به گزارش آفتاب،ویکلی‌استاندارد نشریه‌ای وابسته به نئومحافظه‌کاران آمریکا در مقاله‌ای تحلیلی اشاره می‌کند که ترامپ رییس‌جمهوری امریکا برای ارتباط با پوتین نمی‌تواند ایران و اتحاد آن کشور با روسیه را نادیده بگیرد.
این نشریه اشاره می‌کند که از زمان انتخاب ترامپ متحدان آمریکا و ناظران سیاست خارجی کنجکاو هستند که بدانند او چگونه می‌تواند تضاد آشکار ایجاد شده را حل کند. او از سویی مایل به تعامل با پوتین است و از سوی دیگر با ایران به عنوان یک دشمن متخاصم رفتار می‌کند. در حالی که ایران متحد کلیدی روسیه است.
این نشریه می‌افزاید: «ممکن است یک پاسخ وجود داشته باشد؛ برخی از رسانه‌ها می‌گویند که ترامپ درصدد دور کردن پوتین از ایران برخواهد آمد اما واقعیت آن است که احتمال موفقیت او در این‌باره اندک است. مسکو و تهران در طول سالیان گذشته از حافظ اسد و پسرش حمایت کرده‌اند. هر دو از حمایت از اسد در برابر اپوزیسیون سوریه دست برنداشته‌اند. شایعاتی درباره نقاط اختلاف میان روسیه و ایران همچنان مطرح شده‌اند که از آن تحت عنوان ازدواج مصلحتی دو کشور یاد می‌شود اما واقعیت آن است که اتحادی استراتژیک میان ایران و روسیه بوجود آمده است.»
این تصور که ممکن است بتوان مسکو را از تهران دور کرد متکی بر دو پیشینه تاریخی است. نخست آن که مایکل فلین مشاور امنیت ملی امریکا مسئول فرماندهی مشترک عملیات ویژه در عراق بود. در آن زمان نیروهای ائتلاف قادر به تضمین ثبات نسبی در عراق با تکیه بر قبایل سنی به عنوان سلاحی در برابر جنگجویان خارجی شده بودند. تجربه دوم به تصمیم انور سادات رییس‌جمهوری پیشین مصر پس از جنگ اکتبر ۱۹۷۳ با اسرائیل باز می‌گردد که سبب شد تا مصر از شوروی دور شده و به آمریکا نزدیک شود. اقدام سادات مزیتی برای آمریکا در جنگ سرد علیه مسکو بود و سیاستگذاران آمریکایی پس از آن تلاش کردند تا حمایت دیگر مشتریان شوروی را به سوی خود جلب کنند؛ در این میان اما حافظ اسد متحد مسکو باقی ماند.
حتی پس از جنگ سرد نیز آمریکایی‌ها در دمشق تلاش کردند که حمایت بشار اسد را جلب کنند تا او تهران را رها کند، بشار اسد اما هرگز تهران را رها نکرد. او از پدرش آموخته بود که از هر فرصتی در برابر دیپلمات‌های آمریکایی باید استفاده کرد و نباید فریب انگیزه‌ها و وعده‌های آنان را خورد. او بر این نظر بوده که بدون باج‌دادن به امریکایی‌ها می‌توان اعتبار کسب کرد.
در حال حاضر روس‌ها قطعا در پیام‌های خصوصی به دولت ترامپ می‌گویند که خواستار تعامل هستند و در این میان احتمال آن وجود دارد که خواسته ایران را نادیده بگیرند اما واقعیت آن است که برهم خوردن رابطه استراتژیک میان روسیه و ایران بعید به نظر می‌رسد.
پوتین زمانی که به خاورمیانه نگاه می‌کند این چشم‌انداز خطرناک را برای روسیه می‌بیند که ممکن است کل منطقه در آغوش امریکا قرار گیرد. پوتین تنها یک جای خالی خوب برای مانور دادن می‌بیند و آن ایران است چرا که سایر کشورهای منطقه با آمریکا روابط قوی‌ای دارند.
خواستن از پوتین برای رها کردن ایران مانند آن است که بخواهید که پوتین کل خاورمیانه را ترک کند. این نشریه اشاره می‌کند که هیچ راهی برای روس‌ها جهت حفظ قدرت در خاورمیانه بدون اتکا به ایران و مدیریت حزب‌الله وجود ندارد.
ویکلی‌استاندارد در ادامه می‌افزاید که آمریکا خواستار حضور روس‌ها در مرز ترکیه، کشوری عضو ناتو نیست و نمی‌خواهد که روس‌ها برای دولت سوریه موشک بفرستند. آمریکا همچنین نمی‌خواهد روسیه برتری هوایی اسرائیل در خاورمیانه را به چالش بکشد و قطعا خواستار حمایت روس‌ها از ایران و حزب‌الله در جولان نیست اما چگونه می‌توان نظر روس‌ها را در این‌باره جلب کرد؟
به‌طور قطع نمی‌توان روس‌ها را در واگذار‌کردن و چشم‌پوشیدن از پایگاه دریای آن کشور در طرطوس سوریه متقاعد کرد. همچنین نمی‌توان روس‌ها را متقاعد کرد که از حمایت علویان سوریه دست بردارند. نمی‌توان این خواسته‌ها را به طور مستقیم از پوتین مطرح کرد.
این نشریه در پایان اشاره می‌کند که این یک بازی شطرنج خطرناک برای آمریکا خواهد بود. این نشریه اشاره می‌کند در صورت شکست ترامپ در این‌باره انتخاب دیگر، راه پر مخاطره‌ای است که اوباما پیمود؛ یعنی تسلیم شدن به دیدگاه او درباره خاورمیانه که متحدان و منافع آمریکا در منطقه را به‌خطر انداخت و دشمنان امریکا را قوی‌تر کرد.
- 19
- 2
