جمعه ۱۰ فروردین ۱۴۰۳
۰۷:۵۱ - ۱۹ فروردین ۱۳۹۷ کد خبر: ۹۷۰۱۰۲۲۸۹
فیلم و سینمای جهان

مدیرعامل موسسه رسانه‌های تصویری از اکران فیلم خارجی در آخر فروردین ماه خبر داد؛

آیا ممنوعیت چهل ساله فیلم خارجی پایان می‌یابد؟

اخبار فیلم و سینما,خبرهای فیلم و سینما,اخبار سینمای جهان

امیرحسین علم‌الهدی، یدالله صمدی، محسن علی‌اکبری، مهدی فخیم‌زاده، محمد اطبایی و محمد قاصد اشرفی به پرسش« شهروند» پاسخ داده‌اند

 

روز گذشته در بین انبوه اخبار و گزارش‌های خنثی و بی‌ثمر رسانه‌ها، خبرگزاری مشرق گزارشی را منتشر کرد که خبر از اتفاقات جدیدی در حوزه سینما می‌داد. بهانه این گزارش هم گفت‌وگویی بود با مهدی یزدانی مدیرعامل موسسه رسانه‌های تصویری؛ که این مقام مسئول از اجرای طرح اکران آثار خارجی در سینماهای ایران گفته بود. مهدی یزدانی که به مواردی درباره مسئولیت موسسه رسانه‌های تصویری برای خرید و اکران فیلم‌های خارجی اشاره کرده بود؛

 

در بخشی از سخنانش گفته بود: اکران فیلم خارجی نباید به گونه‌ای باشد که به اکران فیلم‌های سینمایی ایرانی صدمه‌ای وارد کند و از طرفی دیگر هیچ سالن سینمایی نیز بدون فیلم نماند. البته قرار نیست با اکران فیلم‌های خارجی در ایران اتفاق عجیبی رخ دهد. دیدن برخی از فیلم‌ها روی پرده‌ سینما با کیفیت استاندارد صوتی و تصویری تجربه‌ای است که بسیاری از افراد دوست دارند آن را دنبال کنند.

 

این مقام مسئول جزییاتی را درباره قیمت بلیت سینماهای نمایش‌دهنده فیلم خارجی گفته بود: قرار نیست قیمت بلیت فیلم‌های خارجی با فیلم‌های ایرانی تفاوتی داشته باشد و البته درآمد اکران فیلم‌های خارجی صرف خدمات درمانی سینماگران خواهد شد. مهدی یزدانی درباره مسائل مالی و حقوقی خرید فیلم‌ها هم گفته بود: چنانچه مسائل حقوقی لاینحلی وجود نداشته باشد امکان اکران فیلم‌های‌هالیوودی بعد از اخذ پروانه نمایش فراهم خواهد شد. در پایان هم این مدیر سینمایی از آغاز اکران فیلم‌ها در فروردین ماه خبر داده بود...

 

گفته‌های مهدی یزدانی با این‌که چند ماه پیش، از زبان شماری از مدیران ارشاد و شخص وزیر ارشاد بر آمده بود؛ اما از آن‌جا که به‌طور ناگهانی و خیلی بی‌مقدمه در آغازین روزهای‌ سال مطرح شده است، می‌تواند نشان از عزم جزم مدیران سینمایی برای از میان برداشتن موانع سنگین نمایش فیلم خارجی در سینماهای ایران باشد. اتفاقی که قطع به یقین خواب‌های بسیاری را خواهد آشفت و مخالفت‌هایی را به وجود خواهد آورد...

 

دعوای چهل ساله

مناقشه بر سر نمایش فیلم‌های خارجی در سینمای ایران عمری ٤٠ساله دارد. قصه‌ای که در آغازین روزهای پیروزی انقلاب و با اکران انبوه فیلم‌های مانده در انبارهای سینماها کلید خورد و در گذر سال‌ها هرچه سینمای ایران جاگیرتر شد و جایگاه تثبیت‌شده‌تری به دست آورد، تلاش شد صورت مسأله نمایش فیلم خارجی به سود این سینما کاملا از سیاهه بحث‌های مهم سینمای ایران پاک شود.

