به گزارش ایرنا از پایگاه اینترنتی بی.بی.سی نیوز، محققان دانشگاه یاماناشی ژاپن در این آزمایش موفق شدند که از اسپرم های یخ زده خشکی که در محیط نزدیک به بی وزنی فضا ذخیره شده بود، نوزادان سالم موش به دنیا آورند.
آنها با اشاره به نتایج این آزمایش در یک مجله معتبر علمی نوشتند که این آزمایش نشان می دهد که انتقال دانه های حیات به دور از زمین امکان پذیر است و در ماه نیز می توان بانک هایی از اسپرم برای محافظت از آنها در برابر بلایای زمینی ساخت.با این وجود هنوز مشخص نیست که آیا این روش می تواند روزی به جمعیت انسان ها در فضا کمک کند یا خیر.
میزان تابش پرتو در ایستگاه بین المللی فضای ۱۰۰ برابر شدیدتر از روی زمین است. متوسط دوز روزانه ۰.۵mSvاز پرتوهای کیهانی برای آسیب زدن به کد دی.ان.ای در داخل سلول های زنده از جمله اسپرم کافی است.از سوی دیگر شرایط بی وزنی نیز اثرات عجیب و غریبی بر اسپرم می گذارد.
در سال ۱۹۸۸ محققان آلمانی نمونه ای از اسپرم را توسط موشک به مدار زمین ارسال و مشاهد کردند که اسپرم در جاذبه کم بسیار سریعتر حرکت می کند اما مشخص نشد که آیا این ویژگی قدرت باروری اسپرم را افزایش می دهد یا خیر.
آزمایش دیگری نشان داد که در طول یک پرواز مداری ۱۵ روزه تخمک های ماهی می توانستند بارور شوند و بطور عادی رشد کنند؛ این موضوع نشان می دهد که یک سفر کوتاه فضایی احتمالا برای باروری -دست کم برای مهره داران- زیاد مضر نیست.
اما اکنون در نشریه آکادمی ملی علوم آمده است که این نمونه های یخ زده و خشک اسپرم موش قبل از اینکه به زمین ارسال و در دمای اتاق ذوب شوند، برای مدت ۹ ماه در ایستگاه بین المللی فضایی ذخیره شده بودند.
این گزارش افزود: با وجود اینکه دی.ان.ای اسپرم اندکی در این سفرفضایی آسیب دیده بود اما هنوز قادر به بارورسازی تخمک های موش بودند که ظاهرا به تولد بچه موش های سالمی منجر شد.
همچنین میزان بارورسازی این اسپرم ها و تولد بچه موش ها با میزان بارور سازی و تولد بچه موش ها توسط اسپرم موش های سالمی که به عنوان گروه کنترل در زمین قرار داشتند، برابر بود.
اما نوزادان فضایی تنها تفاوت های جزئی در کد ژنتیکی خود داشتند و تا بزرگسالی رشد کردند. همچنین به تعداد کمی از این موش ها اجازه جفت گیری و مادر و یا پدر شدن داده شد.
محققان دانشگاه یاماناشی در ژاپن حدس می زنند که قسمتی از آسیب دی.ان.ای اسپرم توسط تخمک در زمان باروری ترمیم می شود.
آنها می گویند: اگر نمونه های اسپرم برای دوره های طولانی در فضا ذخیره شوند در آن صورت احتمال دارد که آسیب دی.ان.ای افزایش یابد و از حد ترمیم شدن توسط تخمک بگذرد.
آنها خاطر نشان کردند: درصورتیکه مشخص شود آسیب دی.ان.ای در جریان ذخیره سازی طولانی مدت تاثیر قابل توجهی بر فرزندان دارد در آن صورت لازم است روش هایی را برای محافظت از اسپرم در برابر پرتوهای فضایی مانند یک سپر یخی ابداع کنیم.
- 9
- 5
