به گزارش سیناپرس، یکی از پرسش های بسیار مهم در زمینه مطالعات مرتبط با دایناسورها این است که این موجودات غول پیکر باستانی چقدر عمر می کردند؟ در گذشته و تصور می شد که بسیاری از دایناسورها به این دلیل به چنین اندازه های عظیمی دست یافته اند که طول عمر (Longevity) زيادي داشته و در واقع به نظر می رسید آن ها مانند تمساح ها و ایگواناها به آرامی و پیوسته برای یک قرن یا بیشتر رشد می کردند. این فرضیه با کشف فسیل های جدید و پیشرفت های فناوری در بررسی تفسیر این فسیل ها رد شده و اکنون می دانیم که در دنیای واقعی این طور نبود و دایناسورها عموماً به سرعت رشد کرده و نسبتاً در سنین کم می مردند.
از نظر فنی یافته های جدید فسیلی نشان داد: ما می توانیم سن فسیل دایناسورها را با بریدن استخوان های آنها و شمارش خطوط رشد تشخیص دهیم. به این دلیل که دایناسورها مانند یک درخت، هر سال یک حلقه از رشد استخوان را روی این بخش از بدن خود باقی می گذاشتند و به همین دلیل بررسی سن آن ها به سادگی برای محققان میسر شد. این تکنیک به ما می گوید: تیرانوسوروس رکس در حدود ۱۶ تا ۲۲ سال به اندازه کامل رسیده و معمولاً در ۲۷ تا ۳۳ سالگی می مرد.
مطالعات همچنین نشان می دهد: سایر دایناسورهای گوشتخو و بزرگ از قبیل Carcharodontosaurids بین ۳۹ تا ۵۳ سال زندگی کردند.
به نظر میرسد بزرگترین دایناسورها، یعنی ساروپود های گردن دراز مانند برونتوزاروس و دیپلودوکوس نیز حداکثر به سن مشابهی رسیده و تا ۵۰ سال زندگی می کردند، اگرچه در موارد معدودی بعضی از آنها می توانستند یک یا دو دهه بیشتر زنده مانده و شاید تا ۷۰ سالگی عمر کنند.
- 19
- 6
