در تلویزیون با لحنی درباره نابغه ریاضی جهان قضاوت ‌کردند که انسان خجالت‌زده می‌شود

به گزارش خبرآنلاین گزیده ای از این گفت وگو را در زیر می خوانید:

* شیوه‌های تبلیغی نادرست برخی از ما است که باعث فاصله گرفتن دیگران از دین شده است؛ وگرنه فطرت انسان‌ها حرف درست و خوب را می‌پذیرد. تندی با مخاطب و اهانت به کرامت او خودش یک منکر است و مصداق پاک کردن شیشه کثیف با دستمال کثیف؛ یعنی کاری که نشدنی است.

* ببینید که بعضی از ما با قضیه فوت دکتر مریم میرزاخانی چگونه رفتار کردیم؟ بانویی که نابغه ریاضی جهان و افتخار ایران بود در جوانی از دنیا رفت. درحالی‌که همه سوگوار بودند و به مقام علمی و ادب و تواضع او اذعان داشتند و بزرگان کشور هم به درستی این ضایعه را تسلیت گفتند و هر کس عکسی هم با او داشت منتشر کرد، عده‌ای دنبال این رفتند که آیا همسر او مسلمان است یا نه؟! این کجای اسلام است؟ مگر اصل صحت از مسلمات دین ما نیست؟ کار را به جایی رساندند که بعضی از علما مجبور شدند که شهادت دهند همسر او مسلمان است! این روش مسلمانی است؟ آقایی در تلویزیون با لحنی راجع به او قضاوت می‌کرد که انسان خجالت‌زده می‌شد.

* واقعیت آن است که امر به معروف و نهی از منکر هم مثل خیلی دیگر از احکام و معارف اسلامی دچار برخی کج فهمی‌ها شده است. یکی از مهم‌ترین این موارد، محدود و منحصر کردن قلمرو این دو فریضه پر برکت، به حوزه عبادات و امور فردی دیگران است. نه اینکه در این حوزه نیازی به امر به معروف و نهی از منکر نیست، نه! بحث در این است که نباید شأن « بالاترین و شریف ترین واجبات اسلامی» را تا این اندازه کاهش داد که « فقط» در همین بخش خلاصه شود.

* به دلیل اینکه نظام ارزش‌گذاری ما مسلمانان با نظام ارزش‌گذاری اسلام فرق دارد! حجاب یا دیگر ظواهر هم مهم هستند اما یادمان رفته که اهم چیست و اتفاقاً همین اهم‌های فراموش‌شده علت این ظواهر ناهنجار شده است. برای همین است که در مقابل هتک آبروی افراد ساکتیم ولی در مقابل کشف موی افراد حساس می‌شویم.

* حضرت علی (ع) ، بارها به مردم فرمود که نظارت بر عملکرد من، حقی است که من بر گردن شما دارم، و در نتیجه تکلیفی است که باید به آن عمل کنید؛ آن هم نه آهسته و مخفیانه، بلکه « فِي اَلْمَشْهَدِ وَ اَلْمَغِيبِ »؛ علنی و آشکار.

* پس زمامداران نظام اسلامی، نه تنها باید از عمق جان به حق مردم مبنی بر امر به معروف و نهی از منکر در حوزه امور سیاسی و اجتماعی معتقد باشند، بلکه باید با گفتار و عملِ خود، شهروندان را به استفاده از این حق تشویق و ترغیب نمایند.