به گزارش ایسنا و به نقل از آی ای، بنظر میرسد منظومه شمسی ما شگفتی های بیشتری در پیش دارد.
بر اساس مقاله ای که به تازگی در مجله Annual Review of Astronomy and Astrophysics منتشر شده است، هشت سیاره رسمی که ما در منظومه شمسی می شناسیم، تنها سیاره هایی نیستند که از شکل گیری منظومه شمسی ما جان سالم به در برده اند و زمین ممکن است یک سیاره خواهر دیگر داشته باشد که در جایی در فضای میان ستاره ای در" منطقه سوم"( third zone) منظومه شمسی پنهان شده است.
این بدان معناست که در صورتیکه" سیاره ۹" وجود داشته باشد، ممکن است یک شریک به اندازه مریخ داشته باشد.
شبیه سازی های کامپیوتری به یک دوقلوی فرانپتونی به اندازه مریخ اشاره می کند. این مطالعه جدید، داده های منطقه سوم مرموز منظومه شمسی را بررسی نموده و نشان می دهد جایی فراتر از سیاره نپتون ، ممکن است جرمی به اندازه مریخ در تاریکی پنهان باشد.
نجوم مدرن همه سیارات شناخته شده در منظومه شمسی ما را در سه نوع طبقه بندی می کند. زمین یکی از چهار سیاره سنگی داخلی منظومه شمسی است که در اطراف کمربند اصلی سیارک ها که مریخ و مشتری را از هم جدا می کند، به دور خورشید می گردد.
گروه دوم در منظومه شمسی بیرونی هستند که قلمروی غول های گازی شامل مشتری، زحل، اورانوس و نپتون است. این سیارات، مقادیر زیادی گاز و یخ در اطراف آنچه دانشمندان تصور می کنند هسته های سنگی باشد، انباشته دارند.
اما سومین منطقه از منظومه شمسی ما فراتر از آن چیزی است که ما معمولاً در مکالمات خود درباره سیارات محلی در نظر می گیریم. آن طرف تر از نپتون، قلمروی سیارات کوتوله مانند پلوتو، سدنا( Sedna)، اریس( Eris) و حتی اجرام کوچکتر مانند دنباله دارها است. ولی به گفته پژوهشگران این مطالعه جدید، این نظریه کاملاً اشتباه است.
" کاترین ولک" از دانشگاه" آریزونا" و" برت گلدمن" از دانشگاه" بریتیش کلمبیا" در این مطالعه گفتند:بعید به نظر می رسد که طبیعت، چهار هسته بزرگ سیاره ای ایجاد کرده باشد ، ولی بعد از آن هیچ چیز بزرگتری از سیاره های کوتوله در منظومه شمسی بیرونی نباشد.
دانشمندان برای درک کامل چگونگی به وجود آمدن منظومه شمسی ، از شبیه سازی های کامپیوتری استفاده می کنند تا ببینند شرایط و رویدادهای نخست در هنگام تشکیل منظومه شمسی چگونه بوده است.
به گفته این دو دانشمند، مدل های متعددی که بسیار به منظومه شمسی واقعی نزدیک هستند، حداقل یک سیاره اضافی را در موقعیتی گیج کننده نشان می دهند. این مدل ها نشان میدهند که منظومه شمسی بیرونی، سابقا یک یا چند سیاره سنگی تقریباً به اندازه زمین یا مریخ علاوه بر غول های عظیم گاز و یخی که در حال حاضر داریم، داشته است. ولی با گذشت زمان، درگیری این اجرام سرگردان با میدان های گرانش بزرگ غول های گازی آنها را در مداری دورتر یا حتی در مسیر خروج از منظومه شمسی قرار داده است.
" دیوید نسوورنی" دانشمند سیاره ای از موسسه تحقیقات" ساوث وست" می گوید:من موافقم که احتمالاً در ابتدا یک سیاره شبیه به مریخ در آنجا بوده است. پرسش این است که آیا تا به حال زنده مانده است و آیا شواهدی برای اثبات آن داریم؟
" اسکات ترماین" اخترفیزیکدان موسسه مطالعات پیشرفته می گوید:شبیه سازی های ما نشان داد که در حدود نیمی از سیارات در مقیاس مریخ در منظومه شمسی بیرونی به فضای میان ستاره ای پرتاب شده اند. ولی در نیمه دیگر، یک سیاره سرکش در مداری شبیه به سیارات جدا شده در کمربند کویپر باقی مانده است.
اگر این سیاره سرکش جدید وجود داشته باشد،" سیاره ۹" نخواهد بود، چرا که " سیاره ۹" بدنه بسیار کوچکتری نسبت به آن دارد. اکنون در حالیکه مدل سازی های بیشتر میتواند به ما کمک کند محل این سیاره سرکش شبیه به مریخ را مشخص کنیم، در نهایت تنها راه اثبات آن این است که آنرا حقیقتا پیدا کنیم.
- 9
- 3
