پنجشنبه ۰۹ فروردین ۱۴۰۳
۱۷:۴۵ - ۱۳ آذر ۱۳۹۶ کد خبر: ۹۶۰۹۰۳۴۷۳
تئاتر شهر

نگاهی به نمایش پدر

بی‌رمقی پدر حتی با وجود مرد پخته صدا

پدر,اخبار تئاتر,خبرهای تئاتر,تئاتر
نمایش «پدر» بی‌رمق است و عجیب آنکه مرد پخته صدا تنها نفس نمایش است. دیگر بازیگران جوان نمایش نمی‌توانند او را همراهی کنند و نمایش را به سمت خستگی مخاطب سقوط می‌دهند.

به گزارش تسنیم،آیا به صرف داشتن یک نمایشنامه‌ نامزد جایزه تونی می‌توان اثری درخور تولید کرد؟ آیا به اعتماد به یک نویسنده شناخته شده در عصر حاضر می‌توان بدون نگرانی نمایشی روی صحنه برد؟ و در نهایت آیا هر متنی با هر مضمونی برای نمایش دادن در ایران مناسب است؟

 

محمود زنده‌نام برای مخاطبان تئاتر چندان شناخته‌شده نیست. اگرچه برخی از تئاتری‌ها او رابه سبب مدیریتش در رادیو می‌شناسند. اطلاعاتی در مورد آنکه آیا زنده‌نام پیش از این در فضای تئاتری کشور فعالیتی داشته یا خیر وجود ندارد. پس با این حساب «پدر» را باید نخستین تجربه تئاتری او دانست. داستان پیرمردی در آستانه فروپاشی ذهنی، مبتلا به فراموشی یا شاید گفت تقلای او برای گریز از فراموشی. او در یک دوگانگی به یاد آوردن و فراموش کردن دست و پا می‌زند و این موضوع دخترش را آزار می‌دهد. نگهداری پیرمرد سخت می‌شود و زمان برای زندگی کردن دختر اندک می‌شود. او به کمک فراموشی پدر امور را به گونه‌ای رقم می‌زند تا خانه مبدل به آسایشگاه سالمندان شود. نسیان پیرمرد بدل به یک کابوس دوجانبه برای مخاطب و اثر می‌شود.

 

نمایشنامه فلوریان زلر یکی از نامزدهای دریافت جایزه تونی بوده است که در نمایش زنده‌نام وجوه ملودرام آن به شدت بارز می‌شود. این ملودرام‌بودگی نیز در جایی پیش از شروع نمایش آغاز می‌شود. نمایش زنده‌نام در تبلیغات خود از شعار «صدای ۳ نسل در صحنه ریزش برگ‌های زندگی» بهره برده است. اگرچه می‌توان درک کرد منظور از «ریزش برگ‌های زندگی» - اشاره به ریختن برگ‌های گیاهی در نمایش – چیست؛ اما منظور از سه نسل چیست؟ به نوعی نمایش در یک بلاتکلیفی نسلی کار خود را آغاز می‌کند. انتخاب یک پیرامتن اشتباه یا شاید عدم توانایی کارگردان در ایجاد رابطه میان پیرامتن و متن در کار است. البته شاید منظور از سه نسل، نسل پیرمرد، نسل دختر و نسل احتمالاً جوان نیروهای آسایشگاه باشد که چنین درکی برای مخاطب حاصل نمی‌شود. به خصوص آنکه شبه‌جوانان آسایشگاه در حد یک صحنه‌گردان صرف عمل می‌کنند.

 

با این حال مشکل نمایش زنده‌نام اینها نیست، مشکل در نفس کشیدن نمایش است. نمایشی که گویی قلبش از قلب پیرمرد نمایش ضعیف‌تر است و توان سرپا نگاه داشتن خود روی صحنه را ندارد. همه چیز کند پیش می‌رود و ضرباهنگ نمایش همانند آونگ ساعتی در آستانه خوابیدن عمل می‌کند. جانی برای آونگ باقی نمانده و دستی نیست آن را بار دیگر تکانشی دهد تا شاید عقربه‌ها به کار بیفتند. بازیگران روی صحنه صرفاً دیالوگ می‌گویند و هیچ احساسی را القا نمی‌کنند. گویی ربات‌های در آستانه از دست دادن انرژی و البته در موقعیت Power Saving هستند. کافی است به بازی فقیهه سلطانی دقت کنیم تا دریابیم او در نقش یک دختر عاصی از دست پدر چه چیزی را به ما نشان می‌دهد. اگر با یک کمدی مواجه بودیم شاید قابل‌قبول بود؛ ولی این یک ملودرام است که تا هندی شدن هم می‌تواند پیش رود.

