در چند روز گذشته، برخی از مقامات کشوری اعلام کردند برای مقابله با قطعی احتمالی اینترنت (توسط خارجی‌ها) در آبان راه حل دارند. از آنجا که ما همیشه به برنامه‌های مسئولان اعتماد داریم ولی دوست نداریم به آنها زحمت اضافی بدهیم، در ادامه خودمان چند راه حل پیشنهاد می‌دهیم:
الف) در حال حاضر ما بیشتر از هرچیزی، از بستر اینترنت برای رساندن پیام‌مان استفاده می‌کنیم. اگر اینترنت قطع شود باید به بسترهای سنتی روی بیاوریم. ممکن است فکر کنید می‌خواهیم بگوییم که با آتش پیام‌تان را به دوستان‌تان برسانید اما متاسفانه ریسک این روش بالاست. مثلا ممکن است شما بخواهید به آقای دریانی، سوپر مارکت محل پیام بدهید که برای‌تان شیر بیاورد. ولی یک‌دفعه از اگزوز خاوری که جلوی منزل پارک شده یک عالمه دود خارج می‌شود و دودهای‌تان باهم قاطی شود. همین اتفاق جزئی ممکن است یک حرف را در پیام‌تان جابه‌جا کند و آقای دریانی برای‌تان «سیر» بفرستد. ببینید چقدر ناراحت می‌شوید. پیشنهاد ما این است که حضوری بروید پیام‌های‌تان را برسانید، با این روش هم با آقای دریانی دیداری تازه می‌کنید، هم می‌بینید چه چیزی تنش است، هم حال و هوای‌تان عوض می‌شود. شاید برای شما سوال ایجاد شود که مگر پیام‌رسان داخلی هم با قطعی اینترنت، قطع می‌شود. جواب ما خیر است ولی هنوز همان پیشنهاد سابق را برای‌تان داریم.
ب) ممکن است بگویید «اینترنت که فقط چت کردن نیست!». حق با شماست، خود من مشتری پر و پا قرص مقالات علمی در اینترنتم و با قطع شدن احتمالی‌اش از لحاظ علمی خیلی آسیب می‌بینم ولی راه نجات انسان در محدودیت خلاقیت است. سعی کنید در این بازه، به آرشیو مقالات علمی سابق‌تان (در درایو دی، نیو فولدر ۳، مقالات دانشگاه تگزاس اِی اند اِم) مراجعه و با کمک خلاقیت، ویرایش‌های دیگری از این مقالات را در ذهن‌تان طراحی کنید. فراموش نکنید ما دوره‌ای با اینترنت دایال آپ مقاله دانلود می‌کردیم و یک مقاله سه مگی، دو سه ساعتی طول می‌کشید. جوان ایرانی اگر بخواهد می‌تواند از هر سدی بگذرد.
ج) یکی دیگر از کاربردهای اینترنت سرچ کردن است. از نظر ما همان بهتر که اینترنت قطع شود و نتوانیم سرچ کنیم. این موتورهای جست‌وجوگر غربی عزم‌شان را جزم کرده‌اند تا ما را نابود کنند. خودِ من آخرین بار وقتی جلوی پدرم داشتم «چطور زندگی کنیم؟» را جست‌وجو می‌کردم، نابود شدم و سه شب در کوچه خوابیدم. البته آقای دریانی خیلی به من لطف داشتند ولی دوست ندارم آن خاطره برایم تکرار شود. اصلا موتورهای جست‌وجوگر داخلی خودمان چه ایرادی دارد؟! خیلی هم خوب است، هرچیزی دوست دارید در آنجا سرچ کنید، آنها هم هرچیزی دوست دارند تحویل‌تان می‌دهند. شب در کوچه نمی‌خوابید و مزاحم آقای دریانی هم نخواهید شد.
د) مساله آخر از نظر ما، کارهایی است که در اینستاگرام انجام می‌دهیم. اگر اینترنت قطع شد مثلا می‌توانیم با همان ژستی که سیکس پک‌مان نمایان می‌شود، در کوچه ظاهر شویم و برای بقیه اشعار رسول یونان را بخوانیم یا اینکه وسط خیابان یک میز بگذاریم با قهوه (تلخ مثل سرنوشت) و یک جلد کتاب و هرکس که رسید را با یک جمله قصار از ژان‌پل‌سارتر در فکر فرو ببریم تا بفهمد ريیس کیست. فقط می‌ماند موضوع لایو که واقعا برای آن راهکاری نداریم. ما خیلی دوست داریم وقتی شما پشت فرمان نشسته‌اید، ببینیم چه آهنگی گوش می‌دهید و نمی‌دانیم فردای بدون اینترنت، با این کمبود چطور باید زنده بمانیم؟!
شهاب پاک‌نگر
- 12
- 3
