دانستنی‌های جالب درباره برزیل که نمی‌دانستید

«تاتیانا» ۳۷ ساله است و شش سال پیش از سنت پترزبورگ به ریو دو ژانیرو مهاجرت کرده و با همسر برزیلی و فرزندانش زندگی می‌کند. او قبل از مهاجرت به این کشور چیز زیادی درباره آن نمی‌دانست، به جز اینکه همه فوتبال دوست دارند. اما اکنون با سبک زندگی و عادات مردم برزیل آشنا شده و حتی وبلاگی درباره زندگیش در برزیل ساخته است.

برزیلی‌ها تعریف متفاوتی از مد و استایل دارند

در برزیل زنان برنزه‌ای که زیاد لاغر نیستند بسیار جذاب هستند. مردم برزیل سعی می‌کنند حداقل لباس را بپوشند، چون هوا بسیار گرم است. هیچکس در اینجا نگران اندامش نیست؛ بنابراین حتی اگر خیلی چاق باشید می‌توانید شلوار تنگ بپوشید. همه مردم برزیل صندل‌های انگشتی مدل هاوایی می‌پوشند و با همان به محل کار، رستوران، ساحل و پیاده روی می‌روند.

در برزیل بیشتر مردم مو‌های دست و پای خود نمی‌زنند، بلکه آن را به رنگ روشن درمی‍‌آورند. برزیلی‌ها از دندان هایشان بسیار مراقبت می‌کنند. در برزیل کسی را با دندان‌های زرد نمی‌بینید، آن‌ها بعد از هر وعده غذایی دندان‌هایشان را مسواک می‌کنند و حتی در رستوران‌ها نخ دندان، دهانشویه و سایر محصولات بهداشتی وجود دارد.

همه می‌توانند در کارناوال شرکت کنند

برخی مردم محلی سعی می‌کنند هنگام کارناوال شهر را ترک کنند، چون هیچکس در این مدت کار نمی‌کنند. اما بیشتر مردم کارناوال را دوست دارند و کل سال منتظر آن هستند. رویداد اصلی در «Sambadrome» اتفاق می‌افتد. در روز‌های عادی، این یک خیابان معمولی است، اما موقع کارناوال بسته شده و به استادیوم تبدیل می‌شود. مدارس آموزش رقص سامبای زیادی وجود دارد که در کارناوال شرکت می‌کنند، همه لباس‌های هیجان انگیز می‌پوشند و آواز می‌خوانند و می‌رقصند. این یک تعطیلات واقعی است و هرکسی که بخواهد می‌تواند با پوشیدن لباس‌های خاص در آن شرکت کند.

اختلاف طبقاتی زیادی بین مردم برزیل وجود دارد

بیشتر جمعیت ریودوژانیرو در محله‌های فقیرنشین زندگی می‌کنند اما مردم طبقه متوسط و ثروتمندان در ساختمان‌های بسیار گران زندگی می‌کنند و مثل این است که دو دنیا یا دو سیاره مختلف هستند. همه چیز متفاوت است: ساختمان‌ها، مردم و سبک زندگیشان، ظاهرشان، حرف زدنشان، عادات و فرهنگشان.

محله‌های فقیر نشین ساختمان‌های ۲-۳ طبقه هستند که به صورت نامنظم ساخته شده اند. این محله‌ها کثیف هستند و خطوط برق درست از بالای سرتان رد می‌شود و همه دیوار‌ها پر از گرافیتی هستند. بیشتر مردمی که در این محله‌ها زندگی می‌کنند دیپلم ندارند و جرم و جنایت در میان آن‌ها زیاد است. دولت سعی می‌کند با پرداخت مستمری به آن‌ها کمک کند.

در سوی دیگر، خانه‌های راحت و مرفه وجود دارند. ثروتمندان در ساختمان‌های بلندی زندگی می‌کنند که نگهبان و حصار دارند. استخر، زمین بازی، اتاق‌هایی برای رویداد‌های بزرگ، سینما، سالن زیبایی، باشگاه و .. همه این‌ها بستگی به قیمت آپارتمان دارد. درختان نخل متعدد، داروخانه و سورپرمارکت هم دارند و نیاز نیست به مرکز شهر بروید. در این ساختمان‌ها افراد تحصیلکرده مثل مهندسان، وکلا، پزشکان و بازیگران زندگی می‌کنند.

برای اینکه از محله‌های فقیر به محله ثروتمندان برسید باید سخت درس بخوانید و کار کنید. افراد مختلف با زندگی‌های مختلف وجود دارند، برخی از آن‌ها چند شغل دارند تا پول کافی برای فرزندانشان را به دست آورند. اما مردم فقیر حاضر به تغییر زندگی خود نیستند. بسیاری از آن‌ها حتی نمی‌خواهند کار کنند و به این نوع زندگی عادت کرده اند.

تقریبا همه خانواده‌های طقه متوسط خدمتکار دارند

تقریبا همه خدمتکارها در محله‌های فقیر زندگی می‌کنند. بسیاری خانواده‌ها خدمتکاری دارند که هفته‌ای یکی دوبار می‌آید و خانه را نظافت می‌کند. اگر دختری بیش از دوبار در هفته بیاید، باید به صورت قانونی کار کند. به سختی می‌توان این نوع شغل را پیدا کرد و باید خوش شانس باشید. اما یک تناقض هم وجود دارد: پیدا کردن مستخدم هم سخت است، بسیاری از افراد تنبل‌تر از آن هستند که کار کنند؛ و معمولا از زیر کار در می‌روند و مسئولیتشان را به خوبی انجام نمی‌دهند.

