به گزارش ایرنا، در این گزارش آمده است: اشتغال درحال حاضر مهم ترین چالشی است که کشور و به خصوص اقتصاد ایران با آن دست به گریبان است، تاجایی که بسیاری از کارشناسان و مسئولان عالی رتبه کشور از آن به عنوان «سونامی بیکاری» یاد می کنند.
موضوعی که رئیس جمهور هم همیشه بر حل آن و اولویتش در برنامه های دولت صحبت کرده است: «اساسا می‌دانید که الان یک معضل بزرگ ما معضل بیکاری است و این که کشور ما امروز نزدیک سه و نیم میلیون بیکار دارد این از آن نقاط بسیار غم انگیز برای کشور ما هست چون بیکاری به غیر از مشکلات اقتصادی خیلی تبعات دیگری هم به همراه خودش خواهد داشت و خوب در میان بیکاران، بیکاران فارغ‌التحصیل دانشگاه ها خیلی زیاد هست، ۸۶۷ هزار فارغ‌التحصیل دانشگاهی بیکار امروز وجود دارد و بنابراین باید طراحی بشود برای شغل آنها راه حل اساسی اشتغال رونق هست یعنی ما باید تولید را به حرکت در بیاوریم شما وقتی می‌بینید هر روز یک کارخانه‌ای تعطیل می‌شود حتی آن که شاغل هم هست دارد بیکار می‌شود.
وقتی یک کارخانه جدید افتتاح می‌شود معنی اش این هست که افراد جدیدی می‌توانند مشغول به کار بشوند وقتی بهره‌وری بالا می‌رود در یک کارخانه معناش این هست که ظرفیت جدید دارد ایجاد می‌شود وقتی ما در جامعه ما بتوانیم تولید را به حرکت در بیاوریم بحث اشتغال را ما می‌توانیم حل و فصل بکنیم.»
به گفته مسئولان دولتی هر سال در کشو باید ۷۰۰ هزار شغل جدید ایجاد شود تا ایران در سال های آینده با بحران بیکاری به خصوص بیکاری تحصیلکردگان رو به رو نشود، واقعیت این است که کشور در ۱۰ سال گذشته و در جریان فعالیت دولت های نهم و دهم و تا حدودی یازدهم عملکرد مثبتی در اشتغال و کاهش بیکاری نداشته است تا جایی که حضور ۶۱ درصدی جمعیت غیرفعال در جمعیت در سن کار طی سال های ۱۳۸۴ تا ۱۳۹۵ و به تبع آن کاهش نرخ مشارکت، خود گواه این مسئله است.
طبق آمارهای رسمی و پژوهش های انجام شده از سوی مرکز پژوهش های مجلس از نیمه دهه ۱۳۸۰ تا سال های ابتدایی دهه ۱۳۹۰ خالص اشتغالزایی کشور صفر بوده، باوجود اینکه جمعیت جوان کشور در این سال ها به بیشترین تعداد خود درهمین سال ها رسیده است.
البته در این دوران نرخ بیکاری به تناسب با این شرایط افزایش نیافته، بلکه علت این امر جمعیت غیرفعال در کشور است. همین موضوع باعث شده است نرخ مشارکت در سال های ۱۳۸۴ تا ۱۳۹۰ همواره رو به کاهش باشد.
از سال ۱۳۹۱ تا ۱۳۹۳ نرخ مشارکت تقریبا ثابت مانده و روند کاهشی آن متوقف مانده و در سال های ۱۳۹۴ و ۱۳۹۵ تاکنون پیوسته نرخ مشارکت در حال افزایش بوده است.
** روند بیکاری کشور در یک دهه اخیر
روند نرخ بیکاری طی یک دهه گذشته نشان می دهد که از سال ۱۳۸۴ تا ۱۳۸۹ نرخ بیکاری روندی افزایشی داشته و از سال ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۲ نرخ بیکاری روندی کاهشی را تجربه کرده و پس از آن تا سال ۱۳۹۵ دوباره افزایش نرخ بیکاری مشاهده می شود. آمارها نشان می دهد در سال های ۱۳۹۴ تا ۱۳۹۵ یک میلیون و سیصد هزار نفر به جمعیت شاغلان اضافه شده و البته همزمان با آن به جمعیت بیکار کشور هم افزوده شده به شکلی که آمار بیکاران از ۲.۵ میلیون نفر به ۳.۲ میلیون نفر رسیده است.
به گزارش ایرنا، مرکز آمار ایران اعلام کرد: بررسی نرخ بیکاری افراد ۱۰ ساله و بیشتر نشان می‌دهد که ۱۲.۶ درصد از جمعیت فعال کشور در بهار امسال بیکار بوده‌اند.
روند تغییرات این نرخ حاکی از آن است که این شاخص نسبت به بهار ۱۳۹۵ معادل ۰.۴ درصد و نسبت به زمستان ۱۳۹۵ معادل ۰.۱ درصد افزایش داشته است.
در بهار امسال ۴۰.۶ درصد جمعیت ۱۰ ساله و بیشتر از نظر اقتصادی فعال بوده‌اند، یعنی در گروه شاغلان یا بیکاران قرار گرفته‌اند. بررسی تغییرات نرخ مشارکت اقتصادی حاکی از آن است که این نرخ نسبت به فصل مشابه در سال قبل (بهار ۱۳۹۵) ۱/۱ درصد و نسبت به فصل قبل (زمستان ۱۳۹۵)، ۱.۷ درصد افزایش داشته است.
نرخ بیکاری جوانان ۱۵ تا ۲۹ ساله حاکی از آن است که ۲۶.۴ درصد از فعالان این گروه سنی در بهار ۱۳۹۶ بیکار بوده‌اند.
بررسی تغییرات فصلی نرخ بیکاری این افراد نشان می‌دهد، این نرخ نسبت به فصل مشابه در سال قبل (بهار ۱۳۹۵)۱.۵ درصد و نسبت به فصل قبل (زمستان ۱۳۹۵)، ۰.۹ درصد افزایش یافته است.
بررسی سهم اشتغال ناقص نشان می‌دهد که در بهار ۱۳۹۶معادل ۱۰.۲ درصد جمعیت شاغل، به دلایل اقتصادی (فصل غیرکاری، رکود کاری، پیدا نکردن کار با ساعت بیشتر و…) کم‌تر از ۴۴ ساعت در هفته کار کرده و آماده برای انجام کار اضافی بوده‌اند.
این در حالی است که ۴۰.۹ درصد از شاغلین ۱۵ ساله و بیشتر، ۴۹ ساعت و بیشتر در هفته کار کرده‌اند.
بررسی اشتغال در بخش‌های عمده اقتصادی نشان می‌دهد که در بهار ۱۳۹۶، بخش خدمات با ۴۹.۸ درصد بیشترین سهم اشتغال را به خود اختصاص داده است.
- 15
- 5
