به جای میت شما می‌میریم، خوبه؟!

امروز پایگاه خبری مدآرا گزارشی چاپ کرده بود که انصافا جذاب بود.آنها دست روی موضوعی گذاشته بودند که عمرا به عقل گرگ وال‌استریت هم برسد. ماجرا از این قرار است که ظاهرا فیلم «چند می‌گیری گریه کنی؟!» الان به صورت واقعی در حال انجام است و استارت‌آپ‌هایی آماده‌اند که به‌جای شما عزاداری می‌کنند.

در توضیح کارشان هم می‌گویند: «ما سنگ قبر را می‌شوییم، شمع روشن می‌کنیم، نذری هم می‌دهیم، شما آنلاین ببین و پولش را کارت به کارت کن!» دقت کردید؟! به همین سادگی!الان وضع اقتصادی خراب شده، هیچ بعید نیست بنده تا چندوقت دیگر به افرادی که دستشان به دهانشان می‌رسد بگویم:«من جای میت شما حاضرم بمیرم، هزینه‌شو فقط کارت به کارت کنید!»اما مساله‌ای که اینجا ذهن انسان را کمی درگیر‌ می‌کند این است که مگر آدم برای اینکه خالی شود، سر خاک نمی‌رود؟! این خالی‌شدن را هم کسی برعهده می‌گیرد؟! یعنی ابدا بعید نیست این یکی را هم برعهده بگیرند، فقط ما آن چیزهایی که درون‌مان است و دلمان را پر کرده چطوری به دست این عزیزان برسانیم؟!هرچند تجربه نشان داده ایرانی در هر شرایطی یک راهکاری پیدا می‌کند، پس این هم بعید نیست که خانواده متوفی به شما بگویند: «هرچی تو دلت هست رو بریز رو فلش یا سی‌دی، با پیک واسه ما بفرست، ما می‌ریزیم روی دل خودمون، می‌ریم قبرستون خالیش می‌کنیم.» زمانه ناجور طناز شده؛ یعنی همزمان با تمام مشکلاتی که داریم ناگهان چنین اخباری منتشر می‌شود که یک حالت خوف و رجایی در آدم ایجاد می‌کنند.

از این اخبار هم خبری نباشد، بالاخره استاندار خوزستان مصاحبه‌ای می‌کند، عبدالرضا داوری توئیتی می‌گذارد تا نشاط باشد. به هرحال پس از خرید و فروش نوبت بانک، ایستادن پشت ماشین‌ها برای پوشاندن پلاک برای ورود به طرح ترافیک، عزاداری به‌جای بستگان هم از آن جمله مشاغل عجیبی بود که به چشم دیدیم و احتمالا به‌عنوان شغل هم دولتی‌ها آن را لحاظ خواهند کرد.البته همان‌طور بی‌ا‌جیر و مواجب هستند کسانی که به‌جای ما غذا می‌خورند، ماشین خوب سوار می‌شوند و به جای ما چندتا خانه و چندتا شغل دارند، آنقدر هم مهربان چشم و دل‌ سیر هستند که بابتش پول هم نمی‌خواهند.