سناریوهایی برای پایان دنیا؛ ۸ عاملی که می‌توانند به وقوع آخرالزمان منتهی شوند [قسمت دوم]

وقوع آخرالزمان یکی از چیزهایی است که از ابتدای حیات انسان بر روی کره زمین یکی از دغدغه های اصلی بوده و آنچنان در ذهن و افعال انسان رسوخ کرده که در قالب ادیان نیز به آن پرداخته شده است. البته در این موضوع قصد ما بررسی وقوع قیامت در معنای دینی نیست و هدف بررسی اتفاقاتی هولناک است که می توانند به نابودی بشر و از بین رفتن حیات به طور کلی در کره زمین شوند.

برایان والش، یک محقق و روزنامه نگار است که ۸ نظریه برای پایان دنیا و رخ دادن آخرالزمان را بررسی کرده و به این نتیجه رسیده که بیوتکنولوژی، ربات های دارای هوش مصنوعی و جنگ هسته ای بزرگ ترین تهدیدات برای حیات کلی روی کره زمین هستند، عواملی که می توانند روزی به وقوع آخرالزمان منتهی شوند. او همچنین تغییرات اقلیمی، ابرآتشفشان ها، شهاب سنگ ها، بیماری های فراگیر و حتی موجودات فرازمینی را نیز در زمره تهدیداتی که می توانند به وقوع آخرالزمان منجر شوند آورده است.

والش در کتاب خود با عنوان «عصر پایان: راهنمای خلاصه پایان دنیا» (End Times: A Brief Guide To The End Of The World) که پس از دو سال مطالعه و تحقیق در مورد روش های ترسناک روبرو شدن به آرماگدون به رشته تحریر درآمده، شدت و مرگبار بودن هر یک از این عوامل و همچنین امکان رخ دادن هر کدام را مورد بررسی قرار داده است. او می گوید که نمی خواهد با این صحبت های خود مردم را ترسانده و آخرالزمان را قریب الوقوع جلوه دهد اما هدف او این است که انسان ها را نسبت به خطراتی که می توانند به پایان دنیا منجر شوند آگاه سازد.

۵- موجودات فضایی

امکان وقوع: پایین

شدت: ۳ از ۱۰

بعد از بررسی جدی ترین تهدیدات برای وقوع یک آخرالزمان که شامل بمب های هسته ای، ماجراجویی های بیوتکنولوژی، هوش مصنوعی ربات ها و انفجارهای بزرگ آتشفشانی بود، تهدید ناشناخته موجودات فضایی، عجیب ترین فصل کتاب والش را به خود اختصاص می دهد. والش بر این باور است که با توجه به تعداد بسیار زیاد سیاراتی که در کره زمین وجود دارند، امکان وجود دیگر نمونه های هوشمند حیات در دیگر نقاط جهان هستی وجود دارد، موجوداتی که می توانند پایان بشریت را رقم بزنند. وی در این باره چنین می گوید: «این موضوع دو طرف دارد. اگر گونه های فرازمینی آن بیرون وجود داشته باشند که بتوانند خود را به زمین برسانند، ممکن است از لحاظ تکنولوژیکی بسیار پیشرفته تر از ما باشند به نحوی که در برابر آن ها هیچ دفاعی نداشته باشیم. این  اتفاق چیزی شبیه روز استقلال یا دیگر فیلم ها نخواهد بود بلکه بیشتر شبیه حمله ارتش ایالات متحده به یک قبیله بسیار بدوی است».