 

زمانی که در آغازین روزهای پیروزی انقلاب سینماهای تهران و شهرستان‌ها در نبود فیلم ایرانی مناسب و به جست‌وجوی مفری برای تنازع، سینماداران به نمایش فله‌ای فیلم‌های خارجی پرداختند؛ شاید کسی پیش‌بینی نمی‌کرد که این سینما در سال‌های بعد در حسرت نمایش حتی یک فیلم درست و حسابی خواهد ماند. اما این اتفاق افتاد و برای ایجاد و رشد و پاگرفتن سینمای جدید ایران در سال‌های بعد از انقلاب، مدیران سینمایی با همفکری برخی از سینماگران بازمانده از دوران سابق نسخه ممنوعیت فیلم‌ خارجی در سینماهای ایران را تجویز کردند.

 

دلایل ممنوعیت

شاید بتوان تصمیم ممنوعیت نمایش فیلم خارجی در آن روزگاران را تصمیمی درست و واقع‌بینانه دانست. به هرحال در آن روزها زیاد از دهه پنجاه دور نشده بودیم و ورشکستگی سینمای ایران به دلیل ورود و اکران انبوهی از فیلم‌های ارزان‌قیمت و بی‌کیفیت خارجی فراموش نشده بود. اما آنچه در آن دوران نادیده ماند این حقیقت بود که ورشکستگی سینمای ایران نه به دلیل فیلم خارجی بلکه به واسطه قانونی بود که در ‌سال ١٣۵١ تصویب شد و طبق آن دولت وقت ورود فیلم خارجی را به بخش خصوصی واگذار کرد. این قانون موجب شد که به سودای سود بی‌د‌غدغه و بی‌دردسر، تهیه‌کنندگان به جای تولید فیلم واردکننده فیلم خارجی شدند و این نیز موجب شد تولید فیلم ایرانی در‌ سال ١٣۵۶ به ١١ فیلم برسد. ١١ فیلمی که باید با ٦٠٠ و خرده‌ای فیلم خارجی رقابت می‌کردند...

 

حالا امروزه مخالفان ورود فیلم خارجی هراس از تکرار آن ورشکستگی را دلیل اصلی مخالفت‌شان عنوان می‌کنند. به گفته این مخالفان که چهره‌های آشنایی چون علیرضا داودنژاد و مهدی فخیم‌زاده نیز در میان‌شان وجود دارد، اکران فیلم خارجی موجب می‌شود فیلم‌های ایرانی با محدودیت مواجه شوند. به باور مخالفان، فیلم ایرانی با هر کیفیتی هم تولید شود از نظر امکانات و بودجه تولید قابل مقایسه با فیلم‌های‌هالیوودی نیست؛ بگذریم این‌که این گروه بر این باورند رقابت فیلم‌های ایرانی که با ده‌ها قاعده و قانون و ممیزی و باید و نباید جلوی دوربین می‌روند با سینما و سینماگرانی که در آزادی کامل دست به خلق آثارشان می‌زنند، نه عادلانه و نه منصفانه است.

 

مهدی فخیم‌زاده که در ‌‌سال ورشکستگی سینمای ایران یکی از سینماگرانی بود که فیلمی آماده نمایش کرده بود، در مخالفت با اکران فیلم خارجی با اشاره به این‌که «فیلم خارجی برای سینمای ایران حکم طاعون و ایدز را دارد» یکی از این افراد است. عبدالله اسفندیاری، مدیر اسبق بنیاد سینمایی فارابی نیز با این استدلال که «نمایش فیلم‌ خارجی اگر آزاد باشد، مطمئن باشید که تمام ظرفیت سینماهای ما را خواهد گرفت» به مخالفت با این قضیه می‌پردازد.

 

استدلال این دو مخالف مشابه هم است که از زبان اسفندیاری بیان می‌شود: «اکران بی‌رویه فیلم‌ خارجی، سینمای ایران را در سال‌های ۵۶-۵۵ ورشکست کرد و نمایش فیلم‌های دست سوم یا چهارم خارجی در تعداد انبوه امروز هم تمام ظرفیت اکران فیلم‌های ایرانی را خواهد گرفت.» مهرداد فرید نویسنده، کارگردان و تهیه‌کننده سینما نیز مخالف نمایش فیلم خارجی است و می‌گوید:«رسانه‌های دیداری و شنیداری ما تحت تصرف محصولات خارجی است و این مایه سرافکندگی همه ماست. 

