به گزارش عصرایران»، در اکتروداکتیلی مشکلات اندامی مشاهده می‌شود که معمولا در آن سه انگشت میانی وجود ندارد و دو انگشت خارجی به سمت داخل چرخانده شده‌اند. در نتیجه چنین اختلالی این جمعیت به قبیله «دو انگشتی» یا «پا شترمرغی» معروفند.
این مشکل یک وضعیت اتوزومال غالب است که به واسطه جهشی منفرد در کروموزوم شماره ۷ ایجاد می‌شود. گزارش شده که به عقیده قبیله مبتلایان به این بیماری معلول نیستند و حتی به خوبی نیز در جمع آنان پذیرفته می‌شوند.
در حالی که به نظر می‌رسد پای شترمرغ بالا رفتن از درخت را برای افراد قبیله تسهیل می‌کند، این وضعیت به دلیل وجود یک منبع ژنتیکی کوچک در وادوما غالب شده است و از آنجا که طبق قانون قبیله، ازدواج خارج از گروه برای اعضا ممنوع است، براحتی منتشر می‌شود.
این جهش ژنتیکی غالب ارثی تنها روی پای یک کودک از هر چهار کودک متولدشده در جمعیت وادوما تاثیر می‌گذارد.
با توجه به انزوای قبیله، اعضای وادوما به گونه‌ای به توسعه و حفظ اکتروداکتیلی طی زمان کمک کرده‌اند و مخزن ژن نسبتا کوچک آنها باعث شده است که شیوع این بیماری بسیار بیشتر از مناطق دیگر باشد.
قبیله‌ای در صحرای کالاهاری نیز تعدادی عضو با اکتروداکتیلی دارد که به گفته متخصصین ممکن است اجداد مشترکی با وادوما داشته باشند.
البته طبق افسانه‌ای قدیمی اعضای قبیله معتقدند که هزاران سال قبل موجوداتی از ستاره شباهنگ برای اولین بار در منظومه شمسی ما ساکن شدند و به زمین فرود آمدند. آنها که شباهت زیادی به پرندگان داشتند با انسان جفت شده و ازدواج کردند! نوادگان این پیوند ترکیبی یعنی اجداد وادوما، بخش بزرگی از DNA انسان را به ارث می‌برند اما در مورد پاها ژنتیک موجودات شباهنگ تاثیر خود را گذاشته است. دو انگشت پا که به سمت یکدیگر چرخیده‌اند، در انتهای پاها قرار می‌گیرند. این وضعیت انگشتان به آنها غریزه‌ای طبیعی برای بالا رفتن از درختان می‌دهد اما در دویدن یا راه رفتن مشکلات زیادی ایجاد می‌کند. اعضای گروه به دلیل فرم پاهایشان قادر به پوشیدن کفش نیستند.
هر چند افراد قبیله به چنین افسانه‌ای اعتقاد دارند اما علت علمی این اختلال همان جهش رخ‌داده در کروموزوم شماره ۷ محسوب می‌شود.
- 11
- 3
