هفته‌نامه اکونومیست در سرمقاله این هفته خود با اشاره به مشخص شدن خطوط مقدم جنگ تجاری در آستانه اجلاس گروه ۲۰ در هامبورگ نوشت: صحنه برای تقابل بین آمریکا که حمایت‌گرایی را در پیش گرفته و آلمان که راه تجارت آزاد را درمی‌نوردد، چیده شده است. ترامپ تاکنون از یکی از پیمان‌های تجاری بین‌المللی، پیمان ترانس‌پاسیفیک، کناره‌گیری کرده و خواستار مذاکره مجدد درباره پیمان نفتا هم شده است.
او این موضوع را در دست بررسی دارد که آیا تعرفه‌های گمرکی بر واردات فولاد آمریکا وضع کند یا نه، اقدامی که بی‌شک با مقابله به مثل مواجه خواهد شد. تهدید جنگ تجاری از ماه ژانویه به ریاست‌جمهوری ترامپ گره خورد. در عوض آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان و میزبان اجلاس گروه ۲۰ بر طبل تجارت آزاد می‌کوبد. او در سخنرانی خود در تاریخ ۲۹ ژوئن حمله‌ای پنهان به ترامپ کرد و عوامل حمایت‌گرایی و انزواطلبی را محکوم کرد.
امضای قریب‌الوقوع یک قرارداد تجارت آزاد بین ژاپن و اتحادیه اروپا تاکید بیشتری است بر این سخنان مرکل. اکونومیست در ادامه این سرمقاله تاکید می‌کند: تردیدی نیست که در این بحث حق با کیست. دکترین ترامپ مبنی‌بر اینکه تجارت باید تعدیل شود، انصافا ناشی از بی‌سوادی اقتصادی است. این عقیده او که تعرفه‌ها زمین بازی را هموار خواهند کرد، ابلهانه و خطرناک است چون تعرفه‌ها موجب می‌شوند رونق اقتصادی برای همه کاهش یابد.
دست کم از یک جنبه اما ترامپ یک حقیقت ناخوشایند را فهمیده است. او به آلمان به‌خاطر مازاد تجاری‌اش که سال گذشته در سطح ۳۰۰ میلیارد دلار بود، هشدار داده است. این بزرگ‌ترین مازاد تجاری جهان است و پس از آن دومین مازاد تجاری جهان به ارزش ۲۰۰ میلیارد دلار به چین تعلق دارد. راه‌حل تهدیدآمیز ترامپ توقف فروش خودروهای آلمانی است که به‌نظر می‌رسد بیشتر تهدید خود آمریکا باشد تا دیگری.
واقعیت اما این است که آلمان بیش از حد پس‌انداز و بسیار کم هزینه می‌کند. اندازه و تداوم پس‌اندازهای آلمان هم این کشور را به یک مدافع ناشی تجارت آزاد تبدیل کرده است. با این همه صندوق بین‌المللی پول، سازمان تجارت جهانی و بانک جهانی با صدور بیانیه مشترکی در آستانه نشست سران گروه ۲۰ نسبت به عواقب حمایت‌گرایی ترامپ برای اقتصاد جهانی هشدار دادند؛ چراکه به اعتقاد این ۳ سازمان بین‌المللی از سال ۲۰۰۰ روند تجاری کند شده است و اتخاذ سیاست‌های حمایت‌گرایانه توسط دولت جدید آمریکا می‌تواند روند کند تجارت را بیش از پیش تقویت کند.
به اعتقاد این ۳ سازمان بین‌المللی کشورها باید با تسریع اصلاحات تجاری، حذف موانع تجاری و یارانه‌هایی که مخل تجارت هستند در برابر این روند مقاومت نشان دهند. اجلاس سران گروه ۲۰ از روز گذشته به‌طور رسمی نشست‌های خود را در هامبورگ آغاز کرد. در این اجلاس قرار است کشورهای عضو در مورد تغییرات آب و هوایی، مهاجرت و تجارت به بحث و گفت‌و‌گو با یکدیگر بپردازند.
با این همه روز پنج‌شنبه و جمعه به‌دلیل تظاهرات بزرگ گروه‌های مخالف نظم جهانی توجه رسانه‌ها و مطبوعات جهان به این اعتراضات دوخته شد. به‌دلیل همین اعتراضات تردد در خیابان‌های هامبورگ به کندی صورت گرفت. تظاهرات از بازار ماهی‌فروشان این شهر آغاز شد. تظاهرکنندگان با شعار «به جهنم خوش آمدید» علیه برگزاری نشست گروه بیست در آلمان اعتراض کردند.
