میگن در هر بی‌نظمی، نظمی وجود داره. رانندگی تو ایران به خصوص تهران که تعداد ماشیناش خیلی بیشتره هم مشمول همین قانون میشه. وقتی یه خارجی میاد تهران، بعد از یه مدت وحشت زده میگه: «شما چرا اینطوری رانندگی می‌کنین؟ هیچ قانونی نداره؟» در حالی که اشتباه می‌کنه. اتفاقا قانون وجود داره، فقط محل استفاده‌اش با بقیه دنیا فرق می‌کنه. ما چند موردش رو به عزیزان خارج نشین آموزش میدیم که از این به بعد استفاده کنن.
خط عابر پیاده: خارج از کشور، خط عابر مخصوص اون قسمت‌هایی میشه که خط‌کشی سفید شده و پیاده‌ها می‌خوان از خیابون رد شن. ماشین‌ها هم چند متر جلوتر متوقف میشن که اینا احساس خطر نکنن اما تو ایران، خط عابر فقط به جایی گفته میشه که عابر یهو از لای شمشادا بپره وسط خیابون و ماشین مجبور شه ترمز کنه. یا عابر یه چیزی ازش آویزونه و راننده سرعتشو کم می‌کنه که بهش تذکر بده یا اصلا عابر هیچیش نیست، ولی راننده تا قوزک پا از شیشه میاد بیرون که تیکه بندازه.
ایست کامل: همون‌طور که گفتیم تو خارج واسه عابر پیاده ایست کامل می‌کنن. به‌جز اون، سر تقاطع‌ها و قبل از میدون و این‌جور جاها هم وایمیستن که خب مشخصا وقت تلف کردنه. ولی ما کجا ایست کامل می‌کنیم؟ یکیش موقعی که می‌بینیم وانتی داره شلیل میده کیلویی سه هزار تومن که ما همونجا بی‌توجه به لاین، می‌زنیم رو ترمز و یه نفر می‌پره میره جنگی دو کیلو شلیل می‌خره میاد و ترافیک باز میشه.
یا وقتی حیوونا از خیابون رد میشن. البته نه که بپرن جلوی ماشین، از اون دست خیابون داره یه گربه رد میشه، بچه‌مون جیغ می‌کشه «اه، پیشی! بابا وایستا پیشی ببینم» و ما می‌گیریم تو لاین سرعت که اون سمت بهتر معلوم باشه و همونجا ترمز می‌کنیم. یا مهم‌ترینش تو اتوبانه، وقتی که یه دستمون گوشیه و اون دستمون سیگار و با زانو داریم رانندگی می‌کنیم و یهو به خودمون میایم می‌بینیم خروجی رو رد کردیم. در نتیجه همونجا با زدن راهنما و رعایت حق تقدم، جفت پا میریم رو ترمز و کل اتوبانو دنده عقب می‌گیریم تا به خروجی مورد نظر برسیم. یه ایست کامل دیگه وسط اتوبان هم داریم و اونم سر هر خروجیه. به این شکل که ماشین‌ها ایست کامل می‌کنن تا اونی که از لاین سرعت می‌خواد خودشو بچپونه تو صف ماشین‌های در حال خارج شدن، احساس امنیت کنه.
پیاده رو: پیاده روی ما با خارجیا فرق داره. پیاده‌های ما اگه می‌خوان خیالشون راحت باشه، باید از تو جوب شناکنان برن جلو. یا از رو پشت بوم‌ها راهشونو باز کنن. چون تو خیابون که ماشین و موتوره. تو پیاده رو موتوره، از تو کوچه موتور میاد، رو پل عابر موتوره، وسط بریدگی موتوره، تو خونه‌مون موتوره. کلا موتوره، یه مقدار شهر بهش چسبیده.
بوق: و اما مهمترین قسمت رانندگی ایرانی‌ها بوقه. ما ۳۴ نوع بوق داریم که از کد مورس هم پیچیده‌تره.بوق می‌تونه مفاهیمی از «خیلی مخلصیم» تا «اعضای درجه یک خانواده پدری رو ببوس» رو شامل بشه.گاهی بوق خالی مفهوم رو دقیق منتقل نمی‌کنه و باید حتما دوتا دست رو از رو فرمون برداری و شکلک دربیاری که طرف بگیره چی میگی. ولی بوق تو خارج فقط واسه احتیاطه که خود همین احتیاطه واسه ما زیاد معنی نداره، وگرنه بوقشو که بلدیم بزنیم!
مهرشاد مرتضوی
- 11
- 3