 

در شبکه‌های تلویزیونی سازمان صداوسیمای خودمان به ندرت می‌بینید که فیلم ایرانی پخش ‌کند، اما دایما فیلم خارجی پخش می‌کند. من بوی توطئه به مشامم می‌رسد. من احساس می‌کنم دست‌هایی در کار است که باقیمانده فضای دیداری و شنیداری از سینما را بگیرد و بگذارد در اختیار فیلم خارجی.

 

سینمای ایران با آمدن فیلم‌های خارجی تولیدش در‌ سال ١٣٥٥ به صفر رسید. ما باید از تجربه‌های تاریخی درس بگیریم.»

 

به‌هرحال، با وجود این‌که شماری از مدیران رده‌بالا و حتی شماری از تهیه‌کنندگان به نمایش فیلم خارجی به‌عنوان راه علاجی برای شماری از سالن‌های در آستانه ورشکستگی و البته مطالبه‌ای از سینمادوستان برای تماشای آثار درجه یک روی پرده و در شرایطی مساعد فکر می‌کنند، اما همچنان شمار مخالفان هم در میان دست‌اندرکاران سینمای ایران زیاد است و هرگاه زمزمه‌ نمایش فیلم خارجی شنیده می‌شود، این افراد عَلَم مخالفت را بلند و بحث را در نطفه خفه می‌کنند. نمایش فیلم خارجی این عده را قطعا یک بار دیگر به میدان خواهد آورد.

 

تغییر موضع

فضای مخالفت با نمایش فیلم خارجی که در آن سال‌ها بین مدیران و حتی مخاطبان سینما همه‌گیر شده بود، این روزها درحال تغییر است. درواقع در شرایطی که مناسبات دنیا تغییر کرده و هر مخاطبی با گوشی خود می‌تواند به مهجورترین فیلم‌های دورافتاده‌ترین کشورها هم دسترسی داشته باشد، استناد به سیاستی که ٤٠‌سال نسخه علاج سینمای ایران عنوان شده بود، عاقلانه به نظر نمی‌رسد. طلیعه‌های این تغییر دیدگاه را هم می‌توان با نشانه‌هایی دید.

 

در حقیقت از آن روز که مدیر سینمایی حوزه هنری که حتی فیلم‌های ایرانی را هم بی‌مشکل نمی‌داند از تلاش‌های حوزه برای نمایش فیلم خارجی گفت، معلوم شد که این بار قضیه با همیشه فرق می‌کند و انگار این‌بار عزم مسئولان جدی است. درحالی‌که تا همین یکی، دو‌سال پیش پیشنهادهایی از جنس لزوم اکران فیلم خارجی بیشتر از سوی منتقدان یا سینماگران نزدیک به طیف روشنفکری مطرح می‌شد؛ این نکته که منادیان نمایش فیلم خارجی در چند وقت اخیر مدیران حوزه هنری، برخی خبرگزاری‌ها و رسانه‌های خاص و بخشی از مدیران نزدیک به یک طیف سیاسی خاص هستند، نشان از یک تغییر عمده دارد.

 

استدلال موافقان

یک نکته بامزه در این بین وجود دارد. درحالی‌که مخالفان نمایش فیلم خارجی با این استدلال که این قضیه به مرگ سینمای ایران می‌انجامد به ابراز مخالفت‌شان می‌پردازند، موافقان نیز برای الزامی ‌دانستن اکران فیلم خارجی از همان استدلال استفاده می‌کنند. درواقع نجات سینمای ایران بهانه‌ای است برای هر دوی این گروه‌ها.

 

علاوه بر مدیر سینمایی حوزه هنری؛ امیرحسین علم‌الهدی، مدیر گروه سینمایی هنر و تجربه هم از موافقان اکران فیلم خارجی است. این مدیر سینمایی با بیان این‌که «اگر از ۴‌‌هزار فیلمی که سالانه در جهان اکران می‌شود، سی، چهل فیلم خارجی در ایران اکران شود، بی‌شک استقبال از سینما بالا خواهد رفت» از نمایش خارجی حمایت می‌کند. او می‌گوید: عمده مخالفت‌ها با اکران فیلم خارجی به بدنه غیرکیفی سینما برمی‌گردد که می‌خواهد با تولیدات نازل، همین مقدار تماشاگر را برای خود نگاه دارد. این درحالی است که اگر کسی کارش را بلد باشد از رقابت جا نمی‌ماند و می‌تواند خودش را ارتقا دهد.

