حسن نوروزی نماینده رباطکریم گفته: زندانیان فوتشده از احساس گناه دق کردهاند. ممکن است مرگ بسیاری از این افراد در زندان به دق کردن آنها از غصه به خاطر کارهایی که انجام دادهاند مربوط باشد. اینها در زندان به زشتی کار خود فکر کرده و شاید همین منجر به خودکشی آنها شده است.
با مطرح شدن این فرضیه علمی چند سوال مطرح میشود؛
۱. آیا انسان اینقدر سریع دق میکند؟
۲. حداقل زمان لازم برای دق کردن چقدر است؟
۳. آیا ممکن یک انسان بالغ بابت ۲۵ سال بیکاری، بدبختی، فقر، تحقیر و تبعیض دق نکند ولی به خاطر پشیمانی از اعتراضی که نسبت به وضعیت خود کرده، طی مدت دو هفته دق کند؟
۴. تا چه اندازه میتوان از نظریههای علمی، پزشکی، روانشناسی و جامعهشناسی در اثبات فرضیه نماینده رباطکریم بهره جست؟
۵. تحصیلات آقای نوروزی چیست؟
۶. چرا عدهای از مسوولان و مدیران کشور به خاطر زشتی بعضی از کارهایشان دق نمیکنند؟
۷. آیا میتوان نتیجه گرفت که فوتشدگان در زندانها آنقدر انسانهای با وجدانو پاکی بودهاند که توانستهاند عذاب وجدان بگیرند و وجدانشان کار میکرده و از این نظر از بعضیها جلوتر نبودهاند؟
احتمالا آقای نوروزی طی چند روز آینده نتایج پزشکی قانونی را هم اعلام میکنند و میگویند: طبق گزارش پزشکی قانونی بعد از کالبدشکافی، مقدار زیادی عذاب وجدان و سرزنش در بدن فوتشدگان پیدا شده که حاکی از ندامت آنهاست.
امیدواریم در روزهای آینده بیش از این شاهد تراوشات علمی و پزشکی باشیم.
محمدرضا ستوده
- 16
- 2