روش‌های عجیب بازیگران هالیوودی برای ایفای نقش معتاد

بازیگری مِتُد (به انگلیسی: method acting) نوعی سبک بازیگری است که در آن هنرمند خود را به جای کاراکتر داستان قرار می‌دهد و مدتی با آن زندگی می‌کند. تعدادی از بازیگران هالیوودی که به دنبال تکامل حرفه خود و خلق اجراهای بکر و اصیل هستند همیشه این نوع سبک بازیگری را ترجیح می دهند. اما بازی در نقش کاراکتری که معتاد به مواد مخدر است می تواند مزورانه به نظر برسد، از آنجایی که بازیگران تنها زمانی می توانند بازی خود را در در حد کمال به نمایش بگذارند که بتوانند غرق در کاراکتر مورد نظر شوند.

۱۰.«لئوناردو دی کاپریو» - «خاطرات بسکتبال» (۱۹۹۵)

شایعه شده بود که لئوناردو دی کاپریو برای اینکه بتواند برای ایفای نقش جیم کارول در فیلم «خاطرات بسکتبال» آماده شود دست به امتحان مواد مخدر زده است، با این حال او این شایعات را تکذیب کرده است. فیلم داستان سال های نوجوانی کارول را بازگو می کند و سقوط او در مصرف مواد مخدر را به تصویر می کشد.

متد دی‌کاپریو برای ایفای این نقش فراگیری تقلید الگوهای صوتی یک فرد معتاد به مواد مخدر بود، او در این علم تبحر خاصی داشت. تهیه کنندگان فیلم شخصی را که سابقاً اعتیاد داشت استخدام کردند تا در طول فیلمبرداری به عنوان مشاور در کنار این بازیگر جوان باشد.

دی‌کاپریو در مصاحبه ای گفت: «صدا: باید صدای خود را یک اکتاو پایین بیاورید. حتی زمانی که تن صدای خود را بالا می برید تن صدای شما باید یک اکتاو پایین تر باشد جوری که انگار یک قورباغه در گلوی شماست، لازم نیست که حتماً خسته باشید و ضرورتی ندارد که شبیه آدم های مست باشید. مثل این است که بدن شما مثل ژله باشد و تمام استخوانهای شما کاملاً ریلکس باشد. شما فقط احساس می کنید که در آرامش کامل هستید. ظاهراً که اینطور است. من نمی دانم. من تا بحال مواد مصرف نکرده ام. درسته؟»

 ۹. «لئوناردو دی‌کاپریو» - «گرگ وال استریت» (۲۰۱۳)

این فیلم درباره سهامدار معروف جردن بلفورت است و داستان فیلم حول محور طمع و آز، فساد اخلاقی و مصرف بی رویه مواد مخدر می چرخد که زندگی بلفورت را در دهه ۸۰  به تباهی می کشاند. یکی از خنده دارترین سکانس های فیلم صحنه اوردوز بلفورت با بازی لئوناردو دی‌کاپریو و دوستش دانی آزوف با بازی جونا هیل است. یکی از روش هایی که دی‌کاپریو برای بازی در این سکانس از آن کمک گرفت حضور بلفورت بود. بلفورت بر روی زمین غلت می خورد و صحنه را بازسازی می کرد در حالی که دی‌کاپریو از بلفورت فیلم می گرفت.

با این حال او معتقد است که بیشتر اطلاعاتش را با تماشای یک ویدئو از یوتیوب به دست آورده است. این ویدئو شخص مستی را نشان می دهد که تلاش می کند آبجو بگیرد ولی به قدری مست است که بر روی زمین قل می خورد. دی‌کاپریو این ویدئو را بارها و بارها بررسی کرده تا بتواند این سکانس را بازی کند. به گفته او: «این ویدئو برای من بسیار الهامبخش بوده است.»

 ۸. «گری الدمن» - «سید و نانسی» (۱۹۸۶)

در ابتدای امر گری الدمن علاقه ای نداشت که در نقش سید ویشس در فیلم زندگینامه ای «سید و نانسی» محصول ۱۹۸۶ را بازی کند. این فیلم درباره زندگی عضو محبوب یک گروه موسیقی پانک راک انگلیسی است. در حقیقت الدمن دو بار مخالفت خود را برای بازی در این فیلم اعلام کرد تا اینکه مدیر برنامه هایش با پیشنهاد پول بیشتر موفق شد نظر او را تغییر دهد.