در دمای ۲۱ درجه سانتیگراد همه کلاه و کاپشن می‌پوشند

سردترین ماه برزیل جولای است. البته واقعا سرد نیست: در ریو دما بین ۱۶ درجه سانتیگراد در شب و ۲۱ درجه در روز متغیر است. همچنین بسیار بارانی است. مردم در این هوا بسیار نگران سرما هستند و کلاه و کاپشن و چکمه می‌پوشند. جالب است که در دمای حدود ۳۰ درجه هم ساحل همچنان خالی است، چون هنوز زمستان است. افراد کمی در خیابان‌ها هستند و مغازه‌ها لباس گرم می‌فروشند.

می‌توانید بچه‌های خیلی کوچک را با خود به سینما ببرید

این امکان چند سال پیش به وجود آمد. حالا می‌توانید با بچه کوچکی که کمتر از ۱۸ ماه دارد به سینما بروید.فیلم‌های مختلفی نمایش داده می‌شود که توسط شرکت‌هایی که محصولات کودکان تولید می‌کنند حمایت می‌شود. سالن سینما پر از مادران و فرزندان می‌شود، بزرگتر‌ها فیلم می‌بینند و بچه‌ها گریه می‌کنند، می‌دوند، بازی می‌کنند یا چهار دست و پا می‌روند. اغلب وقتی کودکی شروع به گریه می‌کند همه بچه‌ها از او پیروی می‌کنند. کف سینما پر از اسباب بازی و میز مخصوصی است که می‌توانید پوشک بچه را عوض کنید.

هیچ قطاری در برزیل وجود ندارد

عجیب است که کشور بزرگی مثل برزیل قطار نداشته باشد. شهر‌ها بسیار دور هستند، اما فقط با اتومبیل، هواپیما یا اتوبوس می‌توانید به آن‌ها سفر کنید. بهترین راه برای سفر هواپیما است، اما چون واقعا گران است افراد کمی از آن استفاده می‌کنند. جا‌های زیادی برای دیدن وجود دارد: پارک‌های ملی، دره ها، آبشار‌ها و بسیاری چیز‌های دیگر. اگر بخواهید سفر کنید، باید حداقل کمی پرتغالی بلد باشید، چون بیشتر برزیلی‌ها انگلیسی حرف نمی‌زنند.

آغوش گرم برای دوستان و غریبه‌ها

برزیلی‌ها عادت عجیبی دارند: وقتی همدیگر را می‌بینند یا وقتی می‌خواهند خداحافظی کنند، روبوسی می‌کنند.قسمت عجیبش اینجاست که هم با دوستانشان این کار را می‌کنند و هم با کسانی که برای اولین بار می‌بینند. برزیلی‌ها این سنت را دوست دارند و گاهی چند دقیقه طول می‌کشد، چون با ۲۰-۳۰ نفر روبوسی می‌کنند.

چیز‌های عجیبی درباره زندگی روزمره

مردم ریو سبک زندگی راحتی دارند. مثلا اگر ماشین ظرفشویی بخرید و بخواهید آن را برایتان در خانه بیاورند، به موقع نمی‌آورند و هیچکس حتی به شما خبر هم نمی‌دهد. اگر تصمیم بگیرید دکوراسیون خانه تان را عوض کنید، دو تا سه برابر بیشتر از زمانی که انتظار داشتید طول می‌کشد و کیفیت آن پایین‌تر از انتظارتان خواهد بود. اما در جنوب برزیل، شرایط فرق می‌کند: مردم مسئول پذیرترند.

در برزیل پس دادن یک جنس به فروشگاه تقریبا غیرممکن است و بسیاری فروشگاه‌ها جنس فروخته شده را پس نمی‌گیرند، ولی می‌توانید تا یک ماه آن را تعویض کنید.

آشپزخانه‌ها آب گرم ندارند. به همین خاطر همیشه حس می‌کنید ظرف‌ها خوب شسته نشده اند و مجبورید ماشین ظرفشویی بخرید.

اینترنت ضعیف و گران است. گاهی چند روز اینترنت قطع می‌شود به خصوص در روز‌های بارانی

در نوشیدنی‌های خود همیشه مقدار زیادی یخ می‌ریزند.

مردم برزیل واقعا فوتبال و موج سواری را دوست دارند

همه مردم برزیل عاشق فوتبال هستند. آن‌ها همه بازی‌ها را تماشا می‌کنند و به تیمشان افتخار می‌کنند و بازیکنان فوتبال قهرمانان ملی به حساب می‌آیند. وقتی مسابقه بزرگی برگزار می‌شود، زندگی روزمره متوقف شده و همه توجه‌ها روی بازی متمرکز می‌شود. چند ساعت قبل از بازی تیم ملی، برزیلی‌ها تیشرت‌های زرد می‌پوشند و پای تلویزیون می‌نشینند. فرقی ندارد کجا باشند: در بیمارستان، تاکسی، در حال شام خوردن یا حتی در خیابان.

حتی برخی شرکت‌ها،اگر بازی مهمی باشد به کارمندان خود مرخصی می‌دهند. همه فوتبال بازی می‌کنند: کسانی که در محله‌های فقیر زندگی می‌کنند یا مردم طبقه متوسط. ورزش مورد علاقه دیگر آن‌ها موج سواری است و شاید به اندازه فوتبال محبوب باشد. افراد زیادی را می‌بینید که در دریا موج سواری می‌کنند.