علیرغم این اظهارنظر، والش تاکید دارد که در اینجا صحبت از این نیست که چگونه می توانیم آن ها را عقب برانیم زیرا به گفته او در این موقعیت کار زیادی از دست ما برنخواهد آمد. او سوال اصلی را وجود یا عدم وجود آن ها می داند: «. سپس یک خطر دیگر وجود دارد که اگر موجودات فضایی وجود نداشته باشند این موضوع خود نگران کننده است زیرا این موضوع می تواند بدین معنی باشد که با توسعه تکنولوژی به عنوان یک تمدن در واقع ما به احتمال فراوان خود را نابود خواهیم کرد. هر چه بیشتر در مورد فضا بفهمیم، سیاره های بیشتری را آن بیرون شناسایی خواهیم کرد که شاید حیات در آن ها امکانپذیر باشد. از این رو اگر چیزی آن بیرون وجود نداشته باشد، این موضوع بسیار عجیب بوده و باعث می شود به این فکر کنید که یک چیزی آن بیرون وجود داشته اما نابود شده یا خودشان را نابود کرده اند و این بدان معنی است که چنین اتفاقی می تواند برای ما نیز رخ دهد». او می گوید که موضوع اخیر نگران کننده تر است به خصوص با توجه به این واقعیت که پس از دهه ها تحقیق و جستجوی گسترده هنوز هیچ ردی از موجودات فرازمینی یافت نشده است.

۶- شهاب سنگ ها

امکان وقوع: پایین

شدت: ۳ از ۱۰

فیلم هایی مانند فیلم بلاک باستر و پرفروش «آرماگدون» (Armageddon) و سرنوشت تلخ دایناسورها باعث شده بسیاری به این موضوع فکر کنند که برخورد یک شهاب سنگ بزرگ با کره زمین می تواند به زندگی انسان ها پایان دهد. اما والش بر این باور است که امکان وقوع چنین رخدادی نه تنها بسیار کم است بلکه در صورت وقوع نیز آنطور که فکر می کنیم ویرانگر و پایان دهنده به نسل بشریت نخواهد بود. او می گوید که بسیار کمتر از یک درصد امکان برخورد یک شهاب سنگ که بتواند به حیات در کره زمین پایان دهد وجود دارد. او برای این موضوع ماجرای انقراض دایناسورها را مثال می زند. او می گوید که یک شهاب سنگ به نام چیکسولوب با سطح اقیانوسی در مکزیک برخورد کرده و به کف اقیانوس می رود و در نتیجه مقدار بسیار زیادی سولفور آزاد می شود. این مقدار سولفور باعث انعکاس گرما و نور خورشیده شده و در ادامه پس از نفوذ به جو زمین با ابرها ترکیب شده و مانع از رسیدن گرما و نور به زمین می شود.

تاریکی دو سال به طور می انجامد و تاثیری مخرب بر مناعبع غذایی دایناسورها می گذارد که انقراض بزرگ را در پی داشت. بدین ترتیب برخورد شهاب سنگ به خودی خود باعث انقراض دایناسورها نشده بلکه عواقب آن نسل این موجودات عظیم الجثه را از بین برد. والش در ادامه می گوید: «چیزی شبیه شهاب سنگ ها وجود دارد که در مورد آن ها فیلم می سازیم. یک چیز سینمایی در مورد این ایده که چیزی از فضا آمده و روی شما متمرکز شده و در نهایت دنیا را از بین خواهد برد وجود دارد». با این وجود، والش می گوید که چنین خطری اصولاً حیات بشر را تهدید نمی کند زیرا اجرام بزرگ آسمانی سال ها قبل از این که با زمین برخورد نمایند شناسایی و رهگیری شوند و این موضوع فرصت کافی را به دانشمندان برای پیدا کردن یک روش دفاعی علیه آن خواهد داد. سال گذشته دولت ایالات متحده از برنامه خود برای حفاظت از کره زمین در مقابل شهاب سنگ هایی که ممکن است یک منطقه یا حتی یک قاره را از بین ببرند پرده برداشت. با این وجود دانشمندان بر این باورند که هیچ شهاب سنگ یا جرم بزرگ آسمانی به سمت زمین در راه نیستند.

