اخبار سیاسی - یادداشت «میل این ناقه‌کوی لیلی نیست!» به قلم«حسین شریعتمداری» که سه شنبه ۲۴ مرداد ۱۳۹۶ در ستون «یادداشت روز» روزنامه کیهان به رشته تحریر درآمده بود را «جعفربلوری» یک سال و‌اندی بعد در یادداشتی با عنوان ـ «کشور را عبرت کره‌شمالی کردند خود عبرت نگرفتند!» ـ در همان ستون به نوعی پاسخ می‌دهد با این توضیح که اصل و فرع ماجرا به پای روزنامه‌های اصلاح‌طلب و عمدتاً حامی دولت نگاشته می‌شود مسئله‌ای که شاهد مثال‌های بسیاری دارد، عجیب نیست و جزئی از تناقضاتی است که بسیار از کیهان‌نشینان دیده‌ایم. از جمله در فقره وصل و فصل روحانی به اصلاحات و اصولگرایی.
حکایت لایتچسبکی به نام کره‌شمالی!
مرداد ۹۶ روزنامه کیهان ذیل سوالی با این مضمون که «چرا مثل کره‌شمالی نباشیم؟» با اشاره به مذاکرات برجام نوشته بود: «کره‌شمالی که به هیچ‌وجه قابل مقایسه با ایران مقتدر و مردم‌سالار نیست در مقابل آمریکا ایستاده و نتیجه ایستادگی را نیز چشیده است.» و در بندهایی به این نتیجه رسیده بود که«کره‌شمالی» در مقام «نمونه‌ای موفق از مقابله مقتدرانه با نقض پیمان آمریکا» و «نمونه موفقی از مقاومت به جای سازش» قرار دارد و می‌تواند الگویی مناسب برای ایران در مذاکرات پسابرجامی باشد از جمله این که:
« الف: کره‌شمالی در ۲۷ ژوئن ۲۰۰۸ با آمریکا بر سر کنار گذاشتن برنامه هسته‌ای خود به توافق رسید و به نشانه پایبندی به این توافق برج خنک‌کننده اتمی خود را منفجر کرد ولی بعد از آن که با نقض پیمان آمریکا روبرو شد، بی‌توجه به تهدیدهای آمریکا، فعالیت هسته‌ای خود را از سر گرفت و آمریکا نتوانست هیچ غلطی بکند.
ب: ترامپ با تهدید کره‌شمالی از این کشور خواست تا آزمایش موشک‌های بالستیک خود را متوقف کند ولی کره‌شمالی بی‌اعتنا به تهدید آمریکا نه فقط به آزمایش موشک‌های بالستیک خود تا تولید موشک‌های بالستیک قاره‌پیما ادامه داد، بلکه موشک‌هایی با کلاهک هسته‌ای را نیز آزمایش کرد و خطاب به آمریکا اعلام کرد اگر دست به حمله بزند، با حمله اتمی متقابل روبرو خواهد شد و ترامپ ناچارا دعوت به مذاکره کرد.
ج: اما کره‌شمالی به درخواست آمریکا برای مذاکره نیز پاسخ مثبت نداد و برنامه‌های هسته‌ای و موشکی خود را غیرقابل مذاکره اعلام کرد. به جرئت می‌توان گفت که کره‌شمالی در این زمینه از مذاکرات بی‌نتیجه و فاجعه‌آمیز ایران با آمریکا الگو گرفته و از این روی حاضر نشده است خود را مانند ما به چنبره فریب آمریکا گرفتار کند.» و در مجموع به این نتیجه می‌رسد که تمامی موارد بالا «یعنی عبرت گرفتن از راه خطا و خسارت‌باری که دولت محترم یازدهم پیموده و علی‌رغم فاجعه‌ای که با آن روبرو شده‌ایم هنوز حاضر به تغییر مسیر خسارت‌آفرین خود نیست.»
