چرا چهره مان در آینه همیشه بهتر از عکس هاست؟

حتماً برای شما هم پیش آمده که عکسی از خودتان دیده باشید و احساس کرده باشید شخص داخل عکس را نمی شناسید! شما تنها کسی نیستید که همیشه احساس می کند چهره اش در آینه بهتر از عکس ها است. در واقع برای این مسأله یک توضیح علمی وجود دارد که در ادامه به آن خواهیم پرداخت.

۱- تصویر ما در آینه وارونه است

چیزی که در آینه از خودمان می بینیم واقعیت ما نیست – انعکاس درون آینه نسخه ی وارونه ای از ظاهر واقعی ما است. و از آنجایی که ما هر روز در آینه به خودمان نگاه می کنیم، به این نسخه ی وارونه عادت می کنیم . به این مسأله «اثر مواجهه ی صرف» (Mere Exposure Effect) گفته می شود. به همین دلیل اگر زیاد از خودتان عکس ندیده باشید، نمی دانید که واقعاً چه شکلی هستید، بنابراین طبیعی است که از دیدن خودتان در عکس ها شوکه شوید.

۲- کنترل فوری و کامل تصویر خود را داریم

وقتی در حال تماشای خود در آینه هستیم، کنترل کامل و فوری تصویرمان را داریم. اگر زاویه را نپسندیم، فوراً دست به کار می شویم، سر خود را می چرخانیم و حالت بدن و چهره ی خود را اصلاح می کنیم تا ظاهر رضایت بخش تری پیدا کنیم. اما وقتی عکسی از ما گرفته می شود، اغلب بعد از ثبت تصویر خودمان را می بینیم. استفاده از ترفندهایی که برای ژست گرفتن هنگام عکاسی وجود دارد در این مورد می تواند کمک کننده باشد. به علاوه خوب است که بدانید کدام سمت از چهره و بدن تان ظاهر بهتری دارد و بهترین زاویه ی آن ها را بشناسید.

۳- نور نقش مهمی دارد

مغز ما به گونه ای عمل می کند که وقتی به درون آینه نگاه می کنیم متوجه تفاوت های نوری نمی شویم چون مغز ما به طور خودکار این تفاوت ها را تعدیل می کند و تصویری نزدیک به آنچه که عادت به دیدنش داریم، از چهره مان به ما نشان می دهد. اما دوربین عکاسی به این شکل عمل نمی کند و به جای آن، همه ی رنگ ها و سایه ها را به شکلی واقعی ثبت می کند و این مسأله نقش پر رنگی در عکس به دست آمده دارد. عکاس ها معتقدند نور به قدری اهمیت دارد که تأثیر آن یا سازنده است یا مخرب.

۴- چهره ی ما قرینه نیست

هیچ کسی چهره ی کاملاً قرینه ای ندارد. قسمت های متناظر صورت تان را با هم مقایسه کنید – احتمالاً تفاوت زیادی بین آن ها خواهید دید. ما عادت داریم از یک یا چند زاویه ی مشخص در آینه به خودمان نگاه کنیم و اغلب تصور می کنیم صورت ما از همه ی زاویه ها به همان شکل دیده می شود. به همین دلیل است که وقتی خودمان را در یک عکس می بینیم احساس می کنیم با شخص کاملاً متفاوتی رو به رو شده ایم و احتمالاً کمتر احساس زیبایی می کنیم.

در خانه با تغییر نور، زاویه و ژست ها می توانید این مسأله را آزمایش کنید. دوربین را روی تایمر بگذارید تا متوجه شوید در کدام حالت در عکس ها بهتر می افتید.

۵- فشار محیط را دست کم نگیرید

به گفته ی محققان، ما معمولاً یا در خانه یا دست کم در یک محیط امن به آینه نگاه می کنیم. اما در عکس ها ما معمولاً خشک تر هستیم و تنش بیشتری داریم. وقت عکس گرفتن، چشم هایمان را گشاد می کنیم تا پلک نزنیم و لب هایمان را می کشیم تا یک لبخند ساختگی بزنیم یا لب هایمان را قلوه می کنیم. چون عکس ها اغلب از شبکه های اجتماعی سر درمی آورند، برای اینکه ظاهر مشخصی داشته باشیم، فشار روانی زیادی بر روی خود احساس می کنیم.

سعی کنید هنگام قرار گرفتن در برابر دوربین، آرام تر باشید. این مسأله همیشه باعث بهتر شدن عکس هایتان خواهد شد.

۶- فقط جزئیات مشخصی را در آینه می بینیم

وقتی در آینه به خودمان نگاه می کنیم، معمولاً روی بخش های خاصی از صورت مان، مثل لب ها، بینی، چشم ها و غیره، تمرکز می کنیم و متوجه نمی شویم که همه ی آن ها در کنار هم چطور به نظر می رسند. از طرفی دیگر، وقتی به عکس مان نگاه می کنیم، همه چیز یکباره به چشم مان می آید و کلیت تصویرمان را می سنجیم، از حالت بدن گرفته تا حالت چهره و هر چیز دیگری که معمولاً به آن توجه نمی کنیم. در اینجا هم بررسی و سنجش زوایای مختلف بدن و چهره ممکن است به شما کمک کند در برابر دوربین اعتماد به نفس بیشتری پیدا کنید.

۷- فکر می کنیم جذاب تر از واقعیت مان هستیم

تحقیقات دانشمندان آمریکایی نشان داده تصوری که آدم ها از ظاهرشان دارند معمولاً بهتر از واقعیت امر است. محققان در این پژوهش عکس هایی از شرکت کنندکان را انتخاب کردند و با ایجاد تغییراتی در عکس ها نسخه های بهتر و بدتری از آن ها ساختند. سپس از شرکت کنندگان خواستند از میان این تصاویر، عکس اصلی خود را پیدا کنند اما اغلب شرکت کنندگان موفق به این کار نشدند و تصویری که نسخه ی بهتری از عکس اصلی خودشان بود را انتخاب کردند.

مدت زمانی که ما صرف تماشای خود در آینه می کنیم بسیار بیشتر از مدت زمان تماشای خود در عکس ها است. مغزمان ما را فریب می دهد، به همین دلیل عکس اصلی برایمان عجیب و ناآشنا به نظر می رسد. البته این بدان معنی نیست که ما چهره ی وحشتناکی داریم، بلکه فقط به دیدن خود از آن زاویه عادت نکرده ایم؛ بنابراین، چاره ی نهایی، کشف خود در هر دو بخش، یعنی هم در آینه و هم در عکس هاست.