علت پایان یافتن عصر یخبندان در زمین مشخص شد

به گزارش پایگاه اینترنتی بی.بی.سی.نیوز، دهانهٔ برخوردی در ستاره شناسی به فرورفتگی، حفره یا گودالی گفته می شود که در خاک اجرام آسمانی از جمله زمین بر اثر برخورد شهاب سنگ پدید می آید.

پژوهشگران دانشگاه« کرتین» در استرالیا در این مطالعه دریافتند که این سیارک حدود ۲.۲ میلیارد سال قبل به منطقه Yarrabubba در غرب استرالیا برخورد کرده و این دهانه برخوردی را بر روی زمین ایجاد کرده است. پژوهشگران این کشف را با ازمایش مواد معدنی یافت شده در سنگ های این مکان انجام دادند. آن ها این کشف را هیجان انگیز توصیف کرده و می گویند این برخورد میتواند عامل بروز رویداد گرم شدن در آن عصر باشد.

مشاهده این دهانه برخوردی به دلیل میلیاردها سال فرسایش با چشم امکان پذیر نیست. پژوهشگران با تهیه نقشه اثرات این برخورد در میدان مغناطیسی این منطقه موفق شدند که قطر این دهانه را ۷۰ کیلومتر تعيين کنند. پروفسور« کریس کیرک لند» خاطرنشان کرد:این دهانه در واقع بسیار مسطح است زیرا بسیار قدیمی است، اما سنگ های موجود در آن مشخص است.

وی ادامه داد:برای تعيين زمان اصابت این سیارک به زمین، پژوهشگران کریستال های ریز« زیرکون» و« مونازیت» را در سنگ ها مورد بررسی قرار دادند، این بلورها مقادیر اندکی اورانیوم دارند و از آنجا که اورانیوم با سرعت ثابت به سرب تبدیل می شود، پژوهشگران موفق شدند زمان سپری شده را محاسبه کنند.

همچنين به گفته پژوهشگران، زمان اصابت این سیارک با زمین میتواند علت گرم شدن زمین را در محدوده این زمانی توضیح دهد.

پژوهشگران معتقد هستند که سیاره زمین پیش از این اصابت در یکی از دوره های« زمین گوی برفی» خود به سر می برده است؛ زمین گوی برفی( The Snowball Earth) فرضیه ای است که بر پایهٔ برخی یافته های زمین شناسی، دیرینه مغناطیس شناسی و دیگر دانسته ها ، باور دارد که همهٔ سطح زمین بطور کامل یا تقریباً بیشتر قسمت های آن دست کم یک بار در بیش از ۶۵۰ میلیون سال قبل منجمد شد. در آن زمان زمین عمدتاً در یخ پوشیده شده بود اما در برهه ای از زمان، ورق های یخ ذوب شدند و سیاره زمین سریع شروع به گرم شدن کرد.

کرکلند ذکر کرد:سن این دهانه دقیقاً با پایان بالقوه یک دوره يخبندان در جهان مطابقت دارد، بنابراین این برخورد احتمالا تغییرات قابل توجهی بر اوضاع اقلیمی سیاره ماه داشته است.

پژوهشگران با استفاده از الگوسازی رایانه ای محاسبه کردند که این سیارک به یک صفحه یخی به ضخامت چند کیلومتر که زمین را پوشانده بود، برخورد کرده است. این اصابت حجم زيادي بخار آب در اتمسفر آزاد کرده است.

به گفته پژوهشگران، این برخورد می توانسته به گرم شدن سیاره زمین در عصر« پیشین زیستی» یا« پروتروزوئیک»( یک اَبَردوران زمین شناسی) کمک کرده باشد؛ مرحله ای که اکسیژن تازه در اتمسفر پدیدار شده بود و حیات پیچیده هنوز تشکیل نشده بود.

نتایج این تحقیق در مجله Nature Communications منتشر شده است.