به گزارش ایسنا، سارا کاظمی و کیانا کمال زاده با حضور در دفتر این خبرگزاری پاسخگوی سوالات سرویس ورزشی ایسنا بودند که شما را به خواندن آن دعوت می کنیم:
خودتان را معرفی کنید و بگویید قایقرانی را از کجا شروع کردید؟
کیانا کمال زاده: از ۱۰ سالگی قایقرانی را شروع کردم، پیش از آن در رشته شنا فعالیت داشتم و بعدازآن به سمت قایقرانی رفته و مدت چهار سال است عضو تیم ملی هستم. نخستین بار در مسابقات آسیایی سال ۲۰۱۵ در اندونزی در رده سنی بزرگ‌سالان شرکت کردم و چون مسابقات کسب سهمیه بوده و از سطح بالایی برخوردار بود نتوانستم مدال کسب کنم؛ پس‌ازآن در مسابقات جهانی رومانی شرکت کردم و توانستم در قایق ۴ نفره ۵۰۰ متر به فینال بی بروم، سال گذشته در مسابقات آسیایی چین برنز قایق ۴ نفره را به دست آوردم و امسال توانستم در مسابقات آسیایی ازبکستان به دو مدال طلا و نقره دست یابم.
سارا کاظمی: ابتدا در رشته شنا فعالیت می‌کردم و بعدازآن از طریق مربی شنا به خانم پاسلار برای قایقرانی معرفی شدم و از همان‌جا قایقرانی را همراه خواهرم هدیه آغاز کردم.چهار سال است که در تیم ملی پارو می‌زنم، اولین مسابقه‌ام مسابقات جهانی دانمارک و بعدازآن مسابقات آسیایی اندونزی ۲۰۱۵ بود و بااینکه در رده جوانان بودم در رده سنی بزرگ‌سال شرکت کردم، متأسفانه سطح مسابقات بسیار بالا بود و نتوانستم مقامی به دست آورم؛ اخیراً نیز در بازی‌های آسیایی ازبکستان توانستم مدال نقره قایق ۴ نفره را به دست آورم.
سطح مسابقات ازبکستان را چطور دیدید؟
سارا کاظمی: در مسابقات آسیایی ازبکستان ۱۷ کشور شرکت کرده بودند و از سطح بالایی برخوردار بود که ما توانستیم مقام دوم را به دست آوریم.
کیانا کمال زاده: سطح مسابقات آسیایی همیشه بالا است، ازبکستان و قزاقستان با آمادگی کامل شرکت کرده بودند، البته ما هم خیلی خوب تمرین کرده بودیم و توانستیم شکستشان دهیم.
از مشکلات‌تان بگویید:
کیانا کمال زاده: بزرگ‌ترین مشکلمان پیست بندرعباس است که اصلاً مناسب تمرین کردن نیست، البته ما بیشتر در اردو و در تهران هستیم اما مدتی هم که در بندرعباس هستیم نمی‌توانیم تمرین کنیم و از مسئولین انتظار داریم حمایت بیشتری داشته باشند.
سارا کاظمی: پیست بندرعباس واقعاً برای تمرین کردن مناسب نیست و هر زمان که به بندرعباس می‌آییم تمرین را کاملاً کنار می‌گذاریم، نداشتن رخت‌کن مناسب، کمبود قایق و تنظیم ساعت تمرین‌ها با جزر و مد آب مشکلات زیادی برای یک قایقران است. حمایت مسئولین باید باشد وقتی ما در اردوها هستیم و حمایت مسئولین به‌خصوص مسئولین استانی را نداریم احساس غربت می‌کنیم و این کار را برای ما سخت‌تر می‌کند.
خانم کاظمی در مصاحبه ای قبل از حضور در مسابقات آسیایی ازبکستان اعلام کردید که قصد کناره گیری از ورزش دارید، تا چه میزان این امر جدی است؟
سارا کاظمی: نه اینکه بخواهم ورزش را به‌صورت کلی کنار بگذارم درواقع امکان دارد ورزش حرفه‌ای را برای مدتی کنار بگذارم، خیلی‌ها گفته بودند ورزشکار نباید با کمی مشکلات ورزش را کنار بگذارد واقعاً کمی مشکل نبوده و من ۱۰ سال است زندگی‌ام را با این مشکلات دست‌وپنجه نرم می‌کنم؛ الآن سنم رو به بالا رفتن است و اگر پشتوانه‌ای برای آینده نداشته باشم مجبورم ورزش حرفه‌ای را کنار بگذارم.
فکر می‌کنید دو سال دیگر می‌توانید در مسابقات المپیک کاری کنید؟
کیانا کمال زاده: دو سال دیگر خیلی برای من زود است شاید در المپیک بعدی بتوانم آمادگی لازم را کسب کنم.
