راز جاده‌های عجیب و زیبای توسکانی

در جنوب توسکانی شبکه‌ی اسرارآمیزی از جاده‌های قدیمی وجود دارد که در عمق صخره‌های عظیم فرو رفته‌اند. این جاده‌ها شبیه دره‌های باریکی هستند که با دیوار‌های سنگی احاطه شده اند. ارتفاع برخی از این دیوارها به ۲۰ متر می‌رسد. برخی از این جاده‌ها گورستان‌ها و مقبره‌ها را به هم وصل می‌کنند، برخی دیگر مستقیم به شهر‌هایی مثل اسوانا، سورانو و پیتیلیانو و مزارع و رودهای اطراف می‌رسند.

نشانه‌‌های حفاری روی تمام سنگ‌ها مشهود است که نشان می‌دهد زحمت زیادی برای ساخت این جاده‌ها کشیده شده، اما علت آن هنوز یک راز است.

این شبکه جاده‌ای «ویا کاوا» نام دارد که به معنای جاده‌های حفاری‌شده است، اما اطلاعات کمی از تاریخچه آن در دست است. اعتقاد بر این است که تمدنی قدیمی‌تر از رومیان آن‌ها را ساخته باشند، مثل اتروسک‌ها که تقریبا ۵۰۰ سال قبل از رومیان در ایتالیای باستان زندگی می‌کردند. اما شاید هم قدیمی‌تر باشند.

ما نمی‌دانیم ویا کاوا چه کاربردی داشته است. شاید فقط یک سیستم جاده‌ای بوده، که در این صورت سوال پیش می‌آید که پس چرا این قدر زحمت کشیدند و سنگ‌ها را حفاری کردند، درصورتی که می‌توانستند جاده را روی سنگ‌ها بسازند یا آن‌ها را دور بزنند. برخی هم معتقدند این جاده‌ها معدن یا کانال آب بوده اند، به خصوص چون برخی از آن‌ها از شهر پیتیلیانو به ساحل رودخانه می‌رسیدند. همچنین شاید عملکرد دفاعی در برابر مهاجمان و حیوانات وحشی داشته‌اند یا شاید برای انداختن سنگ یا ریختن مایعات داغ روی مزاحمان استفاده می‌شده اند.

در دوران روم باستان قسمت‌هایی از ویا کاوا بخشی از سیستم جاده‌ای شد که رم و مانچیانو را به هم وصل می‌کرد. بیشتر قسمت‌های ویا کاوا آنقدر باریک است که حتی گاری هم نمی‌تواند عبور کند اما در بعضی جاهای آن‌ شیارهای عمیقی دیده می‌شود که در اثر فرسایش بلندمدت بستر توسط چرخ‌های آهنی ایجاد شده اند.

امروزه این گذرگاه‌ها با توجه به رشد گیاهان سرخس و خزه روی دیوار‌ها و سایه و خنک بودنشان محل مناسبی برای کوه‌پیمایی هستند.