طنز/ مجموعه قوانین بیکار بودن!

ماده یک – بیکاری و علافی جزو حقوق اصلی و مسلم انسان‌ها بوده و هر فرد می‌تواند به مقدار مورد نیاز و بنابر صلاحدید خودش، بیکار یا علاف باشد و کسی حق اعتراض نسبت به این مساله را ندارد. فرد علاف می‌تواند در صورت علاقه، خیابان را متر کرده یا همین طوری برای خودش ول ‌بچرخد.

تبصره: ول چرخیدن برای دیگران غیرقانونی بوده و هر فرد تنها مجاز است برای خودش ول‌ بچرخد.

ماده دو- فرد علاف در مواقع علافی خود، موظف است که هیچ کاری نکند. انجام دادن هر کاری توسط فرد علاف جرم محسوب شده و به منزله پشت کردن به قانون است. مسلما قانون از این قضیه بسیار خوشحال خواهد شد.

ماده سه - برای اطمینان از بیکار بودن فرد علاف، او موظف است در طول مدت علافی، دست‌هایش را بالای سرش نگه داشته و از انجام دادن هر حرکت غیرضروری خودداری کند. در غیر این صورت، سوخته و باید از بازی بیرون برود.

ماده چهار - زیاد دستشویی رفتن، دست در دماغ کردن، دست از دماغ بیرون آوردن، بوق زدن، در اینستاگرام چرخ زدن، منتظر اتوبوس ماندن، جاهاي مختلف بدن را خاراندن، خوابیدن، بیدار شدن، دنبال کار گشتن و «بی‌قانون» خواندن، همگی کار محسوب شده و فردی که یکی از این کارها را انجام می‌دهد، نمی‌تواند از مزایای بیکار بودن بهره ببرد.

تبصره: افرادی که در حین خواندن «بی‌قانون» دست در دماغ‌شان می‌کنند، افراد کاری قلمداد می‌شوند ولی دو شغله به حساب نمی‌آیند.

ماده پنج - افراد علاف می‌توانند در پاسخ به افرادی که با آن‌ها سلام و علیک کرده و می‌پرسند: «چه خبر؟ چیکار می‌کنی؟» پاسخ بدهند: «برف تا کمر، هستیم، بیکار، علاف، می‌چرخیم». آن‌ها همچنین باید در جواب سوالات مزخرفی مثل: «خوبی؟» سکوت اختیار کرده یا جواب‌های پرت و پلا بدهند.

ماده شش - افراد کاردار موظفند هر روز صبح که از خواب بیدار می‌شوند، به جان دولت دعا کرده و سپس دور هم جمع شده و با صدای بلند بگویند: «هرکسی کار خودش، بار خودش، آتیش به انبار خودش». سپس متفرق شده، هرکسی به سمت کار خودش برود، بار خودش را حمل کند و آتیش به انبار خودش بزند. در صورتی که فرد کارداری در بین جمع وجود نداشت، اوستا از اول «تو تو اسکاچی» می‌خواند و فرد انتخاب شده باید سریعا برای خودش کار پیدا کند.

ماده هفت - افرادی که شکم‌شان خوب کار می‌کند، اگرچه خودشان کار نداشته باشند، بیکار محسوب نمی‌شوند و حق اعتراضی در این زمینه ندارند.

ماده هشت - افراد کاردار می‌توانند در صورت نیاز نسبت به سوزاندن دل افراد بیکار اقدام کنند و ضمن آنکه زبان خودشان را برای آن ها در می‌آورند، بگویند: «سوز به دلت، سوز به دلت، تو که از این کارها نداری». افراد بیکار نیز می‌توانند متقابلا آینه نشان داده و بگویند: سوز به دل خودت.

ماده نه - کسانی که علاقه زیادی به بیکاری دارند ولی توان بیکار شدن را ندارند، می‌توانند از طرح دور-بیکاری استفاده کنند. دور-‌‌ بیکاری، نوعی از بیکاری است که در آن دور دورها اتفاق می‌افتد و از نزدیک قابل رویت نیست. فرد دور- بیکار می‌تواند در خانه خود بشیند اما تصور کند که در خیابان در حال بیکاری است. دور – بیکارها حق ندارند در مورد چیز دیگری خیال‌پردازی کنند. بقیه قوانین در موقع نیاز به صورت ضربتی تصویب و اجرا خواهد شد.

حسام حيدري