بررسی بازی Overkill's The Walking Dead ؛ برزخ پوچ اورکیل

بعضی وقت‌ها واقعا می‌مانم که در مورد یک سری بازی چطور بنویسم. آخر مگر می‌شود یک بازی آنقدر بد باشد که آدم نتواند حتی از یک ویژگی ساده آن هم به عنوان یک نقطه قوت یاد کند. اما متاسفانه اینطور بازی‌ها وجود دارند و برخی از آن‌ها هم متاسفانه به شدت مورد انتظار هستند. زمانی که Overkill's The Walking Dead معرفی شد خیلی‌ها برایش سر و دست می‌شکستند و منتظر بودند هر چه زودتر به پای تجربه‌اش بنشینند. اما راستش را بخواهید همان موقعی هم که تریلر گیم‌پلی بازی در جریان برگزاری E3 منتشر شد می‌دانستم که یک جای کار می‌لنگد.

تریلر E3 پر بود از صحنه‌های اکشن و محیط‌هایی که مملو از زامبی‌های درنده بودند اما یک چیز جایش خالی بود؛ قصه گویی و شخصیت پردازی. البته Overkill بعدها سعی کرد این مشکل را با انتشار یک سری تریلر داستانی لاپوشانی کند ولی حقیقتش را بخواهید آن‌ها هم تریلرهایی نبودند که یک فن واکینگ دد را بتوانند مجذوب خود کنند. در ساده ترین حالت هم می‌شد پیشبینی کرد که Overkill برنامه‌ای برای قصه گویی در بازی جدیدش نداشت و فقط از جهان واکینگ دد، تعداد زیادی زامبی‌ بی‌مغزش را قرض گرفته بود.

Overkill's The Walking Dead با یک قصه کاملا آشنا شروع می‌شود. گروهی به کمپ نه چندان مستحکم شما ریخته‌اند و وعده‌ می‌دهند که در ازای گرفتن نیمی از دارایی‌تان از خیر جان شیرینتان می‌گذرند. البته در آخر شما با این جماعت نه چندان منطقی رو به رو نمی‌شوید و بازی در آن واحد کاراکتری که پیشتر انتخاب کرده بودید را در آغوش سیل عظیمی از زامبی‌ها می‌اندازد که مقابله با آن‌ها کار خیلی دشواری نیست. مرحله اول بازی در ۳ بخش دنبال می‌شود و در هر بخش شما مجبورید مدام زامبی‌های زبان نفهمی که به کمپتان هجوم آورده‌اند را از پیش رو بردارید و درهای شکسته را تعمیر کنید.

در همین حین آرام آرام متوجه می‌شوید که بازی ایرادات عجیب و غریب زیادی دارد. یکی از همین ایرادات عجیب و غریبی که همان اول کار متوجهش خواهید شد، گان‌پلی ضعیف و از مد افتاده بازیست. گان‌پلی Overkill's The Walking Dead قشنگ شما را به سال‌های دور صنعت گیم و زمانی که پلی استیشن ۲ هنوز با قدرت تمام به راهش ادامه می‌داد می‌برد. Overkill's The Walking Dead دقیقا همانند یک بازی درجه دویی می‌ماند که در سال ۲۰۰۴ ساخته شده. نه گان‌پلی درست و دقیقی دارد و نه آنقدر گیم‌پلی متنوع و خاصی ارائه می‌دهد که بتواند گیمر را درگیر خود کند.

بازی در نهایت یک کپی به شدت ضعیف از مجموعه لفت فور دد است و تقریبا هیچ حرف جدیدی برای گفتن ندارد. فقط گرافیک بازی را با موتور آنریل انجین ۴ به روز کرده‌اند که از بد روزگار Overkill's The Walking Dead نمای چندان خوش سیما و جذابی هم ندارد. البته گرافیک بازی در کل بد نیست و می‌شود آن را نسبت به دیگر بخش‌های بازی تحمل کرد. با گذر زمان و پس از پایان مرحله‌ اول بازی، Overkill's The Walking Dead تازه شما را وارد مراحل اصلی می‌کند. البته مراحلی که متاسفانه هیچ محتوای خاصی برای آن‌‌ها تدارک دیده نشده و شما مدام مجبور به تکرار یک سری کار خاص مثل پیدا کردن فیوز و روشن کردن ژنراتور هستید.

این دسته از ماموریت‌ها آنقدر تکرار و تکرار می‌شوند که دیگر از دستشان سر درد می‌گیرید. همین موضوع به مرور پیشروی در مراحل بازی را به شدت خسته کننده می‌کند. خصوصا اگر بخواهید تنها بازی را تجربه کنید که دیگر کارتان زار است و خیلی زود ظرف همان دقایق ابتدایی مرحله دوم حالتان از بازی به هم می‌خورد. Overkill's The Walking Dead قطعا یک بازی تک نفره نیست و اگر دوستی ندارید که همراهش به تجربه بازی بنشینید قطعا نباید به سراغ این اثر بروید. گرچه در آخر سرورهای ضعیف و قطع و وصلی‌های پرتکرار بازی شما را مجبور می‌کنند عطای چند نفره بازی کردن را به لقای یکه و تنها ماندن ببخشید و بازی را به شکل نفرت انگیزی تک نفره تجربه کنید.