سارا کاظمی: من تا ۳ سال دیگر در رده سنی زیر ۲۳ سال هستم، سال آینده برای مسابقات کسب سهمیه رده سنی زیر ۲۳ سال نداریم و بزرگ‌سالان و جوانان داریم، اگر بخواهم ادامه دهم شاید بتوانم در المپیک بعدی کاری کنم. برای دو سال دیگر در کسب سهمیه المپیک خواهرم هدیه و خانم آرزو حکیمی شانس بیشتری دارند.
مسابقات المپیک سه ماده ۵۰۰ متر و ۲۰۰ دارد که دو ماده‌اش تک‌نفره است و برای اینکه همه بخواهند شرکت کنند سخت است، در حال حاضر در میان بزرگ‌سالان هدیه کاظمی و آرزو حکیمی بهترین‌های تیم و در سطح کسب سهمیه هستند ضمن اینکه در رده سنی ما شرکت کردن بسیار سخت است.
سقف آرزوهای‌تان در ورزش حرفه‌ای کجاست؟
کیانا کمال زاده: در کوتاه‌مدت آرزوی کسب مدال در المپیک آسیایی و در درازمدت کسب سهمیه و مدال المپیک را دارم.
سارا کاظمی: بزرگ‌ترین آرزویم بازی در ماده قایق دونفره با خواهرم هدیه کاظمی در المپیکآسیایی است.
فکر می‌کنید شانس مدال آوری در المپیک آسیایی را دارید؟
سارا کاظمی: اگر تمرین جدی داشته باشیم بله.
خانم کاظمی چرا در مسابقات ازبکستان تنها در یک ماده شرکت کردید؟
سارا کاظمی: در ابتدا قرار نبود خانم حکیمی در تک‌نفره ۲۰۰ متر زیر ۲۳ سال شرکت کند و من که در مسافت ۲۰۰ متر نفر اول بودم قرار بود پارو بزنم اما خانم حکیمی که در مسابقات بازی‌های آسیایی جاکارتا نتوانسته بود نتیجه بگیرد، ترجیح داد که در مسابقات ازبکستان شرکت کند، تا اینجای کار روال طبیعی بود تا جایی که قرار شد من و خانم حکیمی دونفره پارو بزنیم و من در ماده چهارنفره و دونفره شرکت کنم.
طبق ارنج‌هایی که برای بقیه تیم گذاشته شده بود مثل جوانان و زیر ۲۳سال باید نفرات اول و دوم با هم و نفرات سوم و چهارم با هم مسابقه می‌دادند اما در رده سنی زیر ۲۳ سال نفر اول که آرزو حکیمی بود و نفر ششم دونفره پارو زدند و شانس را از من و سه نفر دیگر گرفتند و به نفر ششم دادند.
نسبت به سال‌های گذشته پیشرفت را در خود احساس می‌کنید؟
کیانا کمال زاده: بله سال گذشته در مسابقات آسیایی قایق چهارنفره برنز و امسال نقره گرفتیم و فکر می‌کنم پیشرفت خوبی بوده است.
سارا کاظمی: من در سال گذشته پارو نمی‌زدم اما تایم‌هایم نسبت به گذشته پیشرفت بسیار خوبی داشته است، هیچ‌وقت در مسافت ۲۰۰ متر جزو سه نفر اول نبودم اما امسال بعد از خانم حکیمی نفر اول بودم به‌گونه‌ای که اگر با همین تایم در تک‌نفره ازبکستان پارو می‌زدم طلا را می‌گرفتم که خب این پیشرفت خوبی برایم است.
تاکنون ورزش حرفه‌ای با درستان منافاتی نداشته است؟
سارا کاظمی: من سال گذشته ورزش را به خاطر درسم کنار گذاشتم اما اکنون درسم تمام شده و از بهمن می‌توانم در رشته تربیت‌بدنی در دانشگاه تهران ادامه تحصیل دهم.
کیانا کمال زاده: من هم به دنبال کارهای دانشگاه هستم که برای رشته تربیت‌بدنی به تهران بروم.
تا کجا به تحصیلات‌تان ادامه دهید؟
سارا کاظمی: اگر بشود دوست دارم درسم را تا مقطع دکترا ادامه دهم.
کیانا کمال زاده: نمی‌دانم باید به جلو پیش بروم تا بتوانم در این زمینه تصمیم بگیرم.
از مسئولین استان هرمزگان چه درخواستی دارید؟
سارا کاظمی: ورزش حرفه‌ای حمایتی ملی را می‌طلبد و واقعاً این حمایت تنها از دست هیئت قایقرانی هرمزگان برنمی‌آید و سایر ارگان‌ها هم باید حمایت کنند.
خانم بودنتان روی حمایت اطرافیانتان از ورزش حرفه‌ای تأثیر منفی نگذاشته است؟
کیانا کمال زاده: نه اتفاقاً در خانواده من همه حمایتم می‌کردند و همچنان هم حامی‌ام هستند.
سارا کاظمی: حامی اصلی من و خواهرم هدیه در ورزش پدر و مادرمان بوده‌اند و خوشبختانه از ابتدا تاکنون حمایت‌های زیادی داشته‌ایم.
لیدا رضائی
- 11
- 4
