به گزارش میزان، سازمان همکاری‌های اقتصادی اکو در روز ۲۸ خرداد سال ۱۳۶۹ طی پیمانی که میان وزیران امور خارجه ایران و ترکیه و پاکستان در شهر ازمیر ترکیه به امضا رسید، تأسیس شد.
این سازمان در حقیقت شکل تغییر یافته پیمان (آر. سی. دی) است که در ۳۰ تیر ۱۳۴۳ در شهر استانبول ترکیه میان سران سه کشور ایران، ترکیه، و پاکستان به امضا رسیده بود.
هدف از این تغییر ماهوی، وسیع‌تر کردن دامنه همکاری‌ها و افزایش تعداد اعضای این سازمان بود و به همین دلیل در پی عضویت کشورهای مسلمان تازه استقلال یافته شوروی سابق از جمله جمهوری آذربایجان، قزاقستان، قرقیزستان، ترکمنستان، ازبکستان و تاجیکستان و همچنین افغانستان در اکو، فعالیت این سازمان گسترش یافت و در سطح منطقه‌ای و بین‌المللی از اهمیت بسیاری برخوردار شد.
اجلاس وزیران خارجه کشورهای عضو اکو در بهمن ۱۳۷۱ نیز با تأسیس "بانک توسعه و تجارت اکو" با سرمایه اولیه ۴۰۰ میلیون دلار موافقت کردند.
نخستین اجلاس رهبران اوپک که به تأسیس این سازمان رسمیت سیاسی بخشید، در بهمن ۱۳۷۰ در تهران تشکیل شد و پس از آن به صورت ادواری، هر یک از کشورهای عضو این سازمان میزبان نشست رهبران بوده اند.
شورای وزیران این سازمان بالاترین سطح اداری آن محسوب می‌شود که وزیران امور خارجه و یا دیگر وزیران کشورهای عضو در آن شرکت می‌کنند و این شورا هر سال یک بار تشکیل جلسه می‌دهد.
یکی از ویژگی‌های اکو رقم بالای جمعیت آن است به طوریکه این سازمان با ۳۶۰ میلیون نفر که یک چهارم جمعیت مسلمانان جهان را تشکیل می‌دهد، بزرگترین تشکل اقتصادی در دنیای اسلام محسوب می‌شود.
لازم به ذکر است که اکو به عنوان نقطه تماس سه قاره آسیا، اروپا و آفریقا از موقعیتی ممتاز و استراتژیک در سطح بین‌المللی برخوردار است و منابع غنی و بکر معدنی و نفتی و گازی موجود در اکثر کشورهای عضو اکو سرمایه ارزشمندی را در اختیار این سازمان قرار داده است.
از طرفی ایران به دلیل داشتن مرز زمینی با ۵ کشور دیگر عضو و دارا بودن موقعیت استراتژیک جغرافیائی برای برقراری اتصال سایر اعضاء به آب‌های بین‌المللی و نیز به دلیل استقرار دبیرخانه دائمی اکو در تهران از موقعیت محوری در این سازمان برخوردار است.
- 17
- 1