زمانی که او پیشنهاد بازی را پذیرفت کاملاً در نقش خود فرو رفت. تمرکز اصلی فیلم بر روی رابطه ی سید ویشس و دوست آمریکایی اش نانسی اسپانگن (با بازی کلئو وب) و اعتیاد آنها به هروئین است. الدمن برای اینکه شرایط لازم را به منظور بازی در نقش یک معتاد داشته باشد و لاغر به نظر برسد رژیم غذایی خود را به ماهی بخارپز و مقدار زیادی هنداونه محدود کرد. او تا حدی به کار خود تعهد داشت که به علت سوء تغذیه در بیمارستان بستری شد.

 ۷. «هیث لجر» - «آبنبات» (۲۰۰۶)

هیث لجر در سال ۲۰۰۶ در فیلم «آبنبات» بازی کرد. این فیلم درباره عشق بین یک شاعر و یک هنرمند و اعتیاد مشترک آنان به هروئین است. لجر که در نقش شاعری به نام دَن بازی کرد مجبور شد موج سواری را برای بازی در این فیلم کنار بگذارد. این استرالیایی عاشق ساحل خودش را از نور آفتاب محروم کرد و در تاریکی پنهان شد تا همانند یک معتاد ظاهری رنگ پریده پیدا کند.

آماده سازی او برای ایفای این نقش به اینجا ختم نشد. او در سیدنی وقت خود را با یک معتاد واقعی که به لجر بهترین محل تزریق بر روی بازو را نشان داد گذراند. به گفته او «رگ های موجود در ناحیه بازو بالاترین عملکرد را دارند بنابراین یک فرد معتاد می تواند به راحتی تزریق در بازو را بیاموزد. کار بسیار جالبی است.»

 ۶. «جیسون پاتریک و جنیفر جیسون لی» - «راش» (۱۹۹۱)

این فیلم در مورد دو مأمور پلیس است که مخفیانه در حال تحقیق در مورد یک قاچاقچی مواد مخدر هستند. نقش این دو مأمور را جیسون پاتریک و جنیفر جیسون لی بازی می کنند. اما مسئله اینجاست که هر دوی آنها آنقدر در کار خود غرق شده اند که گرفتار هروئینی می شوند که برای پنهان کردن هویت واقعی خود از آن استفاده می کردند.

جیسون لی می گوید که برای دستیابی به یک بازی واقعی، زمان طولانی را صرف مصاحبه افراد معتاد به مواد مخدر کرده است. «سوالاتی که به دنبالشان بودم این بود که اعتیاد چگونه رشد می کند و احساس فرد در هنگام مصرف و پس از مصرف چگونه است.» او می گوید: «برای مثال می پرسیدم که بعد از سه ساعت مصرف چه حسی داری؟ صبح روز بعد چه حسی داری؟ احساس گرما و یا سرما می کنی؟ عرق می کنی؟ دهانت خشک می شود؟ همه این سوالات کمک مؤثری برای هر چه واقعی تر شدن بازی من بودند.» برای همبازی او نیز واقعی بودن نقش بسیار مهم بود. او اصرار داشت که از سوزن های زیر پوستی واقعی برای تزریق بر روی بازویش استفاده کند.

 ۵. «نیکلاس کیج» - «ترک لاس وگاس» (۱۹۹۵)

نیکلاس کیج برای بازی در نقش یک فرد الکلی که همه چیزش را از دست می دهد چیزهایی در مورد الکلی شدن آموخت که پیش از آن هیچ گاه با آن مواجه نشده بود. او در مصاحبه ای با راجر البرت می گوید: «خیلی عجیب است که افرادی که در طول دوره ای طولانی بیش از حد مشروبات الکلی مصرف می کنند می توانند دچار توهم شده و حتی به جنون خمری مبتلا شوند.»

او در ادامه مصاحبه می گوید که به منظور به دست آوردن اطلاعات لازم برای بازی در نقش یک فرد الکلی که میل به خودکشی دارد با تعداد زیادی از بیماران الکلی مصاحبه کردم. چیزی که او از اکثر این مصاحبه ها متوجه شد این بود که برای الکلی هایی که در حال ترک هستند همه چیز به معده شان مربوط می شود. او می گوید: «معده بیماران الکلی به اندازه یک مشت جمع می شود. الکل مانند تزریق مواد که همه جای بدن می رود و باعث آرامش می شود وارد معده شده و حس خوشایندی به شخص الکلی می دهد. بنابراین در حقیقت بازی من از معده من بیرون می آمد.»

