تیم شایسته نوجوانان ایران در دیداری دشوار با حریفی قدرتمند شکست خورد تا از بین هشت تیم برتر جام‌جهانی کنار برود. اگرچه دوست داشتیم شگفتی‌سازی نوجوانان شایسته ایران تکمیل شود و آنها را بر قله فوتبال دنیا ببینیم اما خودمان هم می‌دانستیم انتظارمان بیش از اندازه است و این بچه‌ها تا همین جای کار هم حسابی بزرگی کرده‌اند. آنها در جدالی دشوار با ماتادورها مردانه جنگیدند اما زورشان به تیم قدرتمند اروپایی نرسید و از جام‌جهانی خداحافظی کردند تا خود را برای روزهای خوبی که در انتظارشان خواهد بود، آماده کنند.
آغاز شگفتی‌ها
تیم ملی نوجوانان ایران با بدرقه‌ای بی‌سروصدا راهی هند شد تا در مسابقات جام‌جهانی حاضر شود. تیم‌ملی نوجوانانی که حدود یک‌سال‌ونیم گذشته توسط حمید علیدوستی تشکیل شد، با عباس چمنیان نایب قهرمانی آسیا را به دست آورد تا به صورت مستقیم به جام‌جهانی صعود کند. حالا وقت آن رسیده بود که یوزبچه‌های ایرانی در عرصه‌ای بین‌المللی خود را محک بزنند.
آنها با پیروزی‌های درخشان و قاطع ایران کاستاریکا، آلمان و گینه را شکست دادند و از گروه خود صعود کردند. عملکرد درخشان تیم‌ملی در مرحله گروهی با ١٠ گل زده و یک گل خورده، حتی سایت فدراسیون جهانی فوتبال را هم تحت‌تأثیر قرار داد تا به تمجید از این تیم مستعد و شایسته بپردازد. تیم‌ملی ایران توانست به‌عنوان صدرنشین از گروه خود صعود کند و در بازی مرحله یک‌هشتم نهایی هم پیروزی دلچسبی مقابل مکزیک کسب کرد تا در آستانه یک شگفتی بزرگ قرار بگیرد.
بالارفتن انتظارات و امید به قهرمانی
رسیدن تیم‌ملی نوجوانان به مرحله یک‌چهارم نهایی با موجی از تبریک‌ها و تمجیدها همراه بود. کارشناسان فوتبال و حتی بازیکنان سایر رده‌های ملی هم به تمجید از این تیم موفق و دوست‌داشتنی پرداختند. قطعا تیمی که توانسته بود تا مرحله یک‌چهارم بدون شکست و مساوی و تنها با یک گل خورده برسد، شایسته این همه تعریف و حمایت بود. وقتی اسامی نفرات دعوت شده، به اردوی تیم‌ملی منتشر شد.
اغلب این اسامی برای فوتبالی‌ها غریبه بود. کسی این ستاره‌های کوچک را نمی‌شناخت اما درخشش فوق‌العاده آنها در هند، باعث شد نام و آوازه‌شان نه‌تنها در ایران بلکه در فوتبال دنیا هم مطرح شود. حالا ملی‌پوشان نوجوان ایران نه‌تنها برای ایرانی‌ها که برای استعدادیاب‌های فوتبال جهان نیز آشنا و ملموس شده و بعید نیست آنها بعد از پایان جام‌جهانی پیشنهاداتی برای لژیونرشدن داشته باشند.
نتایج این تیم باعث شد آنها روند صعودی خود را طی کنند و انتظارات را هم بالا ببرند. پیروزی مقابل مکزیک خیلی‌ها را به قهرمانی نوجوانان امیدوار کرد اما انگار حواسمون نبود که ایران پیش از این فقط دوبار به جام‌جهانی صعود کرده و هربار در صعود از گروه خود ناکام مانده بود. این‌بار که بچه‌های تیم‌ملی توانسته بودند به مرحله یک‌چهارم نهایی برسند، همه نگاه‌ها را معطوف خود کردند اما شاید همین انتظارات بالا باعث شد تیم‌ملی نتواند همان نمایش همیشگی خود را مقابل اسپانیا داشته باشد.
رویای بر بادرفته
اگرچه شکست همیشه تلخ است و ناراحت‌کننده اما در این میان استثنا هم وجود دارد. تیمی که از آن انتظار نمی‌رفت حتی از گروه خود صعود کند، حالا به یک‌چهارم نهایی رسیده بود و باید مقابل اسپانیا بازی می‌کرد. اسپانیا حریف ساده‌ای برای ایران نبود و نوجوانان تیم‌ملی نتوانستند مقابل تیکی تاکای آنها مقاومت کنند. وقتی دروازه تیم‌ملی برای اولین‌بار در این دیدار باز شد، می‌توانستیم نگرانی و خستگی را در ساق پای بازیکنان ایران ببینیم. البته غیبت یونس دلفی هم در این دیدار به ضرر تیم‌ملی شد، چون جای خالی او پرکردنی نبود.