در همان زمان و چند روز بعد، یعنی اول شهریورماه ۹۶، صادق زیباکلام در جوابیه‌ای خطاب به حسین شریعتمداری - مدیر مسئول روزنامه کیهان نوشت: «آرمان‌های اولیه انقلاب، الگوبرداری از کشوری چون کره‌شمالی نبود.»
آن روزها یعنی اواخر تابستان و تمام طول پاییز خبرهایی از شبه جزیره کره در رسانه‌ها درج می‌شود که ناگهان تمام نگاه‌ها به سمت کیهان و حسین شریعتمداری جلب می‌شود که اگر کره‌شمالی قرار بود الگوی رفتاری ایران قرار بگیرد پس باید رفتار جدید نیز لحاظ شود!
در آن روزها کیم جونگ اون در اولین سفر خارجی خود به چین با «شی جین پینگ» رئیس جمهوری خلق چین دیدار کرده بود و محور گفت‌و‌گوهای رهبران دو کشور مسائل خارجی و سلاح‌های هسته‌ای بود؛ مسئله‌ای که در نهایت به دیدار رسمی اون و دونالد ترامپ و پایان یک سال مناقشه کلامی منجر شد.
خرداد ۹۷ تابناک در یادداشتی نسبتاً تند و انتقادی خطاب به شریعتمداری به این عنوان که:«هنوز هم باید مثل «کره‌شمالی» مقابل آمریکا عمل کنیم؟!» ناصحانه می‌گوید: «نمونه خارجی چرا؛ از ۴۰سال ایستادگی خودمان بگویید!» و در پایان آن یادداشت می‌نویسد: «توصیه‌ای که به تحلیلگران و سیاسیون می‌توان کرد این است که در ارائه تحلیل‌ها و مطالب خود اولا دچار شتابزدگی نشوند، در ثانی قیاس جمهوری اسلامی ایران با کشوری دیگر را صرفا به نوعی انجام بدهند که کشور مقابل هم‌طراز و هم‌سطح جمهوری اسلامی باشد و سوما هم در شرایطی که آمریکایی‌ها به دنبال تضعیف و تلاش علیه جمهوری اسلامی ایران هستند، در تحلیل‌ها و توصیه‌هایشان تلاش کنند که صدای وحدت و همدلی در داخل شنیده شود، چون این مسئله مهمترین موضوعی است که می‌توان با تمسک به آن، در مقابل هر قدرتی از جمله آمریکایی‌ها ایستاد. آقای شریعتمداری در پایان یادداشت سال گذشته خود عنوان کرده که«و در این باره باز هم گفتنی‌هایی هست که به بعد موکول می‌کنیم.» از ایشان می‌خواهیم اگر گفتنی‌هایشان شبیه آن چیزی است که در خصوص ایستادگی کره‌شمالی در مقابل آمریکا عنوان کرده‌اند، لطفا به سراغ نمونه خارجی نروند و تلاش کنند که از ۴۰ سال ایستادگی ملت و مردم ایران در مقابل آمریکا مثال بزنند.»
کیهان و حسین شریعتمداری از فردای ۲۴ مرداد ۹۶ تا صبح ۷ مهرماه ۹۷ به تمامی انتقادات و نیز نیش و کنایه‌ها هیچ پاسخی نمی‌دهد تا این که در ستون یادداشت روز، جعفر بلوری دست به قلم می‌شود تا هم آن یادداشت را به اصطلاح «درز» بگیرد و هم پاسخ نقد و کنایه‌های یک سال اخیر را بدهد و اما این بار هم چوب کیهان، شانه و سری بهتر از شانه و سر اصلاحات و رسانه‌های آنان پیدا نمی‌کند!