پلیس آلمان اعلام کرد که تا ساعت ۴ بعدازظهر روز پنج‌شنبه حدود ۱۳۰۰ نفر در این تظاهرات شرکت کرده بودند. اما در ساعات پایانی تعداد معترضان به ۱۰ هزار نفر رسید. پلیس آلمان در گزارشی پیش از اعتراض‌ها نوشت که در حدود ۸ هزار معترض خشونت‌طلب وارد هامبورگ شده‌اند. صبح روز پنج‌شنبه نیز قطاری از جنوب آلمان ۷۰۰ تظاهرکننده را به این شهر رساند.
دنیای اقتصاد، شادی آذری: نشریه انگلیسی اکونومیست در سرمقاله این هفته خود به اقتصاد آلمان پرداخته و هشدار داده است که این کشور بیش از حد پس‌انداز و خیلی کم هزینه می‌کند و مازاد حساب جاری آلمان برای اقتصاد جهان بد است. اکونومیست با اشاره به مشخص شدن خطوط مقدم جنگ تجاری در آستانه اجلاس گروه ۲۰ در هامبورگ نوشت صحنه برای تقابل بین آمریکا که حمایت‌گرایی را در پیش گرفته و آلمان که راه تجارت آزاد را درمی‌نوردد، چیده شده است.
ترامپ تاکنون از یکی از پیمان‌های تجاری بین‌المللی، پیمان ترانس‌پاسیفیک، کناره‌گیری کرده و خواستار مذاکره مجدد درباره پیمان نفتا هم شده است. او این موضوع را در دست بررسی دارد که آیا تعرفه‌های گمرکی بر واردات فولاد آمریکا وضع کند یا نه، اقدامی که بی‌شک با مقابله به مثل مواجه خواهد شد. تهدید جنگ تجاری از ماه ژانویه به ریاست‌جمهوری ترامپ گره خورد.
در عوض آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان و میزبان اجلاس گروه ۲۰ بر طبل تجارت آزاد خواهد کوفت. او در سخنرانی خود در تاریخ ۲۹ ژوئن حمله‌ای پنهان به ترامپ کرد و عوامل حمایت‌گرایی و انزواطلبی را محکوم کرد. امضای قریب‌الوقوع یک قرارداد تجارت آزاد بین ژاپن و اتحادیه اروپا تاکید بیشتری است بر این سخنان مرکل. تردیدی نیست که در این بحث حق با کیست. دکترین ترامپ مبنی بر اینکه تجارت باید تعدیل شود، انصافا ناشی از بی‌سوادی اقتصادی است.
این عقیده او که تعرفه‌ها زمین بازی را هموار خواهند کرد، ابلهانه و خطرناک است چون تعرفه‌ها موجب می‌شوند که رونق اقتصادی برای همه کاهش یابد. دست‌کم از یک جنبه اما ترامپ یک حقیقت ناخوشایند را فهمیده است. او به آلمان به‌خاطر مازاد تجاری‌اش که سال گذشته در سطح ۳۰۰ میلیارد دلار بود، هشدار داده است. این بزرگ‌ترین مازاد تجاری جهان است و پس از آن دومین مازاد تجاری جهان به ارزش ۲۰۰میلیارد دلار به چین تعلق دارد. راه‌حل تهدیدآمیز ترامپ توقف فروش خودروهای آلمانی است که به نظر می‌رسد بیشتر تهدید خود باشد تا دیگری.
واقعیت اما این است که آلمان بیش از حد پس‌انداز و بسیار کم هزینه می‌کند. اندازه و تداوم پس‌اندازهای آلمان هم این کشور را به یک مدافع ناشی تجارت آزاد تبدیل کرده است. در اصل، مازاد تجاری، به معنای فزونی پس‌انداز ملی نسبت به سرمایه‌گذاری داخلی است. در مورد آلمان، اما آن‌طور که خارجی‌ها تصور می‌کنند، این نتیجه یک سیاست دولتی برای موازنه اقتصادی نیست. آن‌طور که مقامات آلمانی ادعا می‌کنند، منعکس‌کننده نیاز مبرم یک جامعه سالخورده به پس‌انداز بیشتر هم نیست. سال‌ها است که نرخ پس‌انداز خانوارهای آلمانی گرچه بالاست، اما ثابت‌مانده است. افزایش پس‌اندازهای ملی ناشی از پس‌اندازهای شرکت‌ها و دولت است.
