چرا نیروگاه های بادی در دریا ساخته می شوند؟

امروزه بیشتر کشورهای جهان به سمت استفاده از انرژی های تجدید پذیر و پاک سوق داده می شوند که یکی از این منابع مهم جریان باد است. برای به دست آوردن انرژی باد و تبدیل آن به انرژی الکتریکی باید از نیروگاه بادی کمک گرفت که دارای مجموعه ‌ای از چندین توربین بادی در یک مکان است. چنین نیروگاهی علاوه بر خشکی می ‌تواند روی دریا نیز قرار گیرد.

به طور کلی در ساخت نیروگاه های بادی پیدا کردن محل مناسب عامل بسیار مهمی است تا بتوان حداکثر بهره‌ برداری را از نیروی باد به دست آورد. باید از انتخاب مکان‌ هایی که سبب صدمه دیدن توربین ‌های بادی می ‌شوند، پرهیز کرد چرا که می تواند باعث افزایش هزینه نگهداری توربین ها شود و عمر آنها را کم کند. علاوه بر آن صدماتی که به آنها وارد می شود باعث افت انرژی تولیدی خواهد شد. نیروگاه های بادی را می توان هم در خشکی و هم در دریاها نصب کرد. توربین های بادی دریایی  باید به کف دریا متصل شوند که عمق محل نصب بسیار مهم است. این مساله در توربین های شناور متفاوت است و در واقع  می توان آنها را در فاصله ای بیشتر از ساحل و در عمیقی پایین تر از توربین های معمولی بادی دریایی نصب کرد.   

توربین های بادی شناور، نوعی توربین بادی دریایی هستند که بر روی یک ساختار شناور نصب می شوند. این توربین ها انرژی الکتریکی را در عمق آب تولید می کنند.

قرار دادن نیروگاه های بادی در عمق دریاها می تواند آلودگی بصری را کاهش دهد و در عین حال محل مناسبی را برای ماهیگیری و خطوط کشتیرانی فراهم سازد. علاوه بر آن، جریان باد در دریاها به دلیل عدم وجود ویژگی های توپوگرافی معمولا قوی تر و سازگارتر است چرا که وجود این ویژگی ها در ساحل یا خشکی، باعث اختلال در جریان باد می شوند. سرعت و قدرت بیشتر باد در دریاها باعث می شود تا برق را با توان بیشتری تولید کرد. برآورد شده است که توان جریان باد در دریاها حداقل دو برابر توان جریان باد در خشکی است.

در مزارع توربین های بادی شناور، تعداد زیادی از این توربین ها در کنار یکدیگر نصب می شوند تا از زیر ساخت های مشترک مانند امکانات انتقال قدرت برخوردار شوند. البته باید ذکر کرد که هزینه ساخت نیروگاه های بادی دریایی بسیار بالا است با این وجود تا پایان سال ۲۰۱۴ میلادی ۸۴ نیروگاه در ۱۱ کشور اروپایی راه اندازی شده اند.

عمق دریا اغلب عامل محدود کننده ای است که در مورد ساخت مزارع بادی دریایی در نظر گرفته می شود. توربین های مرسومی که در نیروگاه های دریایی مورد استفاده قرار می گیرند باید در محلی نصب شوند که عمق آن کمتر از ۴۰ متر باشد. در بیشتر مناطق برای نصب این توربین ها نمی توان بیش از ۳۰ کیلومتر از ساحل فاصله گرفت. اما این مساله برای توربین های شناور متفاوت است.

در حال حاضر توربین های شناور نیروگاه یا مزرعه بادی های ویند (Hywind wind farm) در دریای شمال، در نزدیکی پیتراید در شمال شرقی اسکاتلند، در عمق یک کیلومتری دریا نصب شده اند. در سطح جهان این توربین ها بیشترین ظرفیت تولید انرژی را دارا هستند. این توربین ها کار خود را از سال ۲۰۰۹ میلادی آغاز کرده اند.

ساخت و راه اندازی نیروگاه های بادی دریایی از مزایا و معایبی برخوردار است که برای نمونه مزایای این نیروگاه ها عبارت اند از؛ به منابع بسیار گسترده، ریسک پایین، صدمه کمتر به زیستگاه‌ های دریایی، قابلیت پیش بینی تقریبا دقیق باد برای برنامه ‌ریزی در تزریق برق به شبکه، کاهش آلودگی بصری و آلودگی صوتی، قابلیت تبدیل انرژی به هیدروژن و انتقال راحت تر آن به ساحل.

از معایب استفاده از نیروگاه های بادی دریایی می توان قرار گیری تجهیزات تولید انرژی بادی در دریا، ایجاد محدودیت دید، محدودیت مانور شناور و غیره، هزینه اولیه بسیار زیاد، برگشت طولانی مدت سرمایه ‌گذاری، هزینه تعمیر و نگهداری بالا، نصب توربین‌ های بزرگتر برای اقتصادی شدن، هزینه‌ های زیاد انتقال برق و صدمات احتمالی زیاد از وضعیت آب و هوایی سخت دریاها را نام برد. 

فاطمه کردی