بررسی شرايط معاون وزیر ورزش برای حضور بانوان در ورزشگاه آزادی

ورزشگاه آزادی در ۱۰ شهریور ۱۳۵۳ تاسیس و در ۲۶ مهر ۱۳۵۰ و همزمان با بازی‌های آسیایی ۱۹۷۴ به طور رسمی بازگشایی شد. ۲۷ اسفند۱۳۵۰ بود که نخستین مسابقه فوتبال، بین پرسپولیس و کروزیرو برزیل در آن برگزار شد، دیداری که با نتیجه چهار بر دو به نفع کروزیرو به پایان رسید. حال حدود ۴۳ سال از عمر این ورزشگاه می‌گذرد و تلاش‌ها برای ترمیم آن آغاز شده است.

سال گذشته بود که مسئولان شرکت توسعه و تجهیز، طرح صندلی‌دار کردن این ورزشگاه را به پایان رساندند. اين اقدام، ورزشگاه ۱۰۰ هزار نفری آزادی را تبدیل به ورزشگاهی با حدود ۷۸ هزار نفر جمعیت کرده است. شاید ایران نخستین کشوری باشد که ورزشگاه‌های خود را به بهانه توسعه، کوچک می‌کند. اقدامی که در راستای اجرای دستورالعمل‌های استانداردسازی فیفا و AFC انجام می‌گیرد.

ورزشگاه پیر آزادی، این روزها درگیر مشکل دیگری نیز شده است. مسئولان سال‌هاست که تلاش می‌کنند طرح سقف‌دار کردن این استادیوم را اجرایی کنند و این‌بار به بهانه حضور بانوان، طرح مذکور را کلید زده‌اند. طرحی که مشخص نیست چه کمکی به حضور بانوان در ورزشگاه‌ها خواهد کرد.

محمدرضا داورزنی، معاون وزیر ورزش و جوانان روز گذشته در این‌باره گفت: «این تعاملاتی است که بین نجفی، شهردار تهران و سلطانی‌فر، وزیر ورزش و جوانان صورت گرفته است که بخشي از ورزشگاه آزادی برای حضور زنان مسقف شود. همچنین قرار بر این است که یک پروژه‌ ۴۰ هزار نفری برای بانوان در استادیوم آزادی که از سال‌های قبل قول آن داده شده است، عملیاتی شود».

با کدام منطق؟

این نخستین‌بار نیست که مسئولان تصمیم به مسقف کردن ورزشگاه آزادی مي‌‌گيرند. حدود سه سال پیش نیز مدبر، رییس شرکت توسعه و تجهیز اماکن ورزشی به برنامه ورزش و مردم گفته بود: «با توجه به اینکه سازه ورزشگاه آزادی از بتن ساخته شده است، راه‌حل اصلی برای جلوگیری از مشکلات این ورزشگاه سرپوشیده کردن آن است که البته مخارج زیادی دارد.مطالعات ما در این‌باره به اتمام رسیده و حتی با شرکت فرانسوی سازنده آزادی تماس گرفته‌ایم و در نهایت طرح ما تکمیل شده که قرار است آن را از طریق فاینانس اجرا کنیم چون بودجه زیادی مي‌‌طلبد».

عباسی، معاون شرکت توسعه و تجهیز نیز همان روزها اعلام کرده بود: «اجرای این طرح بی‌شک هزینه زیادی در بر خواهد داشت و در این شرایط وزارت ورزش به تنهایی نمی‌تواند این پروژه را به انتها برساند، به همین دليل ما برای شروع این کار، درخواست فاینانس کرده‌ایم که برای تحقق این موضوع موافقت مجلس و سازمان برنامه و بودجه الزامی است. بعد ازموافقت این دو نهاد، موضوع به شورای اقتصاد می‌رود تا در آنجا بانک عامل که به احتمال زیاد از کشور چین خواهد بود را برای جذب اعتبارات معرفی کنند».

