سناریوی جدید علیه اصلاح طلبان

سناریو جریان اصلاحات برای مدیریت اعتراضات خیابانی و مقایسه این جریان با سرنوشت نهضت آزادی و جبهه ملی.این القای یکی از سایت‌های اصولگراست. اینکه به مخاطب بقبولاند در شرایط فعلی، اصلاح‌طلبان باردیگر می‌خواهند به تقلید ازحوادث ۸۸، مردم را وارد خیابان‌ها کنند. سپس این رسانه اصولگرا این نتیجه را می‌گیرد که با این اقدام از سوی اصلاح طلبان حداقل اعتماد نظام به جناح چپ نیز ازبین می‌رود و نتیجه ازبین رفتن این اعتماد این است که سرنوشت اصلاح طلبان نیز با گوشه نشینی ابدی برخی جبهه‌ها و نهضت‌های سیاسی یکی می‌شود . این رسانه تلاش دارد تا در توجیه چنین تحلیلی زمین و زمان را به هم بدوزد و از طریق بازگو کردن چند موضوع با ربط و بی ربط ،

به خیال خود پازل‌هایی را کنارهم بچیند که نتیجه اش نشانه‌های تلاش اصلاح طلبان برای برگزاری تجمعات خیابانی است.

سایت مشرق سعی می‌کند تا آنچه که این روزها در قالب انتقادات رسانه ای اصلاح طلبان درباره بحران آب، قطعی برق، ریزگردها و سایر مشکلات مانند ضعف در مدیریت بحران در کشور و ... بیان می‌شود را به عنوان اغراق سازی و ایجاد بحران در راستای ناامید کردن مردم، توصیف کرده و آن را اقدامی‌از قبل طرح ریزی شده در جبهه اصلاحات بداند.اقدامی‌که به مرور باعث افزایش نارضایتی‌ها در میان مردم و تحریک شدن آن‌ها برای اعتراض خیابانی می‌شود.

جالب اینجاست که از سویی دیگر حتی کوچکترین اعتراضات فرهنگی اصلاح طلبان مانند تلاش آن‌ها برای حضور زنان در ورزشگاه‌ها و یا اعتراض ساده شان به بیلبورد بحث برانگیز میدان ولیعصر(عج) که در آن تصویری از زن به عنوان حامیان فوتبال ایران دیده نمی‌شد را نیز رنگ و بوی سیاسی داده و اینگونه حرکات را در مسیر اقدامات براندازانه و فعال کردن گسل‌های امنیتی تعبیر کرده و حتی به مقایسه جنس حمایت‌های اصلاح طلبان با اقدامات یک خارج‌نشین پرداخته است.

ظاهرا توهم در بخشی از جریان راست و رسانه‌های آن‌ها تا جایی است که وقتی کسانی مثل محمود صادقی نماینده اصلاح طلب مجلس تهران درباره مسائل و مشکلات اقتصادی می‌گویند :« راهی جز تقویت دموکراسی و شفافیت نداریم» این گفته صادقی نیز مصداق مغرضانه پیوند اقتصاد به سیاست از سوی اصلاح طلبان برای افزایش مطالبات مردم و به کف خیابان کشاندن آن‌ها در بلند مدت نام گرفته شود!

طبیعی است که در چنین وضعیتی ادعاهای اخیر سعید حجاریان تئوریسین اصلاح طلب که درباره انتخابات گفت «انتخابات برای ما بت نیست و اگر وضع به همین منوال پیش رود ممکن است در آن شرکت نکنیم» نقطه عطف حملات جریان خاص اصولگرا به اصلاح طلبان و سندی برای القای این موضوع باشد که جناح چپ با این حرف‌ها به دنبال زمینه چینی در جهت رودررو قراردادن مردم در مقابل نظام است .

اما به راستی جریان اصلاحات در چنین شرایطی می‌تواند با برگزاری تجمعات مردمی، کاری کند تا ساختارحاکمیت وادار به اصلاحات گسترده شود؟

اصلاح طلبان چنین نمی‌کنند چون ...