 ۴. «ایوان مک گرگور»- «قطارباز» (۱۹۹۶)

این فیلم درباره گروه معتادی است که هروئین مصرف می کنند. این فیلم در حالی که با اتفاقات خنده دارش ما را سرگرم می کند از طرفی نیز عواقب وحشتناک اعتیاد به مواد مخدر را به تصویر می کشد. مک گرگور برای اینکه نقش مارک رنتون را که یک معتاد است به خوبی ایفا کند ۲۶ پوند وزن کم می کند. او با محدود کردن خود به غذاهای گریل شده و کنار گذاشتن آب جو این کار را کرده است. این کار یک فداکاری واقعی بود.

 مک گرگور قبول دارد که او و دیگر اعضای گروه بازیگری با ایده مصرف هروئین به منظور تحقیق بر روی اثرات جانبی آن سر و کله زدند. ولی در انتها تصمیم گرفتند که این کار را انجام ندهند. او می گوید: «هر چقدر بیشتر در مورد این ماده تحقیق می کردم کمتر دوست داشتم که به سمت آن بروم. من به هیچ وجه بازیگر مِتُد نیستم بنابراین مصرف هروئین برای نقشم می توانست تنها بهانه ای برای مصرف هروئین باشد.»

 ۳. «ساموئل ال. جکسون» - «تب جنگل» (۱۹۹۱)

چیزی که بیشتر از همه ساموئل ال. جکسون را یاری کرد تا از پس بازی در نقش یک معتاد در فیلم «تب جنگل» به خوبی برآید این بود که این اولین فیلمی بود در آن بدنش از مواد مخدر پاک بود. در واقع جکسون توانست از تجربه اعتیاد خود برای بازی در این نقش استفاده کند. او درست دو هفته قبل از شروع فیلمبرداری مواد مخدر را کنار گذاشت.

در حالی که جکسون در فیلم های سابقش همیشه نشئه بود، در این فیلم کاملاً هوشیار بود. جالب این بود که هوشیاری او عامل کمک کننده ای بود که باعث شد جکسون عمیقاً در نقش گیتور که به کراک اعتیاد دارد فرو برود.

 ۲. «جرد لتو» - «مرثیه ای برای یک رویا» (۲۰۰۰)

جرد لتو برای سبک  بازیگری مِتُد شهرت بسیاری دارد. او به شخصیت هایی که بازیشان می کند کاملاً متعهد است تا جای که ممکن است از خودمان بپرسیم که آیا لتو اصلاً بخاطر می آورد که در حال نقش بازی کردن است یا خیر. در حین فیلمبرداری «جوخه انتحار» او به گونه ای در نقش کاراکتری روانی به نام جوکر فرو رفته بود، تا جایی که خصوصیات این کاراکتر را حفظ کرد و برای همبازی های خود در این فیلم هدیه های ناخوشایندی تهیه کرد.

برای بازی در نقش یک معتاد به هروئین در فیلم «مرثیه ای برای یک رویا» در سال ۲۰۰۰ لتو هر چیزی را به غیر از مواد مخدر امتحان کرد. او می گوید که هفته ها با معتادان زندگی کرده، درحالی که خودش سرنگ پر از آب مقطر را تزریق می کرده آنها را در حال تزریق مواد تماشا می کرده است. او برای بازی در این نقش ۲۵ پوند وزن کم کرد. به قدری به خودش سخت می گرفت که از گرسنگی شدید بر روی صحنه فیلمبرداری از هوش رفت.

۱. «جان تراولتا» - «پالپ فیکشن» (۱۹۹۴)

فیلم بسیار موفق «پالپ فیکشن» یکی از تأثیرگذارترین فیلم های دوره خود است. این فیلم سه داستان مجزا و در عین حال به هم تنیده و موازی دو قاتل گانگستری درگیر در این ماجراها را به تصویر می کشد. نقش یکی از قاتلین به نام وینسنت وگا را که معتاد به هروئین است جان تراولتا ایفا می کند.

 برای بازی در سکانسی که کاراکتر تراولتا تحت تأثیر مواد مخدر قرار می گیرد، او یک سری راهنمایی های کلیدی را از دوست کوئنتین تارانتینو، نویسنده و کارگردان این فیلم، می گیرد. دوست کوئنتین که قبلاً به مواد مخدر اعتیاد داشته چگونگی نشئه شدن در اثر مصرف مواد مخدر را برای تراولتا تشریح می کند. تراولتا فقط در وان حمام نشست و راهکارهای گفته شده را انجام داد تا این پروژه مهم را به سرانجام برساند.

 ترجمه از سولماز محمودی