 

محسن علی‌اکبری هم از معدود سینماگرانی است که موافق اکران فیلم‌های خارجی است. او می‌گوید: اگر تهیه‌کنندگان بزرگ خارجی فیلم‌هایشان را اکران کنند، قطعا این روند متقابل خواهد بود و آن وقت است که می‌توان امید داشت اکران فیلم‌های ایرانی نیز در خارج کشور مهیا شود. البته مدیریت سینمایی باید دست سینماگران را باز بگذارد که به صورت مستقیم با کمپانی‌های خارجی وارد مذاکره شوند، چراکه اگر یک نهاد دولتی با کمپانی خارجی وارد صحبت شود، قطعا بروکراسی زمان را از بین می‌برد. علی سرتیپی هم که می‌گوید «باید کمی به اکران‌ها تنوع بدهیم» ظاهرا یکی از موافقان اکران فیلم خارجی است. همین‌طور است محمد اطبایی، پخش‌کننده بین‌المللی که با اشاره به این‌که «از مدافعان سرسخت اکران فیلم‌های خارجی هستم» می‌گوید:

 

این حق مردم است که فیلم‌های روز دنیا را در سینماها ببینند. مسعود فراستی هم نمایش فیلم خارجی را «اولین قدم برای حذف رانت‌خوران» می‌داند. محمد قاصد اشرفی، رئیس انجمن سینماداران نیز درباره اکران فیلم‌های خارجی نظر موافق دارد و می‌گوید: ما خیلی‌ها را از دیدن فیلم‌های باکیفیت خارجی در سینما محروم کرده‌ایم. امروز مردم به راحتی به فیلم‌های خارجی دسترسی دارند، بنابراین چرا نباید ما سینماداران، برخی از این فیلم‌ها را در سینماهای کشور اکران کنیم تا از این طریق سودی هم به بدنه سینماهای کشور تزریق شود؟!

 

یدالله صمدی در این بین اما موضع بینابینی دارد. او می‌گوید: اول باید دید چه فیلم‌هایی را می‌خواهند نشان دهند و چه برنامه‌ای دارند. درواقع اگر فیلم‌ها معرفی شود، بهتر می‌توان قضاوت کرد. فعلا نمی‌توان به‌طور قطعی نظر داد اما در کل رقابت در هر زمینه‌ای خوب است و منجر به شکوفایی می‌شود و مردم هم حق دارند تا فیلم‌های روز جهان را در سینما ببینند.

 

چه خواهد شد؟

به نظر می‌رسد این روزها آخرین روزهایی است که چنین بحث‌هایی در رسانه‌ها و مطبوعات انجام می‌شود. به‌هرحال نمایش فیلم خارجی یکی از ابتدایی‌ترین حقوقی است که باید استیفا شود. درحالی‌که هنوز مشخص نیست آخر فروردین‌ماه فیلم خارجی اکران خواهد شد یا این اتفاق دوباره موکول به زمانی دیگر می‌شود، فراموش نباید کرد که هر دو گروه موافقان و مخالفان اکران فیلم خارجی در استدلال‌هایشان نکات درستی را مطرح می‌کنند.

 

جریانی به‌درستی از سپری شدن دوران حمایت‌هایی از این جنس می‌گوید و این‌که باید سینمای ایران بتواند گلیم خودش را در رقابت جهانی از آب بیرون بکشد و جریانی دیگر هم باز به‌درستی عنوان می‌کند که در کشوری که ایران‌خودرو و سایپایش هم توان ایستادن روی پای خود را ندارند، این انتظار از سینما بسیار بی‌انصافانه است.

 

 

 

shahrvand-newspaper.ir
  • 14
  • 1
۵۰%
همه چیز درباره
نظر شما چیست؟
انتشار یافته: ۰
در انتظار بررسی:۰
غیر قابل انتشار: ۰
جدیدترین
قدیمی ترین
مشاهده کامنت های بیشتر
علی نصیریان بیوگرافی علی نصیریان؛ پیشکسوت صنعت بازیگری ایران

