طنز/ اجرای عدالت با مازراتی!

شنیدیم که هفته گذشته، اعضای شورای شهر مشهد برای همدردی با تماشاگرانی که بلیت خریده بودند اما نتوانستند وارد استادیوم شوند، از مقابل ورزشگاه برگشتند تا عدالت هم رعایت شود. البته که کار اعضای شورا قابل تقدیر است اما نمی‌دانیم چرا حالا رسانه‌ها این قدر شلوغش کردند. یک جوری رفتار کردند انگار بار اولشان است می‌بینند چند تا مسئول سعی دارند عدالت را در کشور برقرار کنند. چنین رفتارهایی اصلاً در فرهنگ ما بی‌سابقه نیست. ما افراد خدوم خیلی زیادی را می‌شناسیم که برای رعایت عدالت در این کشور گام برداشته‌اند و سعی کرده‌اند کاری کنند تا همه مردمی که در ایران زندگی می‌کنند شرایط برابر داشته باشند.

همین چند وقت پیش بود که یک عده رفتند میلیون میلیون دلار با قیمت ۴۲۰۰ خریدند. شاید فکر کنید این کار به نفع خودشان است، اما در اشتباهید. این افراد نوعدوست که قلبشان برای عدالت می‌تپید، این کار را کردند تا همه در این سرزمین پهناور، مجبور باشند دلار را ۹۰۰۰ تومان بخرند و همه با هم برابر باشیم.

یا چرا راه دور برویم؛ همین مؤسسات مالی و اعتباری؛ مسئولان رئوف و دغدغه‌مند این مؤسسات نتوانستند ببینند که در بعضی حساب‌ها پول کمتر و در بعضی از آنها پول خیلی بیشتری است. این نابرابری بین مردم، خواب راحت را از آنان گرفته بود، بنابراین تصمیم گرفتند همه حساب‌ها را خالی کنند تا مساوات بین همه مردم سپرده‌گذار رعایت شود و کسی احساس نکند از دیگری پول کمتری دارد.

حتی ما فکر کردیم دیدیم لغو کردن کنسرت‌ها هم دلیلی جز رعایت عدالت نمی‌توانست داشته باشد؛ اینکه همه در شرایط برابر نتوانند به کنسرت بروند عادلانه‌تر است یا اینکه ۲۰۰ نفر بروند و بقیه بنشینند توی خانه؟

حتی دیده شده که بعضی مسئولان از خانواده خود برای رعایت مساوات در کشور مایه می‌گذارند؛ وقتی می‌بینند بعضی از مردم نمی‌توانند اتومبیل بخرند اما فرزندان‌ خودشان با مازراتی و پورشه در اندرزگو تردد می‌کنند قلبشان به درد می‌آید؛ بنابراین رنج دوری جگرگوشه‌هایشان را به جان خریده و آنها را می‌فرستند امریکا، تا آنها غریبانه در غرب وحشی زندگی کنند و دیگر در ایران حضور نداشته باشند و کشور ما یک گام به عدالت نزدیکتر شود.

می‌بینید؟ ما خیلی بی‌رحم شده‌ایم و مدام داریم با چشم‌هایی که این‌قدر خطا دارند قضاوت می‌کنیم. شک ندارم در مورد ریزگرد و کمبود دارو و آب آلوده و گرانی هم خیریتی نهفته است که به نفع خودمان است؛ فقط آنقدر عمیق است که حالا حالاها متوجهش نمی‌شویم.

آرزو درزی