 

بازیگران به سنگینی روی صحنه گام برمی‌دارند و با اینکه پرده‌های نمایش زلر کوتاه و ضربتی هستند؛ اما سنگینی حرکات بازیگران به نحوی است که پرش از پرده‌ای به پرده دیگر خود به یک پرده بدل می‌شود. در این میان تنها چنگیز جلیلوند است که تلاش می‌کند نمایش را زنده نگاه دارد. مردی که سال‌ها از نقش‌آفرینی بر صحنه تئاتر دور بوده، در نقش پیرمرد فراموش‌کار پرصلابت ظاهر می‌شود و تلاش می‌کند به بهترین نحو از صدای ماندگارش بهره برد. او بیشتر اوقات کم‌رمقی دیگر بازیگران را جبران می‌کند. برای کنش‌های واکنش‌های مناسب انتخاب کرده است و در هر بزنگاهی شیوه بازیش را تغییر می‌دهد. این مهم را می‌توان با بازی میرطاهر مظلومی در نقش پیتر، دوست‌پسر بداخلاق نمایش قیاس کرد که همواره عصبی است و تنها راه نمایش دادن پیتر اسیر دست پیرمرد خشمگین بودن است.

 

پدر,اخبار تئاتر,خبرهای تئاتر,تئاتر

ضعف نمایش «پدر» بدون شک گریبان کارگردان را می‌گیرد که به صرف داشتن یک نمایشنامه موفق و البته چند چهره شناخته شده می‌اندیشد اثر نمایش خوبی روی صحنه خواهد داشت. در حالی که همه چیز یک نمایش به اسم بازیگر یا نمایشنامه‌نویس نخواهد بود. با کمی دقت در اجرای نمایش می‌توان فهمید زنده‌نام چندان نقشه راهی برای کارگردانی کار خود نداشته است. برای مثال می‌توان به ورود و خروج بازیگران دقت کرد که با نوعی شلختگی در اجرا عرضه می‌شود. صحنه نمایش عبارت است یک فضای باز به عنوان بخش داخلی خانه، یک دالان به سوی آشپزخانه، یک در ورودی و یک پنجره. ورود و خروج‌ها از در ورودی صورت می‌گیرد؛ اما می‌توان دید در چند مرحله بازیگران از کنار پنجره صحنه را ترک می‌کنند!!؟ حتی نحوه ورود هم مشخص نیست. یک بار صدای زنگی برمی‌خیزد و بار دیگر خیر. دری هم در کار نیست. خودکار باز می‌شود و بسته می‌شود. اگر قرار به حذف اشیا بود، پس این همه شی بی‌هدف روی صحنه برای چیست؟ گاری مخصوص حمل نوشیدنی و غذا چرا تکان نمی‌خورد؟ مگر چرخ برای قشنگی است؟ بماند که غذای به جا مانده از نیمه نمایش تا پایان در گاری جا خشک می‌کند.

 

حتی می‌شود در مورد چیدمان صحنه نیز پرسید که چرا باید مبلمان منزل یک پیرمرد، بعدتر آپارتمان پیتر و در نهایت یک آسایشگاه از جنس پلاستیک بی‌رنگ باشد. جنس این مبلمان چه کمکی به درک ما از نمایش می‌کند؟ یا اینکه تلاش برای نشان دادن تغییرات زمان به چه نحوی عملی می‌شود وقتی می‌توان عناصر پرده قبل را کماکان روی صحنه مشاهده کرد؟

 

پدر,اخبار تئاتر,خبرهای تئاتر,تئاتر

باید گفت در ایران کارگردانی تئاتر به یک فضای آزمون و خطا بدل شده است. می‌توان با توجه به موقعیت خود، توانایی کارگردانی خویش را آزمود و مهم نیست این آزمودن به چه نحوی صورت می‌گیرد. مهم ابزاری است که انبان خود دارید نه توانایی که از آن بهره می‌برید. پس به جای تجربه‌اندوزی در یک مکان ساده و فضاهای تجربه‌گرا، می‌توان در یکی از گران‌ترین سالن‌های کشور دست به تجربه‌اندوزی کرد. نگاه انداختن با نام‌ها در یک بروشور می‌تواند به درک ما از یک اثر اندکی یاری رساند.

