تالار «هنر» را نادیده گرفته‌اند

به گزارش ایسنا، این کارگردانان تئاتر کودک و نوجوان با بیان اینکه "وقتی می‌خواهیم انتقاد کنیم باید توجه داشته باشیم که چه نگاهی در پشت حرف‌ ما وجود دارد"، به ایسنا گفت: نگاه ما در زمان نقد کردن نباید صرفا طلبکارانه و شخصی باشد بلکه باید سعی کنیم نگاهی پیش برنده و اصلاحی داشته باشیم. باید ببینیم فقط وقتی حق من ضایع شده صدایم درآمده است یا اگر حق دیگری هم بوده همین کار را انجام شده. متاسفانه ما گاهی اصطلاحا دچار سهم خواهی می‌شویم.

این هنرمند درباره شرایط «تالار هنر» به عنوان یک تالار تخصصی که کار کودک و نوجوان روی صحنه می‌برد، گفت: تالار هنر کمبود امکانات دارد، اما تمام آدم‌هایی که آنجا فعالیت می‌کنند در خدمت هنرمندانی که به این مکان رفت‌وآمد می‌کنند، هستند و همراهی خوبی دارند اما شاید در این میان اشکالاتی هم پیش بیاید. از علل به وجود آمدن این اشکالات شاید بتوان به پایین آمدن انگیزه‌های عمومی جامعه اشاره کرد. باید ارزیابی شود که آیا حقوق پایین کارمندان، تغییر مدیریت‌ها و تاثیر رفتارهای مدیریتی آنی این انگیزه‌ها را کاهش داده یا از بین برده است و مگر می‌شود مسایل اجتماعی و اقتصادی موجود در جامعه بر روی هنر تاثیر نگذارد.

آویژه درباره نقاط ضعف و قوت این تالار نمایشی هم خاطرنشان کرد: «تالار هنر» به امکانات نوری بیشتری نیاز دارد، تجهیزاتی در حوزه صدا مثل باندهایی که در سالن وجود دارد هم نیاز به تنظیم و تجهیز دارند و همچنین که یک پلاتو برای تمرین گروه‌ها بیشتر ندارد و باید در این زمینه شرایط بهتری به وجود بیاید. اگر بخواهیم نگاه عمیق‌تری هم داشته باشیم باید برای مکان‌هایی که کودکان در آن در رفت‌وآمد هستند، کارمندهای تربیت شده‌تری حضور داشته باشند تا بدانند چگونه باید با آنها ارتباط برقرار کرد و اگر نیازی به تذکر دادن یا راهنمایی است به شیوه درستی انجام شود، البته که این دیدگاه بسیار آرمانی است و شاید دسترسی به آن سخت باشد.

او در ادامه صحبت‌های خود با اشاره به اینکه "وقتی اسم بازسازی مکانی به گوش می‌رسد همه یاد مخروبه شدن آنجا می‌افتند" گفت: من از سال ۷۲ در این مکان رفت و آمد دارم. تالار هنر به عنوان یک مکان تخصصی همه توان خود را در خدمت هنرمندانی که حاضر می‌شوند، می‌گذارد، ممکن است کارشکنی‌هایی اتفاق بیافتد اما این اتفاق به سیاست‌گذاری‌ها ربطی ندارد بلکه ناشی از خستگی افراد است در عین حال مکانی مثل خانه نمایش اداره تئاتر مدتی است به بهانه بازسازی درحال خاک خوردن است. وقتی برای بازسازی هزینه بسیاری در نظر گرفته می‌شود، اولین قدم بسته شدن درب آن مکان خواهد بود. یعنی مفهوم بازسازی در کشور ما با در و تخته کردن یکی شده است.

این هنرمند در ادامه بیان کرد: بنابر این هنرمندان نگران هستند که اگر قرار است ساختمانی تعمیر و تجهیز شود مانند موارد مشابه به یک مخروبه تبدیل نشود. برای همین در طی همه این سال‌ها، علاوه بر اینکه هنرمندان نسبت به تجهیز و شرایط این تالار انتقاد می‌کردند اما سعی شد ترمیمی کار کنند و فقط به تجهیز چند صندلی و تجهیزات اکتفا شود. البته در این میان هنرمندان با لوازمی مانند تکنولوژی، نور و صدا سروکار دارند و شاید کمتر به مسائلی مثل صندلی توجه کنند. با این حال می‌دانم هنرمندان بسیاری درباره این اتفاقات اعتراض کرده‌اند و نامه نگاری‌های اداری هم انجام شده است. اما اینکه تالار هنر با این امکاناتی که دارد جوابگو اجرای نمایش خاصی نبوده مساله دیگری است.

وی اضافه کرد: من خودم نمایشی را با دکور بسیار سنگین در همین تالار روی صحنه بردم اما گاهی یک نمایش به دلیل امکانات خاصی که می‌خواهد باید در مکان دیگری مانند تالار وحدت اجرا شود تا بتواند از تمام شرایطش استفاده کند. بر همین اساس هنرمندی که تالاری را برای اجرای نمایشش انتخاب می‌کند قبل از اجرا باید این نکات را مورد توجه خود قرار دهد و بر اساس امکانات موجود نمایشش را اجرا کند. در نهایت هم اگر اشتباه انتخاب کرده، آن مکان را مجددا انتخاب نکند. منِ هنرمند باید خودم را با شرایط انطباق دهم اما با این حال دلیل نمی‌شود که از شرایط انتقاد نکنم. در این مسیر باید وزیر ارشاد و مسئولین هم به این شرایط توجه نشان دهند تا این تالار ترمیم و تجهیز شود.اکنون به نظر می‌آید این تالار نمایشی را نادیده گرفته‌اند و بودجه کمتری هم به آن اختصاص می‌دهند.

آویژه در پایان خاطر نشان کرد: در مجموع «تالار هنر» نیاز به امکانات بیشتری دارد، آن هم برای شهر ۱۸ میلیونی تهران قطعا نیاز به تجهیز این تالار که به صورت تخصصی به نمایش آثار کودک می‌پردازد حس می‌شود. البته که مشکل اساسی‌تر از این است و سوال اینجاست که چرا برای کودکان تنها یک سالن در پایتخت وجود دارد و چرا ۵ یا حتی ۳ تالار نیست تا اگر کمبود امکاناتی هم که وجود دارد از این طریق هم پوشانی شوند. فرهنگسراهایی در این سالها ساخته شد اما اصلا استانداردهای لازم را ندارند و همین اتفاقات باعث می‌شود هنرمندان این حوزه خانه نشین شوند، شغل خود را تغییر دهند و یا... .