به گزارش جام جم آنلاین، در ورزش دنیا، هستند رشته‌‌هایی که به شکلی سرسام‌آور پول می‌دهند. در NBA ستارگانی مانند استفن کری، لبرون جیمز و میک کانلی با قراردادهای ۲۰۱، ۱۸۰ و ۱۵۴ میلیون دلار دیده می‌شوند.
علاوه بر این، بیسبال و راگبی از ورزش‌هایی هستند که قراردادهای درشت بسیاری در آن دیده می‌شود. در کانادا رشته اول، هاکی روی یخ است که ستارگانش روی ابرها سیر می‌کنند.
در گلف، تایگر وودز و جیسون دی قراردادهای تبلیغاتی وحشتناکی دارند و در دنیای رانندگی و مسابقات مختلف اتومبیل و موتور بخصوص در فرمول یک قراردادهایی دیده می‌شود که هر فردی را دچار شوک می‌کند! در لیگ برتر والیبال ایتالیا پول‌های خوبی ردوبدل می‌شود و در دنیای تنیس هم صدها میلیون دلار در تورهای مختلف به پای تنیسورها ریخته می‌شود.
در کنار همه اینها، فوتبال قرار دارد که جایگاه خاصی در ورزش دنیا دارد و همه خبرها و همه رشته‌های را زیر سایه خود گرفته است. در میان فوتبالیست ها رونالدو، نیمار و مسی بیشترین دستمزد را دریافت می‌کنند.
از همه این قراردادها که بگذریم، باید به رشته‌های ورزشی و قراردادهای خاص در ورزش ایران اشاره کنیم.قراردادهایی که بعضی از آنها در ورزش آماتور ایران نجومی به نظر می‌رسند.
ورزش مظلوم کشتی
کشتی ورزش اول ماست. رشته‌ای که قدمتی طولانی در تاریخ و ورزش ما دارد و به اشتباه آن را ورزش اول می‌نامیم در حالی که جایگاه آن در میان رشته‌های ورزشی ما هر چه باشد قطعا اول نیست.
در سال‌های اخیر، قراردادهای کشتی نسبتا سروسامانی گرفته. گرچه همین حالا هم قراردادها چنگی به دل نمی‌زند.
کشتی‌گیران تیم ملی و طلابگیران جهانی و المپیک، بالاترین قراردادهای کشتی را می‌بندند که قرارداد آنها هم از ۲۵۰ تا ۳۰۰ میلیون تجاوز نمی‌کند.
بیمه رازی بیشترین پول را در لیگ کشتی می‌دهد و با تیم دوم در این زمینه فاصله‌ای کهکشانی دارد. قراردادهای تیم اول کشتی، دو بخشی است و برای لیگ ایران و لیگ باشگاه‌‌های جهان بسته می‌شود.
بسکتبال تحلیل رفت
روزگاری که نسل طلایی بسکتبال انواع جام‌ها را برای ایران به ارمغان می‌آورد، قراردادهای بسکتبال چرب بود.
حامد حدادی و صمد نیکخواه بهرامی که اکنون در لیگ چین بازی می‌کنند، قراردادهای صد میلیونی و یک میلیاردی را ثبت کرده‌اند.
مهدی کامرانی هم بین ۶۰۰ تا ۷۰۰ میلیون تومان پول می‌گرفت، اما حالا قراردادهای بسکتبال از ۴۰۰میلیون تجاوز نمی‌کند.
پتروشیمی بندر امام، مهرام و دانشگاه آزاد، تیم‌هایی بودند که روزگاری در بسکتبال ایران خیلی خوب پول خرج می‌کردند، اما حالا اوضاع فرق می‌کند.
قرارداد یعنی همین
صفرهای قرارداد بازیکنان والیبال، دقیقا از زمانی که این رشته به اوج خود رسید، زیادتر شد تا آنجا که شمردن آنها کمی سخت شد.
بازیکنان تیم ملی والیبال عزیزتر شدند تا جایی که تیم‌ها حاضر شدند ته حساب خود را برای آنها خالی کنند.
این قراردادها آنقدر باارزش شد که بعضی از بازیکنان تیم ملی احساس کردند دیگر نمی‌توانند هم برای تیم ملی و هم برای باشگاهشان بازی کنند.
این بود که یکی را انتخاب کردند؛ باشگاه. قراردادهای بالای یک میلیارد بازیکنان اصلی تیم ملی والیبال حسابی سروصدا کرد و آنها را زیر نور رسانه‌ها قرار داد حتی گفته شد سعید معروف برای یک فصل بازی در زنیت‌کازان روسیه ۴ میلیارد پیشنهاد دریافت کرده که البته او خیلی زود به ایران برگشت چون آنجا به او بازی نمی‌رسید.
آن‌طور که در رسانه‌ها گفته شده قرارداد سعید معروف، شهرام محمودی، محمد موسوی، فرهاد قائمی، عادل غلامی و یکی دو بازیکن دیگر تیم ملی بالای یک میلیارد است.
رکورددار قراردادها
اما فوتبال در ایران هم مانند فوتبال دنیا، جایگاه خاصی در میان رشته‌های مختلف ورزشی دارد. در ایران قرارداد یک میلیاردی یک قرارداد متعارف و معمولی است.
وقتی علی دایی به پرسپولیس رفت، بازیکنی را با ۷۰ میلیون تومان به پرسپولیس آورد که هیچ‌کس او را نمی‌شناخت؛ مهدی طارمی، اما همین بازیکن بعد از گذشت سه سال قرارداد یک میلیاردی را برای خود توهین تلقی می‌کرد.
او با سرعت نور پله‌های ترقی را پیمود و تا کسب عنوان آقای گلی و بهترین بازیکن لیگ برتر جلو رفت تا حس کند سقف فوتبال ایران برای او کوتاه است.
در پرسپولیس و استقلال، تیمهای صنعتی و حتی بعضی تیمهای نظامی، قراردادهای یک میلیارد و بالای یک میلیارد کاملا جاافتاده و هضم این رقم برای مدیران بسیار آسان شده است.
با این حال در میان همه این قراردادهای درشت و رنگارنگ، یک قرارداد مثل نگین الماس، چشمنوازی می‌کند؛ قرارداد ۳.۳ میلیارد تومانی سیدمهدی رحمتی با پیکان.
پیکان آن سال بازیکنان گران بسیاری را خرید و می‌خواست در لیگ آقایی کند، اما مشخص نشد؛ چرا در همان فصل به لیگ یک سقوط کرد تا مشخص شود قراردادهای گرانقیمت ضامن موفقیت تیمهای فوتبال در ایران نیست.
برخی از مدیران فوتبال ایران با مقوله فوتبال کاملا بیگانه و بشدت عشق شهرت هستند. برای همین خیلی راحت پول خرج می‌کنند، اما در سال‌های اخیر که کف‌گیر اقتصاد فوتبال به ته دیگ خورده این جور ولخرجی‌ها کمتر دیده می‌شود.
- 17
- 1
