چگونه برخی افراد صدای مردگان را می شنوند؟

آیا تاکنون شنیده اید که کسی بتواند صدای مردگان را بشنوید؟ طبق تازه ترین تحقيقات دانشمندان مشغول نزدیک شدن به پاسخ پرسش های عجیب مطرح شده در رابطه با ارتباط با در گذشتگان هستند. در ادامه با گجت نیوز همراه باشید.

در واقع به گفته دانشمندان، خصوصیت های شخصیتی مخصوصی اخیرا مورد توجه قرار گرفته اند که باعث میشوند تا برخی افراد ادعای ارتباط با مردگان را داشته باشند. گفته شده  که اگر گروهی از رفتارها و عادات در افراد دیده شود، احتمال مطرح شدن چنین ادعاهای عجیبی از طرف آن ها بالاتر می رود.

پژوهشگران در تازه ترین پژوهش های خود اعلام نموده اند که ویژگی های رفتاری مانند تمرکز بی اندازه در انجام کارها، تجربه های صوتی عجیب در دوران کودکی و همچنین بروز موارد زیادی از توهمات شنیداری، در افردی که ادعای ارتباط با درگذشتگان را دارند، از سایرین بیشتر است. با این وجود نکته اصلی در مورد چنین تحقیقاتی کمک به کسانی بوده که از توهمات صوتی رنج می برند و دچار بیماری هایی مانند اسکیزوفرنی هستند. بیماری که باعث می شود تا فرد صداهایی را بشنود که حقیقتا وجود ندارند.

جالب است بدانید که بحث شنیدن صدای مردگان و همچنین دیدن تصاویری که واقعا وجود ندارند، از مدت ها پیش توجه بسیاری از دانشمندان، مخصوصا انسان شناسان و دانشمندان حوزه توهمات ناشی از آسیب های جسمی و روانی را به خود جلب کرده است. انسان شناسان موضوع را از جنبه ارتباط انسان با دین و مسائل روحانی می بینند و دانشمندان دیگر هم دنبال پاسخ این سؤال هستند که دقیقا چه چیزی باعث بروز توهمات دیداری و شنیداری می شود.

توهمات شنیداری یا صدای مردگان

به بیان دقیق تر ، تازه ترین پژوهش ها روی این نکته تمرکز کرده که چرا برخی افراد توهمات شنیداری خود را به دنیای روحانی مردگان و صدای روح درگذشتگان ارتباط میدهند ، در حالیکه بسیاری دیگر از افراد در چنین موقعیتی توهمات خود را بعنوان یک مشکل روانی در نظر گرفته و به دنبال کمک روانشناسان و روان پزشکان هستند.

روانشناس پیتر موزلی( Peter Moseley) از دانشگاهی در بریتانیا می گوید که افراد گروه اول که ادعای ارتباط با مردگان را دارند، به این بخش از زندگی خود به دید مثبت نگاه کرده، از دوران بچگی یا سنین نسبتا پایین اولین تجربه های شنیداری خود را داشته اند و همچنین، در ادامه زندگی خود یاد می گیرند که چنین صداهایی را کنترل کنند.

موزلی می گوید که رسیدن به درک درستی از این نوع از برخورد با توهمات شنیداری میتواند به ما کمک کند تا در کنترل نوع دیگری از توهمات که خطرناک تر هستند و کنترل آن ها امکان پذیر نیست، موفق تر عمل کنیم. برای رسیدن به این درک، موزلی و همکارانش وضعیت ۶۵ شهروند بریتانیایی را بررسی کردند که ادعای شنیدن صدای مردگان را داشتند. برای مقایسه وضعیت این افراد با اشخاص عادی که ارتباطی با در گذشتگان ندارند، ۱۴۳ داوطلب دیگر از طریق شبکه های اجتماعی در این تحقیق شرکت داده شدند.

به صورت کلی، حدودا ۴۵ درصد از گروه اول اعلام کردند که به صورت روزانه صداهایی که وجود ندارند را می شنوند و ۷۹ درصد هم گفتند که تجربه شنیدن این صداها بخش مهمی از زندگی روزانه آن هاست. بعلاوه ، اکثر این ۶۵ نفر گزارش کردند که صداهای موجود درون سر آنها شنیده میشوند ، ولی با این حال، ۳۲ درصد داوطلبان هم اعلام کردند که صداهای مورد نظر از محیط بیرونی به گوش آنها می رسند.