 

 

 

 

  • 13
  • 4
۵۰%
همه چیز درباره
نظر شما چیست؟
انتشار یافته: ۰
در انتظار بررسی:۰
غیر قابل انتشار: ۰
جدیدترین
قدیمی ترین
مشاهده کامنت های بیشتر
علی نصیریان بیوگرافی علی نصیریان؛ پیشکسوت صنعت بازیگری ایران

تاریخ تولد: ۱۵ بهمن ۱۳۱۳

محل تولد: تهران

حرفه: بازیگر، نویسنده و کارگردان

آغاز فعالیت: ۱۳۲۹ تاکنون

تحصیلات: دانش آموخته مدرسه تئاتر در رشته هنرپیشگی

ادامه
پاوان افسر بیوگرافی پاوان افسر بازیگر تازه کار سینما و تلویزیون ایران

تاریخ تولد: ۲۷ تیر ۱۳۶۳ 

محل تولد: تهران

حرفه: بازیگر 

آغاز فعالیت: ۱۳۹۲ تاکنون

تحصیلات: لیسانس رشته ی مدیریت بازرگانی

ادامه
امین پیل علی بیوگرافی امین پیل علی بازیکن تازه نفس فوتبال ایران

تاریخ تولد: ۱۷ دی ۱۳۸۱

محل تولد: گیلان

حرفه: فوتبالیست

پست: هافبک

تیم: تیم ملی فوتبال ایران

شماره پیراهن: ۱۵

ادامه
ابوطالب بن عبدالمطلب زندگینامه ابوطالب بن عبدالمطلب پدر امام علی (ع)

تاریخ تولد: ۳۵ پیش از عام‌الفیل

محل تولد: مکه

دیگر نام ها: عبدالمطلب، عبدالمناف، عمران

دلیل شهرت: رئیس قبیله بنی هاشم، پدر امام علی (ع)، عمو و حامی حضرت محمد (ص)

درگذشت: سال دهم بعثت

آرامگاه: مکه در گورستان ابوطالب

ادامه
رودریگو هرناندز بیوگرافی «رودریگو هرناندز»؛ ستاره ای فراتر از یک فوتبالیست | هوش و تفکر رمز موفقیت رودری

