میلاد کِیْ مِرام بازیگر سینما، تلویزیون و تئاتر متولد ۴ اردیبهشت ۱۳۶۴ در بندر انزلی است.
زندگی نامه میلاد کی مرام
متولد ۴ اردیبهشت۱۳۶۵ در بندر انزلی بازیگر سینما و تلویزیون است. او دارای فوق دیپلم الکترونیک و از شاگردان مسعود کیمیاییاست. به گفته خودش از شاگردان اول کلاس مسعود کیمیایی است.وی عضو باشگاه والیبال هنرمندان است و طرفدار سرسخت تیم فوتبال زادگاهش ملوان بندر انزلی میباشد. او سومین و آخرین فرزند خانواده است و یک خواهر و برادر بزرگ تر دارد. که این روزها نقش اصلی فیلم تازه کمال تبریزی با عنوان “امکان مینا” را بر عهده گرفته است .
از سرایداری تا بازیگری
از کارگری شروع کردم. منِ میلاد کی مرام تا کارم رفت سمت یک رستوران. من توی یک رستوران کار می کردم اسمش را هم می آورم، رستوران رادان توی یوسف آباد و توی جردن هم یک شعبه دارد، شروع کردم به کار کردن. یک روز آنجا خانم گلاب آدینه را دیدم، ایشان آمدند خرید کنند و من پشت صندوق بودم ایشان سفارش دادند و من گفتم من اینم و... و دوست دارم بازی کنم.
گفتند من می خواهم یک سریال بسازم به اسم خواستگاران، تو می توانی بیایی تست بدهی و اگر دوست داشتی یک نقش آنجا بازی کنی. رفتم تست دادم و به جای یک نقش ۲۰ نقش متفاوت در آن فیلم بازی کردم. درس عجیبی بود برایم کنار خانم آدینه کار کردن. مدیونشان هستم هر کجا که هستم، همانطور که مدیون استادم کیمیایی هستم.
برای اولین بار است که دارم راجع به آن حرف می زنم و برای آخرین بار هم خواهد بود. اینها را می گویم برای اینکه بدانید یک شبه به اینجا نرسیده ام. خیلی اتفاقات عجیبی بود و من شب ها تا صبح توی خیابان راه می رفتم چون حتی جا برای خوابیدن هم نداشتم... کنار تئاتر شهر. تازه اوایل اتوبوس واحد بود، همان اتوبوس هایی که از راه آهن تا تجریش می آمد، با یکی دوست شده بودم و شب های ته اتوبوس اش می خوابیدم، هنوز هم هست، می توانم یک روز بیاورمش جلوی دوربین و حرف بزند... می رفتم توی اتوبوس اش تا شب صبح شود و بروم سر کار یا توی همان رستورانی که کار می کردم یک اتاق کوچکی بود که آنجا کار می کردم.
خیلی توی سرم زدند! خیلی ها برایم کامنت می گذارند، آنهایی که گاهی حالشان بد می شود، حتی از دوستان بازیگر هم هستند کسانی که خیلی حالشون بد می شود از این که من دارم پیشرفت می کنم و این برای من لذت بخش است که دارم کارم را درست انجام می دهم و می گویند این همان سرایدار مدرسه کیمیایی بود، آره من همان سرایدار مدرسه کیمیایی هستم که توی موتورخانه اش زندگی می کردم با افتخار می گویم که برای هدف هر کاری می کردم، نه هر کاری... شرفم را نفروختم... بی شرفی نکردم،
اتفاقا با هیچکس دوست نشدم، دوستی نداشتم، آدمی که می خواهد دوست شود باید پول داشته باشد، من پول نداشتم، هیچی نداشتم صفر، صفر...با افتخار هم می گویم که توی موتورخانه زندگی کردم، صبح هم پا می شدم جارو می زدم و تی هم می کشیدم... با افتخار... آقای کیمیایی این موضوع را نمی دانست، ولی من این کار را می کردم چون احساس مسئولیت می کردم. از آنجا آمدم بیرون رفتم سراغ کاری دیگر، دقیقا همان کار توی رستوران که گفتم.
یکی از دوستانم آمد توی رستورانی که کار می کردم (محمد حمزه ای که الان کارگردان شده). آن موقع برنامه نویس و دستیار کارگردان بود من را معرفی کرد به سعید ابراهیم فر من یک تله فیلم کار کردم، سعید ابراهیم فر از من خوشش آمد و من دو سه تا رسید به فیلم کوچه ملی مهرشاد کارخانی؛ از ایشان هم ممنونم که به من اعتماد کردند، با کوچه ملی شروع شد و آقای حسن حجاریان عزیز آن فیلم را دید و به آقای آهنگر پیشنهاد داد و گفت دنبال بازیگر هستی با آن خصوصیات من توی کوچه ملی دیده ام، کوچه ملی توی جشنواره بود و داشت دیده می شد برای انتخاب. آهنگر آمد من را دید و انتخابم کرد برای فیلم ملکه. ابوالقاسم حسینی آمد و دو سه روز بعدش هم قرارداد را بست و ملکه را کار کردیم.
از این به بعد افتاد توی دور تند؛ دیگه شد خط ویژه، شد برف، شد بچه های نسبتا بد، شد، شد، شد... تا اینجا که خدا خیلی به من لطف کرده. این کل پروسه ای است که من طی کرد ه ام تا الان و اینجا نشسته ام و بی ادعاترینم ولی سعی می کنم کارم را بلد باشم و حرف زور توی مغزم نمی رود و این را از آقایم علی یاد گرفته ام؛ ایشان یک حرف بزرگی دارند که زیر بار حرف زور نرو، هیچ مسلمانی نباید زیر بار حرف زور برود، من هم نمی روم، اگر ادله و علم اش را نداشته باشم هم حرف نمی زنم.
