سید محمدعلی حسینی در گفت‌وگو با ایلنا، در پاسخ به این سوال که سازوکار ویژه مالی مالی اتحادیه اروپا تا چه اندازه می‌تواند نیازهای ایران را تامین و در مقابل تحریم‌های امریکا مقابله کند؟ گفت: با توجه به آنچه درباره راه‌اندازی این کانال گفته می‌شود، قرار است این سازوکار اتحادیه اروپا بتواند تسهیلاتی را در امر تجارت کشورها با ایران و حفظ و توسعه کانال‌های پرداخت با تهران ایجاد کند و ادامه همکاری‌ها میان ایران و شرکت‌های اروپایی را مقدور و میسر سازد.
اروپاییها با پافشاری و لجاجت امریکایی‌ها مواجه هستند
وی ادامه داد: این ابتکار اروپاییها البته با مشکلاتی از جمله پافشاری و لجاجت طرف آمریکایی برای تنبیه بانک‌ها و شرکت‌های اروپایی مواجه است.
این تحلیلگر ارشد مسائل سیاست خارجی با بیان اینکه جمهوری اسلامی ایران برای تامین نیازهای خود هرگز خود را وابسته به یک کانال خاص که احتمالات مختلفی درباره میزان کارآئی و اثرگذاری آن وجود دارد، نمی‌کند، اظهار داشت: هدف اعلام شده از سوی اروپا مقابله با تصمیم یکجانبه آمریکا در بازگرداندن تحریم‌ها علیه ایران و تلاش در جهت حفظ برجام است. بالتبع هرچه اروپائیان در دنبال کردن هدف خود جدی‌تر عمل کنند و برای پرداخت هزینه‌های لازم آمادگی بیشتری داشته باشند، می‌توانند آثار اقدامات تحریمی آمریکا علیه کشورمان را کاهش دهند.
طولانی شدن روند اجرای SPV اعتماد و اعتبار طرف اروپایی را با تردید مواجه کرده است
حسینی در پاسخ به این سوال که اتحادیه اروپا اعلام کرده بود سازوکار ویژه مالی از ۱۳ آبان اجرایی خواهد شد اما هنوز این اتفاق رخ نداده است. تا چه اندازه مسائل فنی و پیچیدگی‌ها موجب تاخیر در ساماندهی و اجرا این سازوکار شده است؟ تصریح کرد: وجود مسائل فنی و پیچیدگی این سازوکار اروپایی را انکار نمی‌کنم ولی معتقدم طولانی شدن این روند، اعتماد و اعتبار طرف اروپائی و همچنین جدیت آنان را در حل و فصل این مسئله با تردیدهای جدی مواجه کرده است.
وی افزود: اروپا برای پرداختن به این مسئله فرصت زیادی در اختیار داشته که اگر نگوییم نخواسته، متاسفانه نتوانسته بهره‌برداری لازم را از آن داشته باشد.
اروپا باید با واقع‌بینی بیشتری در قبال تعهدات و وعده‌های خود اقدام کند
سفیر پیشین ایران در ایتالیا در پاسخ به این سوال که اختلافات درونی در اتحادیه اروپا در تاخیر در اجرایی شدن سازوکار ویژه مالی موثر بوده است؟ خاطرنشان کرد: اختلاف نظر در درون اتحادیه اروپا پیرامون یک مسئله با این درجه از اهمیت امری طبیعی است. شاید یکی از دلایل تاخیر اروپا در اتخاذ یک تصمیم مثبت و سازنده همین امر باشد اما سوال مهم اینجاست که آیا اروپا می‌تواند از توافق برجام که خود بارها به اهمیت آن اذعان داشته، بدون پرداخت هزینه و مخالفت عملی با سیاست‌های جاه‌طلبانه و ضدبرجامی آمریکا محفاظت کند. قطعا این گونه نیست و اروپا باید با واقع‌بینی بیشتری در قبال تعهدات و وعده‌های خود اقدام کند.
حسینی در پاسخ به این سوال که چقدر احتمال تکرار سناریوی توافق ایران با سه کشور اروپایی در سال ۲۰۰۳ وجود دارد؟ ابراز داشت: هر چه اروپائیان در ارائه این سازوکار مالی، سهل انگاری کرده و سستی کنند، احتمالاتی مشابه آنچه اشاره کردید، بیش از پیش مطرح می‌شود؛ امری که اساسا در تعارض با مصالح و منافع دو طرف خواهد بود.
میزبانی SPV تاثیری در اصل اجرایی شدن یا نشدن ندارد
وی درخصوص تاثیر پذیرش میزبانی سازوکار ویژه مالی از سوی فرانسه و آلمان به صورت مشترک و رد این میزبانی از کشورهایی همچون اتریش نیز بیان کرد: مسئله مهم، اجرائی شدن این سازوکار است. اینکه کدام یک از کشورهای اروپایی به چه دلیلی میزبانی این نهاد را نپذیرفته یا می‌پذیرند، تاثیر مهمی در اصل قضیه ندارد.
وی در پاسخ به این سوال که تا چه اندازه سیاست‌های منطقه‌ای و توانمندی‌های دفاعی ایران می‌تواند موجب تردید و عدم همکاری اتحادیه اروپا با ایران شود؟ یادآور شد: تقویت توانمندی دفاعی و قدرت بازدارندگی جمهوری اسلامی یک حق طبیعی و مشروع برای کشور است و دیگران نباید در قبال آن، اقدام به اتخاذ مواضعی غیراصولی و مغرضانه بکنند.
هم‌اکنون وقت پاسخگویی کشورهای حامی ائتلاف ظالمانه علیه یمن است
این تحلیلگر ارشد مسائل سیاست خارجی با طرح این سوال که آیا ایران به خاطر تقویت بنیه دفاعی مشروع خود و همچنین ایفای نقش سازنده‌ای که در مبارزه با تروریسم و افراطی‌گری در منطقه داشته، باید مورد سوال قرار گیرد؟ عنوان کرد: در حالی که به نظر می‌رسد، هم‌اکنون وقت پاسخگویی کشورهایی فرارسیده که با مشارکت در یک ائتلاف ظالمانه به حمایت از یک رژیم متجاوز حامی تروریسم و افراط‌گری برخاسته‌اند. رژیمی که ده‌ها هزار نفر از ملت یمن را به خاک و خون کشیده و هزاران کودک یمنی را به قتل رسانده یا در معرض بیماری، گرسنگی و مرگ تدریجی قرار داده و بارها مرتکب جنایت جنگی شده است.
حسینی اضافه کرد: کشورهائی باید درباره اقدامات بی‌ثبات‌ساز خود در منطقه توضیح دهند که با فروش انواع سلاح‌های نظامی مخرب، خود را در جرائم این رژیم متجاوز، شریک ساخته و در تشدید ناامنی و بی‌ثباتی منطقه‌ای نقش عمده‌ای ایفاء کردند.
- 19
- 6