علی صوفی وزیر دولت اصلاحات با بیان اینکه اصلاح طلبان در شرایط فعلی که تهدیدات خارجی وجود دارد و بحث به صفر رساندن صادرات نفت و در پیش گرفتن تحریم‌ها مطرح است، هرگز نه دست به تجمعات خیابانی می‌زنند و نه در مسیر تحریک مردم در این راستا اقدام می‌کنند، به آفتاب یزد می‌گوید: «وقتی از بیرون، عده‌ای درصدد معرفی آلترناتیوهایی براساس ساختار جدید هستند ، قطعا باتوجه به اینکه مشی اصلاح طلبی براندازی نیست این جریان کاری نمی‌کند تا کل ماهیت نظام به خطر بیفتد. اصلاح طلبان اگر به دنبال تغییری در نظام هم باشند آن را در چارچوب قانون اساسی و درون نظام دنبال می‌کنند.»

وی ادامه می‌دهد:« نه در محافل خصوصی و نه مجالس دیگر از هیچ کس نشنیدم که بگوید برای دستیابی به مطالبات اصلاح طلبانه مردم را به خیابان بکشانیم.»

اما این تنها صوفی نیست که پیرامون برپایی تجمعات خیابانی از سوی اصلاح طلبان چنین نظری دارد، بلکه سعید شریعتی دیگر فعال سیاسی اصلاح طلب نیز با بیان اینکه اصلاح طلبان بارها اعلام کردند خواستار اصلاح تدریجی در بدنه کشورند، به آفتاب یزد می‌گوید: «شما نمی‌توانید هیچ اصلاح طلبی را پیدا کنید که دیدگاه‌های آوانگارد داشته باشد. مگر آنکه قبل از آن ردای اصلاح طلبی را از تن بیرون بیاورد. تجربه نشان داده که اصلاح طلبان هیچ گاه به دنبال تغییرات بنیادین و دگرگونی‌های اساسی در نظام از طریق رفتارهای خشونت آمیز نبودند.»

وی ادامه می‌دهد: «در بزرگترین اجتماعات سال ۸۸ در ۲۵ خرداد ما یک اجتماع با سکوت و هدایت خود مردم برگزارکردیم. به عبارتی اگر اجتماع اصلاح طلبان را نیز مدنظر قرار دهید ، این اجتماعات هیچ خشونتی را نداشته است مگر اینکه از جریان دیگر این خشونت به اجتماعات وارد شود.»

فرار رو به جلو

اظهارات اصولگرایان پیرامون تلاش اصلاح طلبان برای برپایی تجمعاتی مشابه سال ۸۸ ، از سویی دیگر نیز قابل تامل است. همه می‌دانند اصلاح طلبان در تمام این سال‌ها از دولت حمایت و در تجمعات دی ۹۶ نیز طی بیانیه‌هایی مردم را به آرامش دعوت کرده اند. جریان چپ به خوبی می‌داند که حضور در هر تجمعی دراین روزها، به معنای فشار بیشتر نه فقط به حاکمیت بلکه به دولتی است که خود آن‌ها طی ۵ سال سنگش را به سینه زده‌اند. آن‌ها می‌دانند هر تجمعی درست یا غلط تجمعی ضددولتی تعبیر می‌شود.

پرسش اینجاست که آیا امکان دارد امروز اصلاح طلبان مشت‌های خود را در کف خیابان گره کنند در حالیکه کاندیدای متبوعشان در سال ۹۲ و ۹۶ خواه ناخواه در تیررس فریادها و شعارهایشان خواهد بود؟ یعنی ممکن است اصلاح طلبان بر سر شاخه نشسته و بن ببرند؟ پس از چه روی است که اصولگرایان با چنین تحلیل‌های سطحی، به دنبال القای این هستند که اصلاح طلبان را بانیان سیل جدید مخالفت‌ها علیه حاکمیت در کشور معرفی کنند ؟

علی صوفی با بیان اینکه این اقدام جریان خاص اصولگرا ، فرار رو به جلو آن‌هاست، می‌گوید: «کسی اعتراضات خیابانی دی ماه ۹۶ را از یاد نبرده است. اعتراضاتی که همه می‌دانند منبع و منشا آن کجا بود.

