به گزارش جام‌جم، کنسول بازی نینتندو سویچ ترکیبی از تجربیات گرانبهای نینتندو از سال های گذشته است که همگی قرار است در سویچ نمایان شوند. سویچ همانند یک کنسول بازی خانگی نه تنها در خانه و در زمان اتصال به تلویزیون می تواند شما را سرگرم کند، بلکه در راه و سفر نیز می تواند همراه شما باشد. همچنین همانند کنسول Wii و Wii U، ساختار خانوادگی و بازی های دورهمی نیز رعایت شده است. به همین خاطر سویچ چیزی متفاوت از یک کنسول کلاسیک و دیگر رقبای موجود در بازار همچون پلی استیشن و ایکس باکس به شمار می آید. شاید زمان آن رسیده که نگاهمان به کنسول های بازی را تغییر دهیم. زیرا سویچ با داشتن ویژگی های خاص و خلاقیت های متعدد، قطعا درهای تازه ای به روی بازی ساز ها و گیمرها باز می کند.
اجزای داخلی
پس از رونمایی اولیه از کنسول سویچ در ماه اکتبر ۲۰۱۶، اعلام شد که این محصول از پلتفرم انویدیا تگرا در ساختار خود استفاده می کند. در واقع این محصول اولین پیروزی انویدیا در فتح بازار کنسول های بازی به شمار می آید! متاسفانه نینتندو در کنفرانس دیروز خود هیچ حرفی از جزییات سخت افزاری به میان نیاورد، اما رسانه هایی همچون EuroGamer معتقدند که سوئیچ از چیپست NVIDIA Tegra X1 استفاده میکند. این چیپ ست دارای چهار هسته پردازشی Cortex-A57 در کنار پردازنده گرافیکی با معماری Maxwell انویدیا است که در دستگاه Shield محصول همین کمپانی نیز یافت می شود. حافظه داخلی دستگاه ۳۲ گیگابایت از نوع NAND بوده و به کمک کارت حافظه microSD می توان آن را افزایش داد. درباره ظرفیت باتری نیز حرفی به میان نیامده و تنها میدانیم که عمر باتری بین ۲.۵ تا ۶.۵ ساعت متغیر است (گفته میشود در بازی زلدا، عمر باتری حدود سه ساعت خواهد بود).
بازی ها روی کارتریج های مخصوص به فروش رسیده و تنها پورت ارتباطی دیگر دستگاه (به جز اتصال های بی سیم موجود)، اتصال USB Type-C است که ارتباط آن با پایه یا شارژر را فراهم می کند. صفحه نمایش سویچ از نوع لمسی خازنی و با دقت ۷۲۰p است که با توجه به دیگر دستگاه های عصر امروز، اصلا دقت بالایی به شمار نمی آید. با این حال شاید بتوان این محدودیت را استراتژی نینتندو برای رسیدن به عمر باتری بالاتر یا کارای بیشتر روی کنسول دانست. برای ارتباط به اینترنت اتصال Wi-Fi 802.11ac در نظر گرفته شده و در ضمن می توان از مبدل های کابل شبکه به USB نیز روی پایه کنسول استفاده کرد. طبق گفته نینتندو، می توان هشت دستگاه سویچ را با یکدیگر شبکه کرده و به صورت گروهی به انجام بازی پرداخت.
پایه کنسول
برای انجام بازی ها روی تلویزیون، باید کنسول را درون پایه مخصوص این کار قرار دهید. این پایه در واقع مجموعه ای است که کنسول را شارژ کرده و دارای یک مبدل برای تبدیل پورت USB Type-C به اتصال های مختلف است. این اتصال ها شامل یک پورت USB 3.0، دو پورت USB 2.0، خروجی HDMI و یک اتصال USB Type-C برای شارژ دستگاه است. خروجی تصویر از تبدیل DisplayPort به HDMI فراهم شده و به همین خاطر حداکثر دقت تصویر قابل پشتیبانی ۱۰۸۰p در حالت شصت فریم یا ۴K در حالت سی فریم در ثانیه است. با این حال این به بازی ساز ها و قدرت پردازشی این کنسول بستگی دارد که بتوانند این میزان دقت تصویر را در بازی ها فراهم کنند. تجربه چند کنسول اخیر نینتندو نشان داده که این کمپانی علاقه چندانی به رقابت در زمینه گرافیک و رسیدن به حداکثر جزییات گرافیکی نداشته و بیشتر روی حس و حال و تجربه کاربری متمرکز است. به همین خاطر شاید انتظار اجرای بازی ها با دقت ۴K یا حتی ۱۰۸۰p کمی دور از دسترس باشد.