جعفربلوری در این یادداشت، جدال لفظی را این گونه آغاز می‌کند: «وقتی کسی[حسین شریعتمداری] از «مقاومت» کره‌شمالی در برابر آمریکا می‌گفت یا می‌نوشت، می‌گفتند و می‌نوشتند طرف به سمت کره‌شمالی غش کرد. اما وقتی کره‌شمالی مذاکره با آمریکا را از سر گرفت، به سمت همین کره‌شمالی غش کردند. گفتند و نوشتند و تحلیل کردند، «کره‌شمالی هم به این نتیجه رسیده که باید با آمریکا مذاکره کرد» (بخوانید باج داد) تا نتیجه بگیرند، اگر با آمریکا مذاکره کرده‌اند، اشتباه نکرده‌اند، هرچند فریب و شکست خورده باشند. به بهانه آغاز مذاکرات آمریکا و کره‌شمالی تا توانستند به «مقاومت» حمله کردند در حالی که هنوز، نه به بار بود و نه به دار. گفتند الگوی هواداران مقاومت در سیاست خارجی، شده کره‌شمالی، اما همین که مذاکرات کره‌شمالی با آمریکا شروع شد الگویشان شد همین کره‌شمالی!»
در ادامه اما به نیمی از ماجرا بسنده می‌شود: «اما کره‌شمالی چگونه مذاکره کرد؟ پیونگ یانگ به همان تعدادی که آمریکایی‌ها تاکید کرده‌اند، «اول خلع سلاح کامل بعد لغو تحریم‌ها» تاکید کرده «تبادل مرحله به مرحله امتیازات». کمتر از چهار ماه از دیدار اون با ترامپ گذشته. کره‌شمالی بنا بر اعلام منابع رسمی و اطلاعاتی همین کشورهای غربی و کره جنوبی، نه تنها از توانایی‌های اتمی و موشکی خود نکاسته است، بلکه بر آنها افزوده و آن طور که همین منابع غربی می‌گویند، دست پر هم از این مذاکرات خارج شده است.» این در حالی است که این روزها مقامات پیونگ‌یانگ در به در به دنبال مقامات آمریکایی هستند تا باب مذاکره باز شده مسدود نشود. «اون» ملتمسانه از جامعه جهانی خواستار آن می‌شود که بیایید و ما را از شر سلاح‌های اتمی نجات دهید. این روزها مقامات کره‌شمالی به گونه‌ای عجیب در تکاپوی ایجاد ارتباط با ایالات متحده آمریکا هستند و این در حالی است که ماجرای ایران، برجام، تقابل با آمریکا، فضای بین‌المللی و نیز خواست‌هایی طرفین از هم هیچگاه قابل قیاس با موقعیتی که کره‌شمالی در آن دست و پا می‌زند نیست.
جعفر بلوری، کیهان و حسین شریعتمداری عملاً تلاش می‌کنند تا آن توصیه شتابزده را با همه ما به ازاهایی که از رسانه‌های غربی به عاریه می‌گیرند را به حاشیه برانند پس دست به دامان برجام می‌شوند و می‌نویسند: «ما مخالف مذاکره و گفت‌و‌گو نیستیم. مذاکره زمانی که معنایش «مذاکره باشد» عالی است و باید هم وارد آن شد. به شرطی که فوت و فن مذاکره را هم بدانیم. مذاکره زمانی «بد» و «خطرناک» است که مثلا در میانه جنگ باشیم و موضوع مذاکره سلاح و توانایی نظامی‌مان باشد و حریفمان هم کشوری به غایت بدعهد باشد. آمریکا طی دو سال گذشته سوای از برجام، زیر چند تعهد بین‌المللی زده است؟ ضمن اینکه موضوع مذاکره «موشک‌های آمریکا» که نیست موشک‌های ایران است. آیا قرار است در این مذاکرات بر توانایی‌های موشکی‌مان اضافه شود؟!
