اگه برنامه این هفته ۹۰ رو از جنبه آموزشی بررسی کنیم، یه سری اصول مدیریتی جدید یاد میگیریم که فقط در ایران کاربرد داره، ولی کاربرد دارهها!
به نظرم بامسماترین اسم برای این متدهای مدیریتی، میتونه «روش مدیریت رونالدینیویی» باشه. همونطور که رونالدینیو شرق رو نگاه میکرد، به غرب پاس میداد، مدیران ما هم نگاهشون کلا به یه سمت دیگهاس. یا یه سوال میپرسی، یه چیز دیگه جواب میدن، یا سوال میپرسی، در جوابش میگن «سازماندهی برخی بخشهای سازمان جزو افتخارات دوره ماست» انگار که مثلا مدیرای قبلی رو سنگ مصوبه مينوشتن و تو غار جلسه برگزار میکردن، یا سوال میپرسی، در و دیوار رو نگاه میکنن و یهو داد میزنن «ئه! جوجو!».
تو برنامه ۹۰ هم آقای ساکت کمکم داشت از همه این آپشنها استفاده میکرد. یعنی علی کریمی میپرسید ۳۰ میلیارد بدهکارین، درسته؟ ساکت میگفت: «کی همچین حرفی زدس؟ همهاش ۲۹ میلیارد و هفتصدس که اونم سند نصف زیمینای تهرانا دادیم بشون، قرار شدس آ نقدش کونیم پولشا ازمون بستونن». یا اگه سوال میشد: «چرا فلان مسئول اقتصادی فدراسیون اخراج شده؟» بزرگوار جواب میداد: «من که اون موقع تو فدراسیون گیلاس بودم. طبق اساسنامه هم، گیلاس حق دخالت در امور قراردادها رو نداره». باز میگفتن: «خب این اساسنامهتون کجاست؟ کی تصویب کرده؟» جواب میداد: «الان فرستادم بچهها با پیک موتوری بیارن. منتها تو مقر فیفاس، یه مقدار طول میکشه از سوییس برسه». آخرشم که نرسید گفتن: «اصلا ما بردیم پیش فیفا، گفتیم آقای فیفا، جان من این ایراد داره؟ فیفا هم صفحه اولشرو خوند، خشک شد و هیچی نگفت. هنوزم همونطوری مونده. سکوت هم که میگن علامت رضایته دیگه!».
اصلا ما هم به سبک خود عزیزان فدراسیون، به جای جمع بندی مطلب، یه جمله کاملا بیربط میگیم... نه ولش، همونم نمیگیم. سلام آقای کیروش!
مهرشاد مرتضوی
- 15
- 1