تاریخ تولد: ۱۵ بهمن ۱۳۱۳

محل تولد: تهران

حرفه: بازیگر، نویسنده و کارگردان

آغاز فعالیت: ۱۳۲۹ تاکنون

تحصیلات: دانش آموخته مدرسه تئاتر در رشته هنرپیشگی

ادامه
پاوان افسر بیوگرافی پاوان افسر بازیگر تازه کار سینما و تلویزیون ایران

تاریخ تولد: ۲۷ تیر ۱۳۶۳ 

محل تولد: تهران

حرفه: بازیگر 

آغاز فعالیت: ۱۳۹۲ تاکنون

تحصیلات: لیسانس رشته ی مدیریت بازرگانی

ادامه
امین پیل علی بیوگرافی امین پیل علی بازیکن تازه نفس فوتبال ایران

تاریخ تولد: ۱۷ دی ۱۳۸۱

محل تولد: گیلان

حرفه: فوتبالیست

پست: هافبک

تیم: تیم ملی فوتبال ایران

شماره پیراهن: ۱۵

ادامه
ابوطالب بن عبدالمطلب زندگینامه ابوطالب بن عبدالمطلب پدر امام علی (ع)

تاریخ تولد: ۳۵ پیش از عام‌الفیل

محل تولد: مکه

دیگر نام ها: عبدالمطلب، عبدالمناف، عمران

دلیل شهرت: رئیس قبیله بنی هاشم، پدر امام علی (ع)، عمو و حامی حضرت محمد (ص)

درگذشت: سال دهم بعثت

آرامگاه: مکه در گورستان ابوطالب

ادامه
رودریگو هرناندز بیوگرافی «رودریگو هرناندز»؛ ستاره ای فراتر از یک فوتبالیست | هوش و تفکر رمز موفقیت رودری

