لزله کرمانشاه با سایر زلزله‌هایی که قبلا شاهدش بودیم، فرق داشت. البته از نظر ماهیتی نه! چون زلزله همیشه توی کشور ما یه ذات ثابت داشته، میومده میلرزونده تخریب میکرده، میکشته بعدم میرفته و مسئولان هم میومدن، میدیدن، ميلرزیدن، میرفتن پی کارشون و منتظر میموندن یه بخاری از هلال‌احمر و مردم بلند شه! سازمان مدیریت بحران هم که کلا خودش رو با سازمان پیشگیری از بحران اشتباه گرفته! این وسط تنها چیزی که توی این زلزله با مثلا زلزله بم فرق می‌کرد، وجود شبکه‌های اجتماعی بود.
یعنی فقط خدا میدونه اگه اینستاگرام موقع زلزله بم هم وجود داشت چی می‌شد! توی کرمانشاه که همه شاخای اینستاگرام جمع شده بودن و شما به هر صفحه‌ای که بالای ۱۰کا فالوئر داره اگه می‌رفتی و استوری‌هاش‌رو چک می‌کردی، می‌دیدی همگی دارن از سرپل ذهاب پخش لایو میذارن! یعنی مورد داشتیم طرف برای ابراز همدردی با مردم رفته کرمانشاه، اون‌وقت خودش هنوز سر اون قضیه کجمحلی لیونل مسی بهش، نیاز به این داره که یکی بیاد بغلش کنه باهاش همدردی کنه! البته من شخصا مشکل زیادی با جمع‌آوری خودجوش کمک‌های مردمی و رسوندنشون به مناطق آسیب‌دیده (اگه از راه اصولی باشه) ندارم چون به‌هرحال یک عده کم یا زیادی از مردم هستن که بنا به هر دلیل درست یا غلطی به سازمان‌های دولتی و نیمه دولتی و شبه‌دولتی اعتماد کامل ندارن ولی در عین حال دوست دارن در کمک به هموطنشون سهیم باشن اما خب واقعا فکر نمی‌کردم قضیه این‌قدر پیچیده شه.
در این راستا به‌نظرم دوستان باید از همین الان یه کمپین اینترنتی راه بندازن تا برای حوادث آتی وقتشون تلف نشه. مثلا کمپین «هر ایرانی یک شماره کارت ۱۸ رقمی + شمار حساب + شماره شبا» چون شما احتمالا اگه الان سوار تاکسی هم بشید، وسط کار طرف شماره کارتش‌رو بهتون میده و میگه دارم برای زلزله‌زده‌ها پول جمع می‌کنم هرچقد دوست داشتی کمک کن. حالا شایدم واقعا همچین هدفی داشته باشه اما خب بحث هدف یه چیزه بحث توانایی هم یه چیز! مثلا آقای منصوریانم اول این فصل هدفش این بود که با استقلال هم قهرمان لیگ بشه هم قهرمان جام حذفی و هم بره فینال آسیا اما خب در نهایت همچین یه نمه، بگی نگی نتیجه اون چیزی که می‌خواست نشد!
احمدرضا كاظمي
- 14
- 1