ممکن است بگویند با این مذاکرات توانستیم آمریکا را منزوی کنیم. یا همه دنیا فهمیدند، آمریکا قابل اعتماد نیست که در پاسخ باید گفت، اگر به این نتیجه رسیدید و دنیا را هم به این نتیجه رساندید که آمریکا قابل اعتماد نیست، پس این همه اصرار برای مذاکره مجدد برای چیست؟! ضمن این که، مگر هدف از مذاکره منزوی کردن آمریکا بود؟ هدف اعلامیِ طرفداران مذاکره با آمریکا آیا چیزی جز گشایش اقتصادی بود؟!
وضعیتی که امروز در آنیم، نتیجه همین شکل مذاکره کردن است. امروز برجام هست، اروپا هم به ما می‌خندد، آمریکا هم (به زعم مدعیان اصلاحات)، منزوی شده و نمی‌تواند در شورای امنیت علیه ما جوسازی کند، قطعنامه‌ای هم علیه ما صادر نمی‌شود. خب اینها همه خوب و عالی. اما نتیجه؟ آقایان! دلار در همین فضای دوستی و اعتماد! به مرز ۲۰ هزار تومان رسیده. برجام و مذاکره و خنده و حمایت‌های زبانی که قادر به کنترل قیمت سیب‌زمینی و گوجه فرنگی نباشند به لعنت خدا هم نمی‌ارزد، می‌ارزد؟! معتقدیم، وضعیت اقتصادی امروز، حاصل برجام است. برجام فقط توان هسته‌ای کشور را نگرفته، اراده برخی مسئولین را هم گرفته است.»
مخلص کلام کیهان در نهایت به این جا ختم می‌شود که مذاکره خوب است، برجام بد است! و اگر کره‌شمالی کوتاه آمده، دقیقاً به دلیل موضع‌گیری‌های رسانه‌های اصلاح‌طلب و حامی دولت است. اما آنچه از دید کیهان و نویسندگانش پنهان باقی می‌ماند آن که اساساً مقایسه ایران و کره‌شمالی از هر زاویه و دیدگاهی اشتباه بوده است! پذیرفتن این اشتباه بسیار ساده‌تر از آن است که بکوشیم ثابت کنیم در سپهر سیاسی کیهان‌نشینان دو کره‌شمالی وجود دارد؛ یکی همانی که ما باید از آن الگوبرداری کنیم و کره‌شمالی دیگر آن کشوری است که این روزها در به در به دنبال آمریکا و ترامپ می‌دود تا آخرین امید او به ناامیدی محض مبدل نشود!
بازهم تاکید می‌کنیم یک مقایسه و تحلیل اشتباهی در یک زمان صورت پذیرفته و ایرانی مقتدر، انقلابی و قدرتمند با کشوری ضعیف به صرف چند جمله تند که علیه ایالات متحده آمریکا و رئیس جمهور آن بر زبان آورده شده در یک کفه ترازو قرار داده شده! عذرخواهی نیز حتی لازم نیست فقط بپذیرند آن تحلیل و آن مقایسه از بیخ و مبنا دچار بدانگاری محض شده است و نکته آخر این که؛ فارغ از آن تحلیل شتابزده و انتقاداتی که یک سال بی جواب باقی گذاشته شد! کوتاه آمدن کره‌شمالی در برابر تهدیدات ایالات متحده آمریکا ربطی به روزنامه‌های از دید کیهان زنجیره‌ای و اجاره‌ای و از دید ما اصلاح‌طلب و حامی دولت ندارد. بلکه تصمیمی حاکمیتی است که به مردم و مقامات پیونگ یانگ مربوط است پس حتی اگر می‌کوشند شکست‌ها و بی تدبیری‌ها و سوء مدیریت‌های کابینه و مدیران حسن روحانی را به پای روزنامه‌های اصلاح طلب و حامی دولت بنویسند بالاغیرتاً به زانو درآورده شدن «کیم جونگ اون» را به حساب طیف مقابل اصولگرایان ننویسند!
- 18
- 5
