محققان دانشگاه شیکاگو در مطالعات خود به سراغ بررسی گروهی از سیارات فراخورشیدی رفتند که به دور ستاره‌های کوتوله M می‌چرخند. این ستاره‌ها رایج‌ترین ستاره‌های کهکشان راه شیری به حساب می‌آیند. آن‌ها دوجین از این سیاره‌ها را با دو روش متفاوت کشف و اطلاعات به دست آمده را با هم ترکیب کرده‌اند تا فهم خود را از این کره‌ها افزایش دهند.
روش گذر درباره قطر سیاره‌ها و روش سرعت شعاعی درباره جرم آن‌ها به محققان اطلاعات می‌دهد. وقتی این دو مشخصه را با هم ترکیب کنیم، می‌توانیم به چگالی سیاره برسیم. دانشمندان با بررسی ۴۳ سیاره فراخورشیدی دریافتند که بسیاری از آن‌ها چگالی بسیار کمی دارند و این یعنی ممکن است به‌طور کامل از سنگ ساخته نشده باشند. در واقع، به نظر می‌رسد که خیلی از آن‌ها نیمی از سنگ و نیمی از آب تشکیل شده باشند.
«جیکوب بین»، متخصص سیارات فراخورشیدی از دانشگاه شیکاگو که در آینده هم قرار است در این باره تحقیق کند، می‌گوید: «وقتی این نتایج را دیدم، شوکه شدم. من و خیلی از افراد فعال در این حوزه تصور می‌کردیم که همه این سیاره‌ها خشک و سنگی باشند.»
منتها این یافته به معنای این نیست که تمام این سیاره‌ها در سطح خود آب مایع دارند. با توجه به این که خیلی از آن‌ها نزدیک ستاره‌های خود هستند، این آب باید درست مثل آن‌چه درباره اروپا، کالیستو، گانیمید و IO به عنوان قمرهای مشتری گفته می‌شود، زیر سطح خود آب داشته باشند.
- 17
- 2
