عادل الجبیر: برجام به ایران اجازه دستیابی به سلاح هسته‌ای می‌دهد!

به گزارش  مهر به نقل از رای الیوم، عادل الجبیر در ادامه مواضع خصمانه خود ضد ایران مدعی شد که ایران کشور فارسی است و ارتباطی با جهان عرب ندارد.

وی ادعا کرد: ایران از سال ۱۹۷۹ از صدور ثروتش(انقلاب) دست برنداشته است و بر این باور است که کل شیعه باید ایرانی ها باشند و این مضحک و مسخره است.

وزیر خارجه سعودی ضمن انتقاد از برجام اعلام کرد: توافق هسته ای ناقص است و  به ایران پس از ۱۲ سال اجازه غنی سازی کافی اورانیوم را می دهد و اجازه می دهد که ایران به سلاح هسته ای دست یابد. هنگامی که جامعه بین المللی به تحرک درآید تعداد بمب های هسته ای آن به ۱۰ عدد خواهد رسید. ضعف دوم در توافق به سازو کار بازرسی است که مراکز نظامی را مورد استثنا قرار می  دهد. چگونه می توان به ایران اعتماد کرد در حالی که برنامه موشک های بالستیک خود را در اقدامی ناقض شورای امنیت ادامه می دهد.

وی در ادامه ضمن انتقاد از نقش ایران در سوریه  مدعی شد: نیازی به حضور ایرانی ها در کشورهای عربی نیست. آنها شبه نظامیان خود را برای جنگ اعزام کرده اند در حالی که اصولا دلیلی برای این اقدام آنها نیست. اوضاع سوریه به خود سوری ها مربوط می شود اما ما در راستای وحدت گروههای معارض در ژنو حرکت کردیم و حامی قطعنامه ۲۲۵۴ که خواهان قانون اساسی جدید و برگزاری انتخابات است، هستیم. دعوت ایران به میز مذکرات دعوت از طرف شعله ور کننده آتش برای خاموش کردن آن است. همه شبه نظامیان خارجی باید سوریه را ترک کنند و سوری ها خود باید بحران را حل و فصل کنند.

درباره عراق نیز گفت: دولت عراق بر داعش پیروز شد و روند آشتی ملی شروع شده و این کشور آماده برگزاری انتخابات جدید در بهار آینده می شود. عربستان روابطش با عراق را تقویت کرده است. سازو کار هماهنگی میان دو دولت مشخص شده و روند تجاری، افتتاح سفارت در بغداد و کنسولگری در اربیل، نجف و بصره شروع شده است.

وزیر خارجه عربستان درباره همپیمانی با رژیم صهیونیستی گفت: اسرائیل منافع خاص خود را دارد و منافع خودمان را داریم و ما ارتباطی با آنها نداریم. انتقاداتی که از عربستان پس از تصمیم ترامپ می شود و اینکه موضع محکمی اتخاذ نکرده، سخیف است. ریاض این تصمیم را اشتباه می داند. با این حال این تاثیری بر روابط راهبردی میان ریاض و واشنگتن ندارد زیرا از سال ۱۹۴۹ اختلاف درباره فلسطین میان دو کشور وجود داشته است اما روابط استراتژیک را در معرض خطر قرار نداده است. هر کشوری باید به منافع مشترک با شرکای خود بنگرد و به حل و فصل آن بپردازد.