ربات‌های قدیمی که بدون استفاده از تکنولوژهای مدرن ساخته شدند

 هنگامی که کلمه ی «ربات» را می شنویم، ذهن ما ماشین های دیجیتال هوشمند و مدرن را به یاد می آورد که عمدتاً توانایی های انسان را تقلید می کنند؛ اما تعریف صحیح از کلمه ی ربات، نه تنها به حال حاضر و آینده بلکه به گذشته هم بازمی گردد.

در تاریخ بسیاری از دانشمندان باستان، ربات هایی را طراحی کرده اند که بدون استفاده از تکنولوژی پیشرفته قادر به انجام کارها و وظایف ساده بودند. بعضی از این ربات ها هنوز هم جز شگفتی های مهندسی به شمار می روند. از جمله ی آنها می توان به موارد زیر اشاره کرد.

مجسمه های متحرک

در ادبیات باستان به آدم های مصنوعی اشاره شده است. تمثال ها و مجسمه های متحرک اولین بار از سوی کاهنان معبد آمون در حدود ۱۱۰۰ سال قبل از میلاد مسیح (ع) در مصر باستان مورد استفاده قرار گرفته و سندیّت یافتند. مصری های باستان دانش مکانیکی کافی برای توسعه ی ماشین های غیر دیجیتال براساس سیستم طناب و گیره های حرکتی را داشتند.

ربات خدمتکار

مخترع یونانی فیلون از بیزانس که در ۲۲۰ سال قبل از میلاد می زیست به دلیل مهارت های فوق العاده در مهندسی مکانیک به اسم (میکانیکوس) شناخته می شد. او کتابی با نام (خلاصه ی مکانیک) را تألیف کرد و در آن طرز ساخت رباتی را آموزش داد که می توانست درون فنجان ها نوشیدنی بریزد؛ اما ربات او به دلیل تعداد زیاد خدمتکاران در آن زمان رنگ نور را به خود ندید و مورد استقبال قرار نگرفت.

چنگک ارشمیدس

چنگک ارشمیدس نوعی سلاح بود که برای دفاع از شهر سیراکوس طراحی شد و به عنوان تکاندهنده ی کشتی شناخته می شود و مثل بازوی یک جرثقیل که به آن یک چنگک فلزی بزرگ آویخته شده است در نظر گرفته می شد. وقتی که چنگک بر روی یک کشتی مهاجم فرود می آمد، بازو به طرف بالا می چرخید و کشتی را به خارج‌ از آب بلند و غرقش می کرد. تاریخ دانی به نام (پولیپیوس) یک صحنه از چنگک ارشمیدس را در کتاب خود ذکر کرده است.

شوالیه لئوناردو داوینچی

نمی توان از ربات های مکانیکی سخن گفت و اختراعات لئوناردو داوینچی را نادیده گرفت. بیشتر آثار او طراحی های مفهومی بودند. داوینچی توانست علم تشریح را با مجسمه سازی در آمیزد و یک شوالیه زره پوش را که می توانست بایستد، بنشیند و سرش را تکان بدهد را بسازد.

راهب دعا کننده

جیانلو توریانو، ساعت ساز موفقی در ایتالیا و در دوران امپراتوری چالرز پنجم (۱۵۰۰- ۱۵۲۹) بود. در طول حکومت امپراتوری توریانو تلاش کرد تا افسردگی امپراتور را از طریق ساخت ابزارهای کوچکی مثل سربازهایی که بر روی میز غذا با هم می جنگند و یا با پرندگان چوبی که می توانستند در اتاق پرواز کنند از بین ببرد؛ اما یکی از بارزترین اختراعات او رباتی به نام (راهب دعا کننده) بود که از چوب و آهن ساخته شده بود و در دستش چیزی شبیه به تسبیح داشت که آن را حرکت می داد. هنوز هم آثار او در مؤسسه ی Smithsonian نگهداری می شود.

کاراکوری نینگیو

گویی ربات و ژاپنی ها از دیرباز پیوند جدایی ناپذیر دارند. برخی از نخستین نوآوری ژاپنی ها در ساخت ربات تحت عنوان کاراکوری نینگیو شناخته می شود که در عصر حکومت ادو (۱۶۰۳- ۱۸۶۸) ساخته شده است. این کلمه به معنی عروسک مکانیکی است. این ربات تا حد زیادی به یک خدمتکار شباهت دارد و مشابه ماشینی است که توسط (ورون) یونانی ساخته شده و در مراسم های مذهبی برای تهیه چای به مهمانان استفاده می شده است.

ربات فلوت نواز

ژاک دِ ووکانسون به تولید دستگاه های مکانیکی معروف است که توانایی های انسان را شبیه سازی می کند. ووکانسون توانایی خوبی برای حفظ طراحی دستگاه های پیچیده مانند ساعت های کلیسایی دارد که در کودکی آنها را دیده بود و توانست یکی شبیه به آن را در خانه اش بسازد. یکی از آثار قابل توجه او مردی است که فلوت نوازی می کند. در حالی که نواختن فلوت مهارت فوق العاده ای را می طلبد، این مخترع توانست رباتی بسازد که مهارت زیادی در حرکت انگشتان و دمیدن هوا دارد. و میزان هوای مطلوب در هر شکاف فلوت را رعایت می کند. این ربات فلوت نواز می توانست ۱۲ آوای مختلف را از طریق سیستم پیچیده ای تولید کند.

نویسنده

پیِر جاکت دورز، ساعت ساز سوئیسی در اواخر دهه ی هفتاد قرن نوزدهم به دنیا آمد. او یک اثر جالب را به موزه ی هنر و تاریخ نیوچاتل در غرب برن سوئیس ارائه داد. این اثر پسر کوچکی بود که پر مرغابی را درون ظرف جوهر تکان می داد و سپس روی کاغذ می نوشت. ربات نویسنده قادر است تا متنی چهل کلمه ای بنویسد.

پسر نقاش

یک ساعت ساز دیگر با نام هنری مایلاردیت توانست یک پسر کوچک رباتیک نشسته را بسازد. این ربات نقاشی های ساده ای را در کمتر از سه دقیقه بر روی تخته ای که جلوی او قرار دارد، می کشد. زمانی که این ربات کشیدن را به پایان می برد با چشمان باز به بالا نگاه می کند، انگار در حال فکر کردن به نقاشی بعدی است.