تاریخ تولد: ۲۲ ژوئن ۱۹۹۶

محل تولد: مادرید، اسپانیا

حرفه: فوتبالیست 

پست: هافبک دفاعی

باشگاه: منچسترسیتی

قد: ۱ متر ۹۱ سانتی متر

ادامه
موسی التماری بیوگرافی موسی التماری بازیکن فوتبال اردنی

تاریخ تولد: ۱۰ ژوئن ۱۹۹۷

محل تولد: امان، اردن

حرفه: فوتبالیست

باشگاه کنونی: باشگاه فوتبال مون‌پلیه فرانسه

پست: مهاجم

قد: ۱ متر ۷۶ سانتی متر

ادامه
اوسمار ویرا بیوگرافی اوسمار ویرا سرمربی تیم پرسپولیس

تاریخ تولد: ۳ ژوئیه ۱۹۷۵

محل تولد: ریو گرانده دو سول ، برزیل

حرفه: سرمربی تیم فوتبال

باشگاه کنونی: پرسپولیس

آغاز فعالیت: سال ۱۹۹۴

ادامه
اوستون ارونوف بیوگرافی اوستون ارونوف بازیکن فوتبال ازبکی در تیم های ایرانی

چکیده بیوگرافی اوستون ارونوف

نام کامل: اوستون رستم اوگلی اورونوف

تاریخ تولد: ۱۹ دسامبر ۲۰۰۰

محل تولد: نوایی، ازبکستان

حرفه: فوتبالیست

پست: هافبک تهاجمی

باشگاه کنونی: پرسپولیس

ادامه
اکرم عفیف بیوگرافی اکرم عفیف بازیکن برتر تیم ملی قطر

تاریخ تولد: ۱۸ نوامبر ۱۹۹۶

محل تولد: دوحه، قطر

حرفه: فوتبالیست

پست: وینگر

باشگاه کنونی: السد قطر

قد: ۱ متر ۷۶ سانتی متر

ادامه
دیالوگ های آنشرلی

دیالوگ های آنشرلی در این مقاله از سرپوش به بررسی جذابیت های دیالوگ های آنشرلی در سینما و تئاتر می‌پردازیم. آنشرلی، با تاریخچه‌ای غنی در حوزه فرهنگ و هنر، دارای دیالوگ‌هایی است که علاوه بر ارتقاء داستان، به عنوان نمونه‌هایی برجسته از زبان هنری در این صنایع شناخته می‌شوند. اثر آنشرلی  کتاب "آنشرلی" نوشته لوسی ماد مونتگمری، داستان دختری به نام آن شرلی است که در یتیم خانه بزرگ شده و به یک خانواده ثروتمند در شهر مونک هاوس نیو برونزویک در کانادا فروخته می شود. آن شرلی دختری کنجکاو، مهربان و خلاق است که با دیالوگ های خود، شخصیتی دوست داشتنی و ماندگار در ذهن خوانندگان ایجاد کرده است. انیمیشن آنشرلی انیمیشن "آنشرلی" که در سال ۱۹۷۹ در ژاپن ساخته شده است، اقتباسی از رمان "آن در گرین گیبلز" نوشته لوسی ماد مونتگمری است. این انیمیشن، داستان دختری به نام آن شرلی را روایت می کند که در یتیم خانه بزرگ شده و به یک خانواده ثروتمند در شهر مونک هاوس نیو برونزویک در کانادا فروخته می شود. شخصیت های آنشرلی شخصیت های اصلی انیمیشن آنشرلی عبارتند از: آن شرلی: دختری کنجکاو، مهربان و خلاق که با موهای قرمز و شخصیت دوست داشتنی خود، یکی از محبوب ترین شخصیت های ادبیات کودکان است. مریلا کاترین کاتبرت: خواهر بزرگ تر ماتیو کاتبرت که با برادرش در مزرعه گرین گیبلز زندگی می کند. مریلا زنی سخت کوش و جدی است که در ابتدا از حضور آن شرلی در خانه خود خوشحال نیست. ماتیو کاتبرت: برادر کوچک تر مریلا که مردی مهربان و ساده دل است که به سرعت با آن شرلی دوست می شود. دیانا براری: دختر همسایه کاتبرت ها که با آن شرلی دوست می شود. دیانا دختری مهربان و ساده دل است که به سرعت با آن شرلی دوست می شود. دیالوگ های انیمیشن آنشرلی داستان انیمیشن آنشرلی داستان انیمیشن آنشرلی، همانند داستان رمان، از این قرار است که آن شرلی، دختری یتیم که در یتیم خانه بزرگ شده است، توسط خواهر و برادری به نام های مریلا و ماتیو کاتبرت به فرزندخواندگی پذیرفته می شود. مریلا و ماتیو، آن شرلی را برای کمک به انجام کارهای خانه و مزرعه می خواهند. آن شرلی، با موهای قرمز آتشین و شخصیت دوست داشتنی خود، به سرعت با مریلا و ماتیو و همچنین با همسایه آنها، دیانا براری، دوست می شود. آن شرلی، با ماجراجویی ها و شیطنت های خود، زندگی کاتبرت ها را زیر و رو می کند و به آنها یاد می دهد که چگونه از زندگی لذت ببرند. نکات مثبت آنشرلی انیمیشن آنشرلی، از جمله انیمیشن های ماندگار و خاطره انگیزی است که با داستان جذاب و شخصیت های دوست داشتنی خود، مخاطبان زیادی را به خود جذب کرده است. از جمله نکات مثبت این انیمیشن می توان به موارد زیر اشاره کرد: - داستان انیمیشن آنشرلی، همانند داستان رمان، داستانی جذاب و پرکشش است که مخاطبان را از ابتدا تا انتها درگیر خود می کند. - شخصیت های انیمیشن آنشرلی، از جمله آن شرلی، مریلا، ماتیو و دیانا، شخصیت هایی دوست داشتنی هستند که مخاطبان با آنها ارتباط برقرار می کنند. - انیمیشن آنشرلی، پیام های مثبتی مانند اهمیت خانواده، دوستی و امید را به مخاطبان خود منتقل می کند. دیالوگ های شخصیت