وراثت در بروز بیماری صرع چه نقشی دارند؟

به گزارش ایسنا، ژنتیک علم بررسی ژن ها است، ژن ها واحدهای بنیادین وراثت هستند. بدن انسان از هزاران ژن تشکیل شده است که هر یک بر ویژگی های معینی تاثیرگذار است. ویژگی هایی مثل رنگ مو، رنگ چشم، گروه خونی و بسياري از خصوصیات ديگر از این دسته هستند. بنابراین؛ هر فرد با در نظر گرفتن این ویژگی ها از دیگران متفاوت می شود؛ چرا که ژن های متفاوتی را به ارث برده است.

آنچه مسأله را پیچیده می کند این است که ژن ها میتوانند به شیوه های مختلفی تغيير کنند، اساسا تغییراتی که در DNA رخ می دهد منجر به اختلال در کارکرد طبیعی پروتئین (Protein) یا حتی توقف کارکرد آن شود که این پدیده موتاسیون نامیده می شود. بعلاوه فاکتورهای محیطی نیز میتوانند بر نحوه عملکرد سلول ها اثر داشته باشند؛ به صورتی که برخی از انواع موتاسیون ها میتوانند منجر به بیماری شده و بعضی هم ممکن است به نسل های بعد منتقل شوند.

آیا بیماری صرع یک اختلال وراثتی است؟

بر بر اساس این گزارش بعضی از انواع بیماری صرع موروثی هستند. البته صرع یک بیماری منفرد نیست؛ بلکه مجموعه ای از اختلال هایی است که همگی در تمایل به بروز حمله تشنج در فرد مبتلا اشتراک دارند. وقتی صفات فردی به وسیله یک ژن واحد پدید آید صفات ژنتیکی ساده محسوب می شود. تنها انواع بسیار نادری از بیماری صرع به علت تغییر در تنها یک ژن بوجود می آیند و بنظر میرسد بسياري از انواع بیماری صرع در نتیجه یک مجموعه تعاملاتی بین ژن های چندگانه بعلاوه تأثير از محیط پیدایش کرده باشند.

امکان انتقال بیماری صرع از والدین به فرزندان

به نظر میرسد که انواع معینی از صرع در خانواده منتقل میشود و برخی پژوهش ها نشان گر این امر است که خطر ابتلا به صرع در خواهران، برادران و فرزندان افراد مبتلا به اختلالات تشنجی ۴ تا ۸ درصد است؛ در حالی که خطر ابتلا در جمعیت عمومی حدود یک تا دو درصد است.

کدام نوع صرع بیش از بقیه موروثی است؟

نزدیکان افراد مبتلا به بیماری صرع ژنرالیزه( یعنی افرادی که طبق الگوی بررسی دستگاه نوارمغز، هر دو بخش مغز در حین حمله تشنج درگیر است) بیش از بیماران مبتلا به صرع پارشیال( افرادی که بر اساس الگوی بررسی حمله تشنجی در بخش واحدی از مغزشان آغاز می شود) مستعد ابتلا به حمله تشنجی هستند. والدینی که سابقه حمله صرع ابسانس ژنرالیزه دارند بیش از بیماران مبتلا به ديگر انواع حمله ژنرالیزه یا فوکال احتمال داشتن فرزندانی با همان شرایط را دارند.

بنا بر اعلام حوزه اموزش انجمن بیماری صرع ایران، فرزندان والدینی که حملات تشنجی آن ها در سال های اغازین زندگی پیدا شده است یعنی قبل از ۲۰ سالگی، بیش از فرزندانی که والدین شان دیرتر به حملات تشنجی مبتلا شده اند، مستعد ابتلا به بیماری صرع هستند. همینطور مطالعات نشان داده است که خطر ابتلا به صرع در فرزندانی که مادر مبتلا دارند دو برابر بیش از کودکانی است که پدر مصروع داشتند؛ البته مطالعات نشان می دهد که این امر متاثر از مسائل بارداری و زایمان حملات تشنجی مادر در دوران بارداری در طول مدت حاملگی نیست.