تاریخ تولد: ۲۲ ژوئن ۱۹۹۶

محل تولد: مادرید، اسپانیا

حرفه: فوتبالیست 

پست: هافبک دفاعی

باشگاه: منچسترسیتی

قد: ۱ متر ۹۱ سانتی متر

ادامه
موسی التماری بیوگرافی موسی التماری بازیکن فوتبال اردنی

تاریخ تولد: ۱۰ ژوئن ۱۹۹۷

محل تولد: امان، اردن

حرفه: فوتبالیست

باشگاه کنونی: باشگاه فوتبال مون‌پلیه فرانسه

پست: مهاجم

قد: ۱ متر ۷۶ سانتی متر

ادامه
اوسمار ویرا بیوگرافی اوسمار ویرا سرمربی تیم پرسپولیس

تاریخ تولد: ۳ ژوئیه ۱۹۷۵

محل تولد: ریو گرانده دو سول ، برزیل

حرفه: سرمربی تیم فوتبال

باشگاه کنونی: پرسپولیس

آغاز فعالیت: سال ۱۹۹۴

ادامه
اوستون ارونوف بیوگرافی اوستون ارونوف بازیکن فوتبال ازبکی در تیم های ایرانی

چکیده بیوگرافی اوستون ارونوف

نام کامل: اوستون رستم اوگلی اورونوف

تاریخ تولد: ۱۹ دسامبر ۲۰۰۰

محل تولد: نوایی، ازبکستان

حرفه: فوتبالیست

پست: هافبک تهاجمی

باشگاه کنونی: پرسپولیس

ادامه
اکرم عفیف بیوگرافی اکرم عفیف بازیکن برتر تیم ملی قطر

تاریخ تولد: ۱۸ نوامبر ۱۹۹۶

محل تولد: دوحه، قطر

حرفه: فوتبالیست

پست: وینگر

باشگاه کنونی: السد قطر

قد: ۱ متر ۷۶ سانتی متر

ادامه
دیالوگ های آنشرلی

دیالوگ های آنشرلی در این مقاله از سرپوش به بررسی جذابیت های دیالوگ های آنشرلی در سینما و تئاتر می‌پردازیم. آنشرلی، با تاریخچه‌ای غنی در حوزه فرهنگ و هنر، دارای دیالوگ‌هایی است که علاوه بر ارتقاء داستان، به عنوان نمونه‌هایی برجسته از زبان هنری در این صنایع شناخته می‌شوند. اثر آنشرلی  کتاب "آنشرلی" نوشته لوسی ماد مونتگمری، داستان دختری به نام آن شرلی است که در یتیم خانه بزرگ شده و به یک خانواده ثروتمند در شهر مونک هاوس نیو برونزویک در کانادا فروخته می شود. آن شرلی دختری کنجکاو، مهربان و خلاق است که با دیالوگ های خود، شخصیتی دوست داشتنی و ماندگار در ذهن خوانندگان ایجاد کرده است. انیمیشن آنشرلی انیمیشن "آنشرلی" که در سال ۱۹۷۹ در ژاپن ساخته شده است، اقتباسی از رمان "آن در گرین گیبلز" نوشته لوسی ماد مونتگمری است. این انیمیشن، داستان دختری به نام آن شرلی را روایت می کند که در یتیم خانه بزرگ شده و به یک خانواده ثروتمند در شهر مونک هاوس نیو برونزویک در کانادا فروخته می شود. شخصیت های آنشرلی شخصیت های اصلی انیمیشن آنشرلی عبارتند از: آن شرلی: دختری کنجکاو، مهربان و خلاق که با موهای قرمز و شخصیت دوست داشتنی خود، یکی از محبوب ترین شخصیت های ادبیات کودکان است. مریلا کاترین کاتبرت: خواهر بزرگ تر ماتیو کاتبرت که با برادرش در مزرعه گرین گیبلز زندگی می کند. مریلا زنی سخت کوش و جدی است که در ابتدا از حضور آن شرلی در خانه خود خوشحال نیست. ماتیو کاتبرت: برادر کوچک تر مریلا که مردی مهربان و ساده دل است که به سرعت با آن شرلی دوست می شود. دیانا براری: دختر همسایه کاتبرت ها که با آن شرلی دوست می شود. دیانا دختری مهربان و ساده دل است که به سرعت با آن شرلی دوست می شود. دیالوگ های انیمیشن آنشرلی داستان انیمیشن آنشرلی داستان انیمیشن آنشرلی، همانند داستان رمان، از این قرار است که آن شرلی، دختری یتیم که در یتیم خانه بزرگ شده است، توسط خواهر و برادری به نام های مریلا و ماتیو کاتبرت به فرزندخواندگی پذیرفته می شود. مریلا و ماتیو، آن شرلی را برای کمک به انجام کارهای خانه و مزرعه می خواهند. آن شرلی، با موهای قرمز آتشین و شخصیت دوست داشتنی خود، به سرعت با مریلا و ماتیو و همچنین با همسایه آنها، دیانا براری، دوست می شود. آن شرلی، با ماجراجویی ها و شیطنت های خود، زندگی کاتبرت ها را زیر و رو می کند و به آنها یاد می دهد که چگونه از زندگی لذت ببرند. نکات مثبت آنشرلی انیمیشن آنشرلی، از جمله انیمیشن های ماندگار و خاطره انگیزی است که با داستان جذاب و شخصیت های دوست داشتنی خود، مخاطبان زیادی را به خود جذب کرده است. از جمله نکات مثبت این انیمیشن می توان به موارد زیر اشاره کرد: - داستان انیمیشن آنشرلی، همانند داستان رمان، داستانی جذاب و پرکشش است که مخاطبان را از ابتدا تا انتها درگیر خود می کند. - شخصیت های انیمیشن آنشرلی، از جمله آن شرلی، مریلا، ماتیو و دیانا، شخصیت هایی دوست داشتنی هستند که مخاطبان با آنها ارتباط برقرار می کنند. - انیمیشن آنشرلی، پیام های مثبتی مانند اهمیت خانواده، دوستی و امید را به مخاطبان خود منتقل می کند. دیالوگ های شخصیت