آنشرلی دیالوگ های آنشرلی دیالوگ های آنشرلی، بیانگر شخصیت او هستند. او دختری کنجکاو و ماجراجو است که همیشه به دنبال یادگیری چیزهای جدید است. این ویژگی در دیالوگ های او به وضوح دیده می شود. برای مثال، در یکی از دیالوگ ها، آنشرلی از معلم خود می پرسد: "حتی اگر دنیا بد باشد، همیشه چیزهای خوب هم وجود دارد." " تصور اینکه شما یک ملکه هستید واقعا عالی است. شما بدون هیچ گونه ناراحتی از آن لذت می برید و هر زمان که بخواهید می توانید از ملکه بودن دست بردارید، کاری که در زندگی واقعی نمی توانید انجام دهید." "این یک چیز خوب در مورد این جهان است ... همیشه بهارهای بیشتری وجود دارد." "وقتی فکر می‌کنم قرار است اتفاق خوبی بیفتد، به نظر می‌رسد که بر روی بال‌های انتظار پرواز می‌کنم. و سپس اولین چیزی که متوجه می شوم با یک ضربت به زمین می افتم. اما واقعاً ماریلا، قسمت پرواز تا زمانی که ادامه دارد با شکوه است... مثل اوج گرفتن در غروب خورشید است. من فکر می‌کنم که تقریباً تاوان ضربه را می‌پردازد." "خب، نمی توان یکدفعه عادت دختر بچه بودن را کنار گذاشت." "شاید... شاید... عشق به طور طبیعی از یک دوستی زیبا آشکار شد، مانند گل رز طلایی که از غلاف سبزش می لغزد."  "این یک ایده دوست داشتنی است، دایانا؛ زندگی کردن به گونه ای که نامت را زیبا کنی، حتی اگر در آغاز زیبا نبود... آن را در افکار مردم برای چیزی آنقدر دوست داشتنی و دلپذیر قرار می دهد که هرگز به تنهایی به آن فکر نمی کنند." "شاید، به هر حال، عاشقانه مانند یک شوالیه که سوار اسب می‌شود، با شکوه و هیاهوی وارد زندگی انسان نشده باشد. شاید مثل یک دوست قدیمی از راه‌های آرام به سمت آدم خزید..." "خب، همه ما اشتباه می کنیم، عزیزم، پس فقط آن را پشت سر بگذار. ما باید از اشتباهات خود پشیمان باشیم و از آنها درس بگیریم، اما هرگز آنها را با خود به آینده منتقل نکنیم." "من معتقدم که زیباترین و شیرین ترین روزها، روزهایی نیستند که در آن اتفاقات بسیار باشکوه یا شگفت انگیز یا هیجان انگیزی رخ دهد، بلکه فقط روزهایی هستند که لذت های کوچک ساده ای را به ارمغان می آورند و به آرامی یکدیگر را دنبال می کنند، مانند مرواریدهایی که از یک رشته می لغزند." "من از دوستی بسیار سپاسگزارم. زندگی را بسیار زیبا می کند." "این بدترین دوران بزرگ شدن است و من در حال درک آن هستم. چیزهایی که در دوران کودکی خیلی می‌خواستی، وقتی به آنها دست پیدا می‌کردی، به نظرت چندان شگفت‌انگیز به نظر نمی‌رسند." "آیا خوب نیست که فکر کنیم فردا روز جدیدی است که هنوز هیچ اشتباهی در آن وجود ندارد." دیالوگ های ماندگار آنشرلی "این خیلی خوب است که در مورد غم ها بخوانید و تصور کنید که قهرمانانه از طریق آنها زندگی می کنید، اما وقتی واقعاً آنها را دارید، خیلی خوب نیست" "خیلی آسان است که شرور باشی بدون اینکه بدانی." "اما واقعاً ماریلا، نمی‌توان در چنین دنیای جالبی برای مدت طولانی غمگین ماند، می‌تواند؟" "زندگی ارزش زیستن را دارد تا زمانی که خنده در آن باشد." "تجربه من این بوده است که شما تقریباً همیشه می توانید از چیزهایی لذت ببرید، اگر تصمیم خود را محکم بگیرید که این کار را انجام دهید." "دنیای قدیمی عزیز تو بسیار دوست داشتنی هستی و من خوشحالم که در تو زنده هستم." "چرا مردم باید برای دعا زانو بزنند؟ اگر واقعاً می خواستم دعا کنم به شما می گویم که چه کار می کردم. من به تنهایی یا در جنگل های عمیق و عمیق به یک میدان بزرگ بزرگ می رفتم و به آسمان - بالا - بالا - بالا - به آن آسمان آبی دوست داشتنی نگاه می کردم که انگار پایانی برای آن وجود ندارد. آبی بودن و سپس من فقط یک دعا را احساس می کنم." "این یکی از مزایای سیزده سالگی است که شما خیلی بیشتر از زمانی که فقط دوازده ساله بودید می دانید" "تا زمانی که نمردی هرگز از غافلگیر شدن در امان نیستی" "کیک‌ ها یک عادت وحشتناک دارند که وقتی می‌ خواهید خوب باشند بد می‌ شوند" "آنه تمام عاشقانه هایت را رها نکن اندکی از آن چیز خوبی است البته نه زیاد اما کمی از آن را حفظ کن" دیالوگ های زیبای آنشرلی سخن پایانی درباره دیالوگ های آنشرلی دیالوگ های آنشرلی، بخشی از جذابیت این شخصیت دوست داشتنی هستند. این دیالوگ ها، شخصیت، امید، خوش بینی و عشق به طبیعت آنشرلی را به خوبی بیان می کنند. گردآوری: بخش هنر و سینمای سرپوش

ویژه سرپوش