در یک کلام مشکل اصلی بازی به همین سرورهای ضعیف و قطع و وصلی‌هایی خلاصه می‌شود که مدام در حال تجربه‌شان هستید. باز اگر شاهد چنین مشکلاتی نبودیم، می‌شد کمی به بازی آسان گرفت و روی بسیاری از اشکالات آن چشم بست اما متاسفانه شاهد یک بازی چند نفره هستیم که در صورت ۴ نفره بازی نشدن هیچ تعادل خاصی در گیم‌پلی آن وجود ندارد. به طور کلی تعداد دشمنان و زامبی‌هایی که در جریان بازی با آغوشی گرم به استقبالتان می‌آیند برای ۴ بازیکن در نظر گرفته شده تا اگر کسی خواست Overkill's The Walking Dead را تک نفره تجربه کند به ساده ترین شکل ممکن به مشکل بخورد. باز باید خدا را به خاطر هوش مصنوعی ضعیف دشمنان شکر کرد و گرنه به هیچ وجه نمی‌شد بازی را با دو یا حتی سه نفر هم به پایان رساند.

متاسفانه بازی به هیچ وجه قواعدش را به خاطر تعداد کمتر بازیکنان تغییر نمی‌دهد و در هر صورت گیمر را مجبور می‌کند با مشکلات متعدد سرور کنار بیاید و نهایتا بازی را در کنار یک سری غریبه که اصلا قادر به صحبت با آن‌ها هم نیست تجربه کند. بله درست خواندید در این فصل از Overkill's The Walking Dead شما نمی‌توانید با هم تیمی‌ها خود در بازی مکالمه صوتی داشته باشید. این موضوع عجیبی برای یک بازی ذاتا چند نفره به حساب می‌آید و نمی‌شود به راحتی از آن چشم پوشی کرد. البته توسعه دهنده وعده داده که برای فصل بعد این مشکل را برطرف می‌کند اما شاید فصل بعدی Overkill's The Walking Dead آنقدر بازیکن نداشته باشد که بخواهند با هم تعامل یا صحبتی داشته باشند.

به همه این مشکلاتی که در متن به آن‌ها اشاره کردم، لودینگ‌های به شدت طولانی Overkill's The Walking Dead را هم اضافه کنید تا بفهمید با چه بازی اعصاب خوردکنی طرف هستید. در نسلی به سر می‌بریم که Red Dead Redemption 2 با آن همه وسعت فقط یک لودینگ طولانی دارد و شما پس از گذشت آن، دیگر به راحتی می‌توانید در جهان بزرگ بازی گشت و گذار کنید و حتی یک لحظه هم معطل لودینگ‌های از مد افتاده نشوید. با این حال، اورکیل کاملا سنتی عمل کرده و گذاشته لودینگ‌ها هم بخشی از جهان خشک واکینگ دد باشند.

این لودینگ‌ها گهگاه ۳ تا ۵ دقیقه به طول می‌انجامند و شما مجبورید حین جا به جایی میان مراحل، بازگشت به کمپ و شروع یک مرحله تازه مدام تحملشان کنید. این رویه آنقدر تکرار می‌شود که به راحتی می‌توانید بین هر مرحله از بازی یوتوب را باز کنید و به تماشای یک ویدیو کوتاه بنشینید. در نسل هشتم این اتفاق عجیبی است اما متاسفانه اورکیل با اقتدار به اصولش پایبند مانده و گذاشته تا لودینگ‌ها خوب برای خودشان جولان دهند.

همانطور که گفتم مشکلات بازی یکی دوتا نیستند که بشود یک نقد معقول در مورد بازی نوشت. آنقدر بازی ایراد دارد که می‌شود از مشکل بزرگی چون نبود داستان و شخصیت پردازی و از آن مهمتر تطابق نداشتن جهان بازی با دنیای غنی واکینگ دد به راحتی گذشت و چیزی از آن‌ها نگفت.

با این حال باز جای شکرش باقیست که بازی به قیمت ۶۰ دلار عرضه نمی‌شود. چه بسا همین ۳۰ دلار هزینه کردن هم برای چنین اثری زیاد است. قطعا پیشنهاد می‌کنم که Overkill's The Walking Dead را خریداری نکنید. به هیچ وجه نمی‌شود از آن لذت برد. بازی حتی برای یک طرفدار دو آتیشه واکینگ دد هم چیز خاصی برای عرضه ندارد. پس به راحتی بیخیال آن شوید و پولتان را برای تجربه یک اثر غنی‌تر که قدرت سرگرم کنندگی قابل قبولی دارد هزینه کنید.

 نیما فرشین