به نظر می‌آید اکنون آن‌ها با توهم اینکه اعتراضات جدیدی ممکن است در آینده داشته باشیم، تلاش دارند تا آن حوادث آتی را به گردن اصلاح طلبان بیندازند و از این طریق محدودیت‌های جدید را علیه اصلاحات و رهبران آن‌ها ایجاد خواهند کرد.»

وی ادامه داد: «آن‌ها تلاش دارند تا با اعمال برخوردهای بیشتر با چهره‌های اصلاح طلب زمینه حضوردرانتخابات آتی را برای رقابت‌هایشان هموارتر کنند. به هر حال همه آن‌ها نگران نقش اصلاح طلبان در جریان انتخابات هستند.»

صوفی اضافه می‌کند: «این تحرکات نشان می‌دهد که جریان خاص اصولگرا به دنبال یک بهانه دیگر است تا با ایجاد قائله‌ای جدید، اصلاحات را محصور و اجازه ندهد دیگر در جریان انتخابات آینده نقشی داشته باشد.»

وزیر دولت اصلاحات افزود: «پیش بینی من از سناریوی جدید اصولگرایان، زمینه چینی برای کنار گذاشتن بیشتر اصلاح طلبان در عرصه سیاست است وجنبه انتخاباتی دارد .»

آن دو دلیل

شریعتی نیز درپاسخ به این سوال که چرا برخی اصولگرایان در شرایط کنونی سعی دارند تا اصلاح طلبان را راغب به براندازی و یا تجمع خیابانی نشان دهند، اظهار می‌دارد: «احساس می‌کنم این موضوع دو دلیل دارد. یکی از دلایل آن‌ها از سر ضعف است. به این معنا که دستگاه‌هایی که این نوع رسانه‌های اصولگرا با آن در ارتباطند عملا خودشان را در برابر مسائل و مشکلات جامعه ناتوان می‌بینند و به همین دلیل به دنبال مقصر می‌گردند. ازاین رو تلاش می‌کنند تا این جو نارضایتی مردم را به گردن اصلاح طلبان بیندازند.»

شریعتی اما به دلیل دومی‌نیز اشاره می‌کند و می‌گوید: «امیدوارم چنین چیزی نباشد اما این احتمال وجود دارد که خود این افراد به دنبال استفاده از جو موجود و تجمعاتی مشابه دی ماه علیه دولت باشند، ولی از هم اکنون با این قبیل شانتاژهای رسانه‌ای تلاش می‌کنند تا راهی که خود به فکر طی کردن آن هستند را مخفی کنند. این کار آن‌ها مصداق بارز نعل وارونه زدن است. به این معنا که ممکن است این طیف به دنبال بهره برداری از جو موجود و برگزاری تجمعات اعتراضی باشند اما پیش از آن، می‌خواهند مسئولیت تجمعات را بر دوش اصلاح طلبان خالی کنند و سهم خودشان را در این ماجرا گم.»

شریعتی تاکید می‌کند: «در هیچ شکل و صورتی نمی‌توان دید که اصلاح طلبان برای عبور از بحران‌های فعلی راه حل تظاهرات را اعلام کرده یا آن را در اندیشه داشته باشند. »

تلاش امروز

به نظر می‌آید تلاش بخشی از جریان راست و مقایسه سرنوشت اصلاح طلبان با نهضت‌ها و جنبش‌های عزلت نشین امروزدرایران ، تنها یک هدف می‌تواند داشته باشد و آن اینکه بخش تندرو راست به دنبال نوشتن سناریویی جدید علیه اصلاح طلبان و ماهی‌گیری از آب گل آلود در آستانه انتخابات سال ۹۸ است.