مازاد حساب جاری آلمان یک توافق به قدمت چند دهه بین کسب‌وکارها و اتحادیه‌های صنفی است در حمایت از پایین نگه‌داشتن سطح دستمزدها با این هدف که صنایع صادراتی در وضعیت رقابتی حفظ شوند. این تعدیل دستمزدها در طول دوران احیای پس از جنگ جهانی و بعد از آن، توانست به‌خوبی به اقتصاد صادرات‌محور آلمان خدمت کند. این توضیحی است برای تغییر شکل اقتصاد آلمان از اواخر دهه ۱۹۹۰ تا کنون و تبدیل آن از یک اقتصاد بیمار به قهرمان قدرتمند اروپا. دلایل زیادی برای غبطه خوردن به این الگوی آلمانی وجود دارد. هماهنگی بین شرکت‌ها و نیروی کار یکی از دلایل اصلی عملکرد برتر این اقتصاد است.
با این روش، شرکت‌ها می‌توانستند بدون نگرانی از اینکه اتحادیه‌های کارگری از آنها غرامت بخواهند، سرمایه‌گذاری کنند. دولت هم نقش خود را با حمایت از نظام آموزش حرفه‌ای ایفا کرد که به درستی مورد تحسین قرار گرفته است. در آمریکا، چشم‌انداز اقتصادی افراد فاقد تحصیلات دانشگاهی رو به وخامت گذارده و همزمان، تعداد مشاغل تولیدی نیز رو به کاهش است و این دلیلی است برای ملی‌گرایی اقتصادی که ترامپ با خود به ارمغان آورده است. آلمان هم کاملا از این وضعیت فرار نکرده اما بر افزایش مشاغل کارگری که آمریکا حسرتش را دارد، تاکید کرده است.
این یکی از دلایلی است برای اینکه حزب محافظه‌کار «آلترناتیو برای آلمان» در حاشیه سیاست این کشور مانده است. تبعات منفی الگوی آلمانی اما بیش از پیش در حال ظهور است. این الگو اقتصاد آلمان و تجارت جهانی را به طرز خطرناکی نامتعادل ساخته است. پایین نگه‌داشتن سطح دستمزدها به معنای هزینه‌های داخلی کمتر و کاهش واردات است. هزینه‌های مصرف‌کننده در آلمان به تنها ۵۴ درصد تولیدناخالص داخلی افت کرده است؛ این سهم در آمریکا ۶۹ درصد و در انگلستان ۶۵ درصد است.
سرمایه‌گذاران آلمانی هم سودهای کلان خود را در داخل سرمایه‌گذاری نمی‌کنند. البته آلمان در این زمینه تنها نیست. سوئد، سوئیس، دانمارک و هلند هم مازاد حساب جاری بزرگی دارند. آیا این مشکل قابل حل است؟ شاید مازاد تجاری آلمان به روش مازاد تجاری چین حل شود، یعنی با افزایش دستمزدها. در آلمان نرخ بیکاری کمتر از ۴ درصد است و به‌رغم موج مهاجرت‌ها، جمعیت افراد در سن اشتغال رو به کاهش است. پس از دهه‌ها کاهش، هزینه مسکن در حال افزایش است و این به آن معنا است که دستمزدها به سطح بالای گذشته نخواهد رسید.
نهادهایی که پشت صحنه محدود نگه‌داشتن دستمزدها بودند، در حال از دست‌دادن نفوذ خود هستند. احتمال دارد ارزش یورو افزایش یابد؛ اما غریزه آلمانی‌ها در احتیاط ریشه‌های عمیقی دارد. در سال گذشته دستمزدها افزایشی تنها ۳/ ۲ درصدی داشتند که رشدی کندتر از دو سال پیش از آن را نشان داد. شاید سال‌ها طول بکشد که مازاد حساب جاری به سطحی معنادار کاهش یابد. دولت باید با افزایش هزینه‌ها به این موضوع کمک کند.
بودجه آلمان از کسری بیش از ۳ درصد تولید ناخالص داخلی در سال ۲۰۱۰ به مازادی کوچک رسیده است، مقامات آلمان آن را احتیاط می‌نامند؛ اما با توجه به سطح بالای پس‌اندازهای بخش خصوصی، دفاع از این موضوع کار ساده‌ای نیست. گذشته از همه اینها آلمان زمان زیادی را ازدست داده است تا بفهمد که پس‌اندازهای بیش از حد آن یک ضعف به شمار می‌رود. مرکل در اعلان پیام تجارت آزاد خود درست عمل کرده؛ اما او و هموطنانش باید بدانند که مازاد تجاری آلمان تهدیدی برای حقانیت تجارت آزاد است.
- 13
- 4