در نیمه دوم که بازیکنان تیم‌ملی توانسته بودند خود را از نام اسپانیا خلاص کنند، بازی را بهتر آغاز کردند. آنها در دقایقی کوتاه توانستند مالک توپ و زمین شوند اما در طول کمتر از ١٠ دقیقه ٢ گل دیگر دریافت کردند تا دیگر شانسی برای جبران نتیجه نداشته باشند. تک‌گل سعید کریمی برای ایران هم نتوانست ما را به بازی برگرداند تا این تیم دوست‌داشتنی به شایستگی از جام‌جهانی خداحافظی کند. تیم‌ملی ایران در دیدار با اسپانیا اگرچه از نظر فنی برتر نبود اما شاید اگر تیم‌ملی کشورمان ریکاوری مناسبی داشت و بدن بازیکنان از خستگی تحلیل نمی‌رفت، می‌توانستیم شاهد رقم‌خوردن یک شگفتی دیگر باشیم. البته کار نوجوانان ایرانی تا همین‌جا هم ارزشمند بود. ای کاش قبل از این دیدار فیتیله توقعات را پایین می‌کشیدیم تا به این تیم جوان و کم‌تجربه استرس ندهیم.
کاش فراموشی نگیریم
فوتبال ایران تا دلتان بخواهد پر است از استعدادهای سوخته و کمسنوسال. دلالیسم و نبودن شرایط برای رشد پدیده‌ها به‌علاوه رهاکردن آنها، باعث شده بسیاری از بازیکنان بااستعداد با سن‌و‌سال کم از فوتبال محو شوند. آنها اگر خیلی خوش‌شانس باشند، نیمکت‌نشین سرخابی‌ها می‌شوند و خیلی زود از یاد همه می‌روند. ای کاش این روزها مدیران فوتبال به جای تمجید و تعریف از شایستگی‌های این تیم و مصاحبه‌های رنگارنگ به فکر حفظ آنها باشند تا بشود از دل این تیم کمسنوسال تیم‌ملی قدرتمندی دربیاید. ای کاش این ستاره‌های بی‌ادعا و دوست‌داشتنی فراموش نشوند و فدراسیون به مراقبت از آنها بپردازد تا چند سال آینده حسرت آنها را نخوریم.
کاش معجزه از فوتبال ایران حذف شود
امیر حاج‌رضایی کارشناس فوتبال
تیم‌ملی نوجوانان ایران در جام‌جهانی زحمت زیادی کشید و نتایج خوبی به دست آورد. این نتایج بیشتر از هرچیز دیگر مرهون استعدادهای ناب فوتبال ایران است که ما به دلیل مسائل درونی فوتبالمان نمی‌توانیم از آنها به خوبی استفاده کنیم. خوشبختانه امسال فدراسیون و کمیته تیم‌های ملی برای نوجوانان برنامه داشتند. فدراسیون در سراسر کشور استعدادیابی کرد و بهترین‌ها برای تیم‌ملی انتخاب شدند. تیم شایسته نوجوانان ایرانی در مرحله گروهی شگفتی‌ساز شدند و همین که با ١٠ گل زده و یک گل خورده از گروه خود صعود کرد نشان از خوب بودن این تیم دارد. ما مقابل مکزیک هم با شایستگی پیروز شدیم اما وقتی به اسپانیا برخوردیم، ماجرا تغییر کرد.
ما از نظر تاکتیکی و فیزیکی مقابل اسپانیا حرفی برای گفتن نداشتیم چون این کشور از مهمترین ارکان‌های فوتبال دنیاست. ما از هیچ نظری با اسپانیا قابل‌قیاس نبودیم و نباید انتظار می‌داشتیم که مقابل آنها برنده شویم. درواقع این شکست غیرمنتظره نبود و چه بسا اگر پیروز می‌شدیم آن وقت نتیجه غیرقابل پیش‌بینی بود. الان هم اتفاق بدی برای نوجوانان رخ نداده و شخصاً به این تیم و کادر فنی آن نمره مثبت می‌دهم.
ما باید قبول کنیم که فاصله ما با قدرت‌های روز دنیا در تمامی رده‌ها زیاد است و تا همین جای کار هم اتفاق مهمی برای فوتبال ایران رقم خورده است. الان کسی حق انتقاد از نوجوانان شایسته ایران را ندارد و فدراسیون هم باید برنامه‌ای مدون برای حفظ و پیشرفت آنها تدوین کند. ما باید از تیم‌های بزرگ دنیا الگوبرداری کنیم تا نوجوانان کشورمان سلسله مراتب را به خوبی پشت سر بگذارند و برای تیم‌ملی بزرگسالان آماده شوند.
ما نباید قبل از هر مسابقه ملی بازیکنان را دور هم جمع کنیم و با یک جلسه تمرین انتظار معجزه داشته باشیم. ای کاش این کلمه و این طرز تفکر که حتماً معجزه‌ای رخ می‌دهد از فوتبال ما حذف شود چون رقبای ما هم خدایی دارند. به همین دلیل می‌گویم که پیشرفت در فوتبال از همین نوجوانان آغاز می‌شود و به بزرگسالان می‌رسد. باز هم تأکید می‌کنم که مسئولان محترم فوتبال! این بچه‌ها را فراموش نکنید.
- 17
- 1