جزئیات تحقیقات

در مراحل بعدی تحقیقات، وضعیت گروه ۶۵ نفری تیم موزلی با شرایط داوطلبان عادی مقایسه شد و این طور که بنظر میرسد ، این افراد بیشتر از سایرین به پدیده های ماوراءالطبیعه باور دارند و همچنين، اهمیتی به نظر دیگران در مورد خود نمی دهند.

همان طور که اشاره شد، اکثر این ۶۵ نفر به صورت میانگین در سن ۲۲ سالگی اولین تجربه شنیدن صدای مردگان را داشتند و تقریباً تمامی آنها گزارش کردند که توانایی بالایی در غرق شدن در افکار یا کارهای خود دارند. چنین توانایی به شخص این امکان را می دهد تا به صورت کامل جذب فعالیت های ذهنی یا بدنی شود و نسبت به سایرین، با راحتی بیشتری دنیای اطراف خود را نادیده بگیرد.

از طرف دیگر، دیده شد که این افراد راحت تر از سایرین دچار توهمات می شوند و اکثر آن ها پس از تجربه شنیدن صداهای مورد نظر ، به دنبال جواب سوالات خود در مورد این پدیده رفته اند و در نهایت به این نتیجه رسیده اند که این صداها از سوی درگذشتگان هستند.

نکته جالبی که گروه داوطلبان عادی و گروه ۶۵ نفری تحت نظر تیم موزلی را به هم شبیه می کرد ، ارتباط بحث تمرکز افراد روی کارها و موضوع باور آن ها به پدیده های ماوراءالطبیعه بود. در واقع به نظر می رسد که هرچه شخصی توانایی بیشتری در تمرکز در زمینه های مختلف داشته باشد، اعتقاد او به پدیده های مورد نظر بالاتر می رود.

تحقیق بیشتر در مورد صدای مردگان

در نهایت، موزلی و همکارانش نتیجه گرفته اند که احتمال ارتباط تجربه شنیدن صدای مردگان با فشار اجتماعی وارده به افراد، وضعیت اجتماعی مثبت و یا باور افراد به پدیده های ماوراءالطبیعه چندان زیاد نیست و این عوامل باعث نمی شوند که شخص توهمات شنیداری داشته باشد. در عوض ، محققان مورد نظر این احتمال را مطرح می کنند که افراد در ابتدا توهمات صوتی را تجربه می کنند و در مراحل بعدی، به دنبال روشی برای توجیه این تجربه خود می روند. موضوع ربط دادن صداها به درگذشتگان و مسائل روحانی هم از نظر آن ها به بهترین شکل ممکن این توهمات را توجیه می کند.

در قدم بعدی، موزلی و تیمش قصد دارند تا فاکتور فرهنگ را در این تحقیقات وارد کرده و بررسی کنند که در فرهنگ های گوناگون، باور به ارتباط با مردگان، توهمات صوتی و همچنین اعتقادات مذهبی افراد تا چه حد به هم ارتباط دارند. از طرف دیگر موضوع تمرکز و جذب شدن در فعالیت ها و تفکرات هم نباید فراموش شود، چرا که این ویژگی نقشی کلیدی در ایجاد این باور دارد که فرد می تواند با مردگان حرف بزند.

این دانشمندان می گویند که بیشتر از همه، بروز اولین تجربه های مرتبط با توهمات شنیداری باعث می شود تا فرد در نهایت داخل مسیرهای روحانی قرار بگیرد و این موضوع درست نیست که افراد می توانند با تلاش زیاد ، به نوعی با مردگان ارتباط برقرار کنند. در واقع بررسی وضعیت ۶۵ داوطلب مخصوص تحقیقات نشان داده که موضوعات ماوراءالطبیعه بهتر از هر توضیح دیگری تجربیات آن ها را با دنیای واقعی تطبیق می دهند و وقتی فرد در دوران کودکی و یا سنین پایین چنین تجربیاتی داشته باشد، احتمال ربط دادن توهمات موجود به درگذشتگان وجود خواهد داشت.

مقاله تیم موزلی در ژورنال “Mental Health, Religion and Culture” منتشر شده است.