دسته های دل انگیز!
دسته های کنسول سویچ Joy-Con نام دارند و از ساختار بسیار جالبی بهره مند شده اند. زمانی که سویچ به تلویزیون وصل است یا وقتی آن را روی میز قرار داده اید، می توانید از این دسته ها به صورت بیسیم استفاده کنید. در حالت عادی نیز می توانید دو دسته بازی را در کناره های کنسول نصب کرده و به عنوان یک کنسول دستی از آن استفاده کنید. اما ماجرای دسته های بازی به اینجا ختم نمی شود. نینتندو انعطاف پذیری بالایی برای این کنسول در نظر گرفته و بخش عمده ای از این انعطاف مدیون همین دسته ها است. انجام بازی های گروهی یکی از مواردی است که نینتندو تاکید زیادی روی آن داشته و دسته ها نیز به همین منظور به خوبی بهینه شده اند. هر دسته خود به تنهایی کامل بوده و دکمه های کافی برای استفاده در بازی را در اختیار دارد. به همین خاطر هر زمان که خواستید می توانید یکی از دسته ها را به دوستتان داده و دو نفری بازی کنید.
ویژگی های دسته Wii در اینجا نیز دیده می شوند. هر دسته Joy-Con دارای سنسور های شتاب سنج و ژیروسکوپ اختصاصی خود است و گیمر ها می توانند از آن برای انجام حرکت های مختلف استفاده کنند. نینتندو حتی ابزار های کافی (شامل بند مخصوص بستن دسته به مچ دست و مبدل کلید های بالایی که خوشبختانه به همراه کنسول ارائه می شوند) برای انجام این کار را نیز در اختیار گیمر ها قرار داده تا از همان ابتدا تجربه ای خوب از بازی های چند نفری داشته باشند.
هر کدام از دسته های سمت راست و چپ دارای یک ویژگی مهم هستند. دسته سمت راست دارای NFC و یک دوربین IR داخلی است که توانایی تشخیص فاصله و ساختار دستی که در مقابلش قرار گرفته را دارد. کنترلر سمت چپ نیز دارای یک سیستم ویبره بسیار پیشرفته به نام Rumble HD است که به خوبی می تواند حالات مختلف را به دست کاربر منتقل کند. تمام این موارد باعث خواهند شد تا بتوانیم شکل های خلاقانه تری از بازی ها را روی این کنسول تجربه کنیم. البته نکته منفی این کنترلر های پیشرفته، قیمت بالای آن ها است! در صورتی که بخواهید یک مجموعه اضافی از Joy-Con به کنسولتان بیافزایید باید ۸۰ دلار خرج کنید که رقم بالایی به شمار می آید.
نتیجه گیری
چرا ممکن است نینتندو سویچ روز سوم مارس در دسترس نباشد؟ پس از اتمام برنامه نینتندو پیش فروش این کنسول شروع شد و در کمتر از ۲۴ ساعت، موجودی پیش فروش فروشگاه ها به پایان رسید! پس شاید در روز عرضه جهانی، خریداران با کمبود موجودی مواجه شده و در نهایت مجبور شوند سویچ را با قیمتی بالاتر از سایت هایی همچون ebay خریداری کنند (اتفاقی که در مورد کنسول نوستالژی NES Classic Mini رخ داد). نینتندو سویچ ترکیبی از سبک های مختلف بازی است و شاید این موضوع به آن کمک کند تا با قرار گرفتن در گروهی مجزا از دیگر کنسول های بازی، دل کاربران را بدست آورده و جایگاه خوبی در بازار بدست آورد.
قیمت بازی های این کنسول ۶۰ دلار اعلام شده است (مشابه با قیمت بازی دیگر کنسول های خانگی) و برخلاف کنسول های قبلی نینتندو در سال های احیر، دیگر خبری از قفل منطقه ای روی بازی ها نیست و گیمرها می توانند از هر جایی بازی مورد علاقه شان را خریداری کنند. در زمان عرضه کنسول سویچ، نسخه جدید از بازی زلدا هم منتشر خواهد شد که خود می تواند انگیزه ای قوی برای خرید این کنسول ایجاد کند! انتظار می رود امسال حدود ۸۰ بازی برای این کنسول منتشر شود. همچنین نینتندو محیط شبکه برای گیمرها در نظر گرفته که در ابتدا برای مدتی محدود رایگان خواهد بود و سپس هزینه ای برای آن در نظر خواهد گرفت.
- 13
- 6
