عناوین روزنامه های سیاسی - سه‌شنبه ۲۴ تیر ۱۳۹۹

تصاویر صفحه نخست روزنامه‌های سیاسی امروز کشور در زیر قابل مشاهده است:

روزنامه های: شرق - همشهری - آفتاب یزد - آرمان ملی - هفت صبح - ابرار - شهروند - اعتماد - ایران - کیهان - جام جم - جمهوری اسلامی - ابتکار - افکار - جوان - اطلاعات - خراسان - رسالت - فرهیختگان - مردم سالاری - همدلی و...

زیباکلام در روزنامه شرق نوشت:

اصولگرایان به دنبال برجام جدید در ۱۴۰۰

پنج سال قبل در تیر ۹۴ پس از قریب به ۲۱ ماه مذاکرات فشرده و مستقیم میان ایران و آمریکا سرانجام توافق هسته ای حاصل شد؛ توافقی که به نام «برجام» مشهور شد. بالطبع مثل هر توافق دیگری یکسری امتیازات از سوی ایران داده شد و یکسری هم از سوی آمریکایی ها. آن توافق از بسیاری جهات نقطه عطفی در روابط میان ایران و غرب به خصوص میان ایران و آمریکا بعد از انقلاب بود. برای اولین بار بعد از انقلاب تهران و واشنگتن نه تنها مستقیما و رو در رو با یکدیگر مذاکره کرده بودند بلکه توافقی هم حاصل شده بود. مهمتر از نفس خود توافق هسته ای، چشم اندازی بود که در عرصه دیپلماتیک برای دو کشور ایران و آمریکا بوجود آمده بود.

چنانچه ایران و آمریکا که بیش از سه دهه جز بی اعتمادی و دشمنی چیز دیگری میان شان نبود، توانسته بودند با وجود همه مشکلات در مورد مسئله پیچیده هسته ای به توافق برسند، آیا امکان نداشت که در مورد اختلافات دیگرشان هم بتوانند توافق کرده یا دست کم بر سر آن ها مذاکره کنند؟ این فقط در عرصه دیپلماسی نبود که به نظر میرسید یک فضای جدید در رابطه با ایران ایجاد شده است. در حوزه عملی هم تحریم ها شروع به افول کرده و کسر درخور توجهی از شرکت هاي بزرگ و کوچک غربی وارد ایران شده بودند؛ من جمله در حوزه انرژی که ایران به شدت نیاز به تکنولوژی پیشرفته و سرمایه گذاری کمپاني های مهم نفتی غربی داشت. بالطبع آن شرایط، مطلوب مخالفان ایران نبود. عربستان، اسرائیل، سلطنت طلب ها، جمهوری خواهان تندرو و همه آنان که به چیزی کمتر از محو جمهوری اسلامی رضایت نمی دهند، با نگرانی به آن تحولات می نگریستند. درصورتی که روند تنش زدایی با غرب و به ویژه با آمریکا ادامه می یافت و مناسبات تجاری، همکاري های اقتصادی و عادی شدن روابط دیپلماتیک گسترده تر می شد، امید این جریانات کم رنگ تر می شد. نگران از بهبود مناسبات میان ایران و غرب، بعضی از مخالفان ایران رسماً به واشنگتن و پرزیدنت اوباما هشدار می دادند که «مبادا فریب لبخند روحانی و ظریف را بخورید». نتانیاهو عرف دیپلماتیک را کنار گذاشته و علنا تیم مذاکره کننده آمریکا و اوباما را به باد انتقاد گرفته بود که «مرتکب اشتباه تاریخی شده اند که به ایران اعتماد کرده اند». این فقط مخالفان تندرو ایران در خارج از کشور نبودند که برجام سراسیمه شان کرده بود. رادیکال های داخلی هم به تکاپو افتاده بودند. ترک های جدّي برای اولین بار بعد از سه دهه بر« دیوار بلند بی اعتمادی» ظاهر شده بود. هرچند انگیزه تندروهای داخلی با تندروهای غربی و خارج از کشور متفاوت بود؛ ولی هدف شان یکسان بود:« از بین بردن برجام».

خارجی ها به اوباما هشدار می دادند که با اعتماد به ایران دچار اشتباه بزرگی شده و تندرو های داخلی هم به روحانی زنهار می دادند که مرتکب اشتباه بزرگی شده است. تندرو ها البته فقط هشدار و زنهار نمی دادند؛ بلکه در عمل هم از هیچ تلاشی برای تخریب و بی اعتبارکردن برجام خودداری نمی کردند. آنان از آغاز مذاکرات هسته ای در شهریور ماه ۹۲ بنای مخالفت را گذاشته و در آبان ماه همان سال وقتی قرار شد ظریف و جان کری مستقیما با یکدیگر گفتگو کنند، در ساختمان سابق سفارت ایالات متحده آمریکا در تهران جمع شدند و جریان «دلواپسان» را بوجود آوردند. دلواپسان در تمام دو سالی که مذاکرات در جریان بود، ازهیچ مخالفت و سنگ اندازی بر سر راه آن خودداری نکردند و بعد هم که توافق هسته ای صورت گرفت، از پرتاب هیچ تیغ و تیشه ای بر سر راه موفقیت آن فروگذار نکردند. مابقی داستان برجام را می دانیم. تندرو دیگری در آمریکا وارد کاخ سفید شد و به کمک جریاناتی در ایران، تیر خلاص را به شقیقه برجام شلیک کرد. دلواپسان اگرچه برای برجام اشک می ریختند؛ ولی لبخند رضایت را وقتی ترامپ از برجام خارج شد، بر روی لبان شان می شد به وضوح مشاهده کرد. نه تنها برجام به تیر غیب از پا درآمده بلکه جریان داخلی اشاره شده، یک موفقیت سیاسی هم به دست آورده بود و دولت روحانی را به باد انتقاد گرفت که نباید از ابتدا دولت با طناب پوسیده واشنگتن به درون چاه می رفت. یکی بعد از دیگری دلواپسان نوبت گرفته و تیم مذاکره کننده و دولت روحانی را مذمت می کردند. آنان در هر فرصتی، برجام ورشکسته و به بن بست رسیده را بر سر روحانی می کوبیدند. اما واقعیت آن است که شاید سال آینده که اصولگرایان آرزو دارند قوه مجریه را هم مانند مجلس به دست بیاورند، خودشان بتوانند به برجامی جدید با آمریکا دست یابند. ساده ترین پرسشی که میتوان داشت، آن است که چرا دلواپسان باید اجازه می دادند میانه رو ها و روحانی میوه برجام را بچینند؟ مگر خودشان نمی توانند؟ همه مان می دانیم اگر توافقی با آمریکا صورت بگیرد، نخستین فایده آن کاهش تحریم ها و گشایش اقتصادی است. آیا تندروها نمی توانند با بوق و کرنا بانگ برآورند: «ای مردم دیدید که هشت سال روحانی وضع کشور را چقدر خراب کرده بود؛ ولی حالا به حول و قوه الهی، شاهد هستیم که وضع اقتصادی چقدر بهبود پیدا کرده».