عناوین روزنامه های سیاسی - شنبه ۵ مهر ۱۳۹۹

تصاویر صفحه نخست روزنامه‌های سیاسی امروز کشور در زیر قابل مشاهده است:

روزنامههای: هفت صبح - آرمان ملی - آفتاب یزد - شهروند - اعتماد - ایران - کیهان - جام جم - شرق - جمهوری اسلامی - ابتکار - افکار - جوان - اطلاعات - خراسان - رسالت - فرهیختگان - مردم سالاری - ابرار - همشهری و...

روزنامه آفتاب یزد نوشت: 

آقای رئیس جمهور! باور مردم درد می‌کند نه دست و پای شان

آقای رییس جمهور! ناساز و ناکوک نمی نوازید؛ کلاً دارید خارج می زنید، آن که برایش نسخه می پیچید اسمش مردم است، مردمی که هرچه داشته اند به پای سخنان امیدوارکننده شما ریخته اند و اندک امیدی هم اگر مانده به بعدِ ۱۴۰۰ است یعنی تا آن زمان انتظار دارید مردم با باد هوا و وعده روزگار بگذرانند.

«هرکسی را بهر کاری ساختند.» مثلا من نمی توانم در مورد فرضیه ها و یافته های علمی جامعه شناسی حرف بزنم چون خبره ی این رشته ی پیچیده و حساس دانشگاهی نیستم ولی وقتی در جامعه با مردم و افکار عمومی رو در رو می شوم، قطع به یقین می توانم به وضوح «ترک بر اعتماد» را نه درک کنم که ببینم. کمی اگر حساس تر و موشکافانه تر بنگریم خواهیم دید فقط سرمایه های مردم در بازار سرمایه اعم از طلا و مسکن و ارز و بورس در حالتبخیر شدن نیست بلکه «سرمایه های اجتماعی» نیز در حال از بین رفتن است (مردمی که با جان و دل همراه نظام بوده و هستند ولی تحمل برخی مدیران ناکارآمد را ندارند) یعنی در دوسوی ماجرای بر بادرفتن ها، همزمان که مردم سرمایه از کف می‌دهند به همان میزان و شاید اندکی بیشتر، سرمایه های اجتماعی خود را در حُکم کالایی می نگرند که دیگر خریداری ندارد. پس در این میانه دو باخت نصیب دوسوی ماجرای «دولت ـ ملت» شده است و دیگر هیچ.

ممکن است بگویید این روزها، حاشیه بر متن غلبه کرده است، ما نیز با شما همداستانیم که حواشی از متون پیشی گرفته ولی باید اقرار کنیم که متنی باقی نمانده و هرآن چه هست حاشیه است حاشیه هایی که سفیدی های متن را نیز سیاه کرده است.

شنیده اید لابد که «هر سخن جایی و هر نکته، مکانی دارد.» این را نیز قطع به یقین شنیده اید که: « تا مرد سخن نگفته باشد عیب و هنرش نهفته باشد.»

زمانه است دیگر؛ در حالیکه مردم در ابتدای از دست دادن ها هستند، ناگهان خبر میرسد رییس دولت فرمایش فرموده اند که: «کی گفته حال مردم بد است؟ ما هر روز نظر سنجی بصری می کنیم، خیلی هم خوب و از خوب بهتر؛ عالی هستند!» ما نمی دانیم، مردم نیز متوجه نشدند که گفتن چنین حرفی، اولاً چه دلیلی داشت و ثانیاً چه ضرورتی»!

بگذارید موضوع را از زاویه ای دیگر بشکافیم. روزنامه ها بارها و بیشتر از بارها نوشته و درخواست داده اند که آقای رییس جمهور! بیایید با مردم بدون هیچ واسطه ای حرف بزنید، از صدا و سیما از تریبون هایی که در اختیار دارید حتی از کانال روزنامه ها، بالاخره مردم تشنه ی شنیدن هستند که دقیقاً دارد چه بلایی سرشان می آید ولی جماعتی تنگ نظر و دچار افکار فضائی و ماورائی اطراف حضرتعالی را گرفته اند و لابد به جز فلیتر کردن انتقادات، طرح هایی نیز ارائه می‌دهند که تهِ ماجرا ختم می شود به حذف نام روزنامه های عمدتا منتقد و بی پاسخ گذاشتن سوالاتی که مردم پرسیده اند و ما فقط سر و شکلی روزنامه نگارانه به آن داده ایم.

این روزها، مردم از هم می پرسند بغل دستی شما در هیئت دولت که سخن گفتن نمی داند، از منبر پایین آمدن نیز بلد نیست؟! یعنی اگر مجلس ملاحظه می کند یا حتی دچار محافظه کاری است، خود رئیس دولت متوجه نیست که این دیگر محبوبیت حسن روحانی نیست که به تاراج می رود که این سرمایه های مردم است و دارایی به نادار تبدیل شده آنان است که دود می شود مردمی که با این شرایط به وجود آمده توسط بعضی مدیران ناکارآمد به نظام خود اعتقاد دارند و با جان و دل از نظام دفاع می کنند.

حالا فرض می کنیم شخص رییس قوه ی مجریه خودش را تنها شخص لایق می داند که می تواند این کشتی بی لنگر را به ساحل نجات برساند، نمی شود دستی به سر و روی کابینه کشید، تغییری، تبدیلی، مشاوری، مشاوره ای... بینی و بین الله اصلاً احساس نمی کنید برای مردمی که «باورشان» درد می کند نباید «مسکن و پماد درد شکن» تجویز کرد؟

این همه نوشتیم که بگوییم آقای رییس جمهور، ناساز و ناکوک نمی نوازید؛ کلاً دارید خارج می زنید آن که برایش نسخه می پیچید اسمش مردم است، مردمی که هرچه داشته اند به پای سخنان امیدوارکننده شما ریخته اند و اندک امیدی هم اگر مانده به بعدِ ۱۴۰۰ است یعنی تا آن زمان انتظار دارید مردم با باد هوا و وعده روزگار بگذرانند از همان دست وعده های به سر نیامده یعنی... آقای رئیس جمهور! هنوز و همچنان از ولنجک که راهی پاستور می شوید از همان پشت شیشه متوجه نشده اید «باور» مردم درد می کند نه دست و پای شان!؟