آنشرلی دیالوگ های آنشرلی دیالوگ های آنشرلی، بیانگر شخصیت او هستند. او دختری کنجکاو و ماجراجو است که همیشه به دنبال یادگیری چیزهای جدید است. این ویژگی در دیالوگ های او به وضوح دیده می شود. برای مثال، در یکی از دیالوگ ها، آنشرلی از معلم خود می پرسد: "حتی اگر دنیا بد باشد، همیشه چیزهای خوب هم وجود دارد." " تصور اینکه شما یک ملکه هستید واقعا عالی است. شما بدون هیچ گونه ناراحتی از آن لذت می برید و هر زمان که بخواهید می توانید از ملکه بودن دست بردارید، کاری که در زندگی واقعی نمی توانید انجام دهید." "این یک چیز خوب در مورد این جهان است ... همیشه بهارهای بیشتری وجود دارد." "وقتی فکر می‌کنم قرار است اتفاق خوبی بیفتد، به نظر می‌رسد که بر روی بال‌های انتظار پرواز می‌کنم. و سپس اولین چیزی که متوجه می شوم با یک ضربت به زمین می افتم. اما واقعاً ماریلا، قسمت پرواز تا زمانی که ادامه دارد با شکوه است... مثل اوج گرفتن در غروب خورشید است. من فکر می‌کنم که تقریباً تاوان ضربه را می‌پردازد." "خب، نمی توان یکدفعه عادت دختر بچه بودن را کنار گذاشت." "شاید... شاید... عشق به طور طبیعی از یک دوستی زیبا آشکار شد، مانند گل رز طلایی که از غلاف سبزش می لغزد."  "این یک ایده دوست داشتنی است، دایانا؛ زندگی کردن به گونه ای که نامت را زیبا کنی، حتی اگر در آغاز زیبا نبود... آن را در افکار مردم برای چیزی آنقدر دوست داشتنی و دلپذیر قرار می دهد که هرگز به تنهایی به آن فکر نمی کنند." "شاید، به هر حال، عاشقانه مانند یک شوالیه که سوار اسب می‌شود، با شکوه و هیاهوی وارد زندگی انسان نشده باشد. شاید مثل یک دوست قدیمی از راه‌های آرام به سمت آدم خزید..." "خب، همه ما اشتباه می کنیم، عزیزم، پس فقط آن را پشت سر بگذار. ما باید از اشتباهات خود پشیمان باشیم و از آنها درس بگیریم، اما هرگز آنها را با خود به آینده منتقل نکنیم." "من معتقدم که زیباترین و شیرین ترین روزها، روزهایی نیستند که در آن اتفاقات بسیار باشکوه یا شگفت انگیز یا هیجان انگیزی رخ دهد، بلکه فقط روزهایی هستند که لذت های کوچک ساده ای را به ارمغان می آورند و به آرامی یکدیگر را دنبال می کنند، مانند مرواریدهایی که از یک رشته می لغزند." "من از دوستی بسیار سپاسگزارم. زندگی را بسیار زیبا می کند." "این بدترین دوران بزرگ شدن است و من در حال درک آن هستم. چیزهایی که در دوران کودکی خیلی می‌خواستی، وقتی به آنها دست پیدا می‌کردی، به نظرت چندان شگفت‌انگیز به نظر نمی‌رسند." "آیا خوب نیست که فکر کنیم فردا روز جدیدی است که هنوز هیچ اشتباهی در آن وجود ندارد." دیالوگ های ماندگار آنشرلی "این خیلی خوب است که در مورد غم ها بخوانید و تصور کنید که قهرمانانه از طریق آنها زندگی می کنید، اما وقتی واقعاً آنها را دارید، خیلی خوب نیست" "خیلی آسان است که شرور باشی بدون اینکه بدانی." "اما واقعاً ماریلا، نمی‌توان در چنین دنیای جالبی برای مدت طولانی غمگین ماند، می‌تواند؟" "زندگی ارزش زیستن را دارد تا زمانی که خنده در آن باشد." "تجربه من این بوده است که شما تقریباً همیشه می توانید از چیزهایی لذت ببرید، اگر تصمیم خود را محکم بگیرید که این کار را انجام دهید." "دنیای قدیمی عزیز تو بسیار دوست داشتنی هستی و من خوشحالم که در تو زنده هستم." "چرا مردم باید برای دعا زانو بزنند؟ اگر واقعاً می خواستم دعا کنم به شما می گویم که چه کار می کردم. من به تنهایی یا در جنگل های عمیق و عمیق به یک میدان بزرگ بزرگ می رفتم و به آسمان - بالا - بالا - بالا - به آن آسمان آبی دوست داشتنی نگاه می کردم که انگار پایانی برای آن وجود ندارد. آبی بودن و سپس من فقط یک دعا را احساس می کنم." "این یکی از مزایای سیزده سالگی است که شما خیلی بیشتر از زمانی که فقط دوازده ساله بودید می دانید" "تا زمانی که نمردی هرگز از غافلگیر شدن در امان نیستی" "کیک‌ ها یک عادت وحشتناک دارند که وقتی می‌ خواهید خوب باشند بد می‌ شوند" "آنه تمام عاشقانه هایت را رها نکن اندکی از آن چیز خوبی است البته نه زیاد اما کمی از آن را حفظ کن" دیالوگ های زیبای آنشرلی سخن پایانی درباره دیالوگ های آنشرلی دیالوگ های آنشرلی، بخشی از جذابیت این شخصیت دوست داشتنی هستند. این دیالوگ ها، شخصیت، امید، خوش بینی و عشق به طبیعت آنشرلی را به خوبی بیان می کنند. گردآوری: بخش هنر و سینمای سرپوش

ویژه سرپوش