به گزارش ایسنا، این رویداد امسال در روزهای سوم و چهارم اردیبهشت به اوج خود می‌رسد و بیشترین تعداد شهاب‌سنگ در این ساعت‌ها قابل مشاهده خواهند بود.
اگرچه این رویداد به دلیل تقارن با ماه کامل امسال به سختی قابل مشاهده خواهد بود. اگر زمین از میان انبوه غیرطبیعی از شهاب‌سنگها عبور کند، تعداد بیشتری از آنها از زمین مشاهده خواهند شد.
نرخ ساعتی سرسویی اوج این بارش معمولاً حدود ۲۱ است امّا گاهی از ۱۰۰ شهاب‌سنگ در ساعت هم بیشتر می‌شود.
شهاب‌سنگهای شلیاقی معمولا به درخشش ستارگان دب اکبر هستند اما برخی از آنها از نور بیشتری از سیاره ناهید برخوردارند که درخشان‌ترین جسم در آسمان شب پس از ماه است. این شهاب باران‌ها برای کسری از ثانیه رخ می‌دهند و به دنبال خود دنباله دودآلودی از ضایعات را به جا می‌گذارند که برای چند دقیقه قابل مشاهده است.
گاز یونیزه شده در دنباله شهاب‌سنگها در زمان ورود به جو زمین می‌سوزد که درخشش دیده شده در زمین را ایجاد می‌کند.
این بارش‌ها در زمان عبور زمین از میان غبار باقیمانده از دنباله‌دار تاچر (C/186 G1) رخ می‌دهند که هر ۴۱۵ سال یکبار به دور خورشید می‌چرخد. قطعات غبار این دنباله‌دار که به اندازه دانه‌های شن هستند با سرعت ۴۹ کیلومتر در ثانیه با زمین برخورد کرده و به شکل نوارهای نور تجزیه می‌شوند.
دنباله‌دار تاچر پیش از این در سال ۱۸۶۱ در محدوده داخلی منظومه شمسی و پیش از آن که استفاده از عکاسی رایج شود، مشاهده شد و انتظار می‌رود زمان ملاقات بعدی با آن در سال ۲۲۷۶ باشد.
این بارش شهابی از سمت ستاره وگا سرچشمه می‌گیرد که درخشان‌ترین ستاره در صورت فلکی چنگ یا شلیاق است. وگا یک ستاره درخشان سفید آبی رنگ با عرض سه برابر بیشتر خورشید در فاصله ۲۵ سال نوری از زمین است.
این بارش نخستین بار ۲۷۰۰ سال پیش در سال ۶۸۷ میلادی در جایی که اکنون کشور چین است، ثبت شد و در میان قدیمی‌ترین بارشهای شهابی شناخته شده قرار دارد.
- 10
- 5
