به گزارش ایرنا از پایگاه خبری فاکس نیوز، محققان با مطالعه وضعیت صفحات تکتونیکی زمین در محدوده درازگودال ماریانا متوجه شدند فعالیت های لرزه ای در این منطقه موجب انتقال مقادیر زیادی از آب اقیانوس به عمق زمین می شود.
درازگودال ماریانا عمیق ترین نقطه اقیانوس محسوب می شود و عمق آن به ۱۱ کیلومتر می رسد. این درازگودال محل برخورد دو صفحه تکتونیکی ماریانا و پاسیفیک است. صفحه تکتونیکی پاسیفیک بسیار قدیمی تر و متراکم تر از صفحه ماریانا بوده و به همین علت در حال کشیده شدن به زیر صفحه ماریانا است. در اثر حرکت این صفحات، مقادیر زیادی از آب اقیانوس از طریق شکاف های موجود در بین صفحات، به زیر پوسته و بخش بالایی گوشته زمین سرازیر می شود.
در اثر فشار و دمای بالای این بخش از زمین آب به صورت ترکیبات معدنی هیدروژنی درون سنگ ها به دام افتاده و با حرکت صفحه تکتونیکی به لایه های پایین تر گوشته منتقل می شود.
تا کنون پیش بینی های مختلفی از میزان آب به دام افتاده در عمق ۹۷ کیلومتری زمین شده است. علت اصلی اختلاف در این پیش بینی ها عدم اطمینان از میزان آب اولیه موجود در بالاترین لایه گوشته زمین است.
محققان برای محاسبه دقیق میزان آب به دام افتاده در عمق زمین شبکه ای از ۱۹ لرزه سنج را در عمق اقیانوس و در اطراف درازگودال ماریانا نصب کردند و ۷ لرزه سنج دیگر را در سطح زمین به کار گرفتند. محققان با استفاده از این شبکه، فعالیت های لرزه ای منطقه را به مدت یک سال رصد کردند و دریافتند سنگ های معدنی هیدروژنی تا عمق ۳۲ کیلومتری زمین گسترده شده اند.
روش هایی که پیش از این برای اندازه گیری عمق این سنگ ها به کار رفته است تنها بخش کوچکی از گستردگی آن ها را نشان داده است. بر اساس این تحقیقات میزان آبی که در سنگ ها به دام افتاده و به عمق زمین منتقل می شود، چهار برابر چیزی است که پیش از این تصور می شد.
به اعتقاد محققان با وجود این که بخشی از آب به دام افتاده در زمین از طریق فعالیت های آتشفشانی به سطح زمین باز می گردد، بخش عمده آن درون زمین باقی می ماند و برای اطلاع از سرنوشت آن انجام تحقیقات وسیع تری ضروری است
گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Nature منتشر شده است.
- 17
- 4