۷- تغییرات اقلیمی

امکان وقوع: متوسط

شدت: ۴ از ۱۰

خطر تغییرات اقلیمی در ماه های اخیر جهانیان را بسیار بیش از گذشته درگیر خود ساخته است، خواه گرتا ثونبرگ، فعال نوجوان محیط زیست اهل سوئد باشد، خواه آتش سوزی های گسترده در آمازون که در ماه های اخیر این جنگل های بارانی را در نوردیده است. اما به نظر والش امکان اینکه تغییرات اقلیمی به زندگی ما روی کره زمین پایان دهند بسیار کمتر از احتمال صورت گرفتن این فاجعه توسط بیوتکنولوژی و دیگر عوامل انسانی است. وی در این باره چنین می گوید: «در قضاوت هایی که دارم فکر نمی کنم که این موضوع یک تهدید وجودی باشد. چنین اتفاقی زمین را به یک مکان نامساعد و دشوار برای زندگی کردن تبدیل خواهد ساخت. یک مکان بسیار دشوار برای زندگی اما احتمالاً نه به شکلی که ما را بکشد».

او همچنین در مورد توجه جهانی به موضوع تغییرات اقلیمی و تلاش ها برای کاستن از اثرات آن چنین می گوید:«ما گونه ای جانوری نیستیم که برای آینده دور برنامه ریزی کنیم. ما گونه ای نیستیم که مشتاق اعمال محدودیت برای خود باشیم. ما گونه ای هستیم که ترجیح می دهیم یک گام جلوتر از فجایعی باشیم که خودمان ساخته ایم، این یعنی اینکه می خواهیم تنها تا آن حد در این مسئله کار کنیم که بتوانیم ادامه دهیم». والش در مورد این که آیا تغییرات اقلیمی در آینده نزدیک زندگی بر روی کره زمین را به شکل جدی تهدید خواهد کرد نیز چنین اظهار نظر می کند: «فکر می کنیم زمان زیادی داریم اما نکته این است که باید در مورد روش های جبرانی تکنولوژیکی در مقیاس بزرگ فکر کنیم زیرا حقیقتاً اعتماد زیادی به توانایی بشریت برای پرداختن به موضوعی که برای آینده های دور یک تهدید است ندارم».

۸- بیماری های مسری

امکان وقوع: پایین

شدت: ۱ از ۱۰

به باور والش، احتمال اینکه بیماری های مسری به خودی خود برای نسل انسان یک تهدید مرگبار باشند بسیار پایین بوده و در صورت وقوع نیز نمی تواند نسل انسان را از بین ببرد. وی در این باره چنین نوشته است: «این احتمال پایین است زیرا ما اغلب با تهدیدات ناشی از طبیعت مواجه شده ایم. برای مثال ایبولا که مرگبار است اما خیلی سریع سرایت نمی کند. یا سرماخوردگی یا سرخک که خیلی سریع پخش می شوند اما شما را نمی کشند. بدین ترتیب برای مرگبار بودن باید بیوتکنولوژی چیزی سر هم کند که بتواند هر دو کار را انجام دهد و آن چیزی است که شما برای تهدید تمامی انسان ها به آن نیاز دارید». این تنها تهدید جدی علیه حیات بشر در کتاب والش است که وی می گوید به چشم خود آن را دیده است.

والش در سال ۲۰۰۳ و زمانی که در هنگ کنگ کار می کرد با بیماری مرگبار سارس که یک سندروم کشنده مربوط به دستگاه تنفسی است روبرو شود و خود شاهد بود که چگونه این بیماری می تواند به یکباره از جایی به جای دیگر منتقل شده و یک جامعه را نابود سازد. اما او می گوید دریافته که همیشه یک تایمر برای بیماری های مسری خطرناک وجود دارد که بر اساس آن این بیماری ها به همان سرعتی که آمده اند ناپدید می شوند. این موضوع به دلیل بهداشت بیشتر و مناسب در قرن بیست و یکم است که باعث شده بیماری های ساده تر و کم خطرتر سریع تر منتشر شوند تا بیماری های خطرناک.