آن روزها دلیل تلاش برای مسقف کردن ورزشگاه، تلاش برای تامین رفاه تماشاگران اعلام شده بود اما این‌بار دلیل عجیبی برای این موضوع ذکر شده است. آیا حضور بانوان در ورزشگاه نیازمند مسقف شدن آن است؟ این توجیهات تا چه اندازه می‌تواند طرح حضور دختران در ورزشگاه را به تاخیر اندازد؟ ورزشگاه مسقف چه ویژگی‌هایی دارد که دختران می‌توانند به واسطه آن راهی ورزشگاه شوند اما اجازه حضور در ورزشگاه بدون سقف را ندارند؟ این‌ها سوالاتی است که دقایقی پس از انتشار گفت‌وگوی داورزنی در ذهن هر هواداری شکل می‌گیرد.

صحبتی با ما نشده است

نکته جالب اینجاست که این موضوع به شرکت توسعه و تجهیز واگذار نشده است. محسن خمارلو، رییس روابط عمومی این شرکت به «قانون» گفت: «از چنین موضوعی اطلاع ندارم، طرح صندلی‌دار کردن سکوهای آزادی به شرکت توسعه و تجهیز واگذار شده اما درباره طرح سقف‌دار شدن ورزشگاه آزادی صحبتی با ما نشده است. البته اگر بخواهند چنین طرحی را اجرا کنند باید آن را به شرکت ما بسپارند اما هنوز چنین اتفاقی رخ نداده است».

نکته مهم‌تر این است که ورزشگاه پیر آزادی در حال حاضر مشکلات متعددی دارد که بررسی آن‌ها باید در اولویت باشد. چند هفته پیش بود که تصاویر چکه کردن آب از دیواره‌ها و سقف میکسدزون ورزشگاه در فضای مجازی دست به دست می‌شد. سرویس‌های بهداشتی وضع بسیار بدی دارند و در کل مجموعه وضعیت ظاهری زشتی پیدا کرده است. اصل حضور بانوان در ورزشگاه‌ها زیر سوال است اما داورزنی به فکر فراهم کردن رفاه برای حضور آن‌هاست.

نکته جالب اینکه مسعود سلطانی‌فر، وزیر ورزش و جوانان در گفت‌وگویی که با روزنامه «قانون» داشت عنوان کرده بود که حضور بانوان در ورزشگاه‌ها نیازمند تایید مراجع است، آیا مسقف شدن ورزشگاه‌ها، کمکی به تایید مراجع خواهد کرد؟ بدون شک پاسخ این سوال منفی است.

پاسخ شهردار

سال ۱۳۹۳، عباسی بودجه مسقف کردن ورزشگاه آزادی را حدود ۲۰ میلیون دلار ارزیابی کرده بود، فرهاد نیکوخصال، مدیر وقت مجموعه آزادی نیز در سال ۱۳۹۴ برآورد کرده بود مسقف کردن ورزشگاه نیاز به بودجه ای در حدود ۱۰۰ میلیارد تومان دارد. حال پس از گذشت دو سال مشخص نیست این پروژه به چه بودجه عظیمی نیازمند است.

آیا شهرداری، زیر بار تامین چنین بودجه ای خواهد رفت؟ نکته مهم‌تر اینجاست که ورزشگاه آزادی در اختیار شرکت توسعه و تجهیز اماکن است و شهرداری حق ورود به موضوع تجهیز این ورزشگاه را ندارد. نکته مهم تر اینجاست که مسقف کردن ورزشگاه ۴۳ ساله تا چه میزان قابل توجيه است؟

آیا سازه‌های این ورزشگاه توان تحمل چنین ساخت و سازی را خواهند داشت؟ به نظر می رسد چنین اقداماتی بیشتر در راستای خبرسازی و نمایش‌های رسانه‌ای است و به هیچ عنوان عملی نخواهد شد. همان‌طور که محمد علی نجفی، شهردار تهران در این‌باره گفته: «مسقف کردن ورزشگاه آزادی نیاز به بررسی بیشتر دارد و برای تکمیل ورزشگاه ۴۰ هزار نفری زنان، نیاز به مذاکره بیشتر طرفین است».

محمد آقایی فرد