وقتی مذهب و خرافه باعث ظلم به حیوانات می‌شود

آسیب رساندن به حیوانات یکی از پست‌ترین و ظالمانه‌ترین رفتاری است یک انسان می‌تواند انجام دهد. در برخی موارد، مذهب و خرافات در آسیب‌های بزرگ به این موجودات بیچاره و بی پناه نقش اساسی دارند.

قربانی کردن بز برای الهه هندو

شاکتیسم به معنای نظریه قدرت یا نظریه خدایی، فرقه‌ای از هندوئیسم است که بر عبادت شاکتی - مادر الهی هندو‌ها - به عنوان پروردگار مطلق و غایت الوهیت، تمرکز دارد. یکی از فرم‌ها الهه کالی (Kali) است که همسر خدای شیوا است. این الهه قربانی کردن حیوانات به ویژه بز‌ها را دوست دارد. اعتقاد بر این است که کشتن یک بز به نام او یکی از احساسات منفی مثل ترس، عصبانیت و حسادت را از بین می‌برد.

یکی از نمونه‌های قابل توجه معبد کاماخیا در هند است، یک مقصد توریستی محبوب که بز‌ها و کبوتران در مقابل چشم همه کشته می‌شوند. عمل قربانی کردن حیوانات قرن هاست که وجود دارد و مقامات زیادی تا به حال سعی کرده اند آن را متوقف کنند.

کشتن حیوانات به دلیل ترس خرافاتی

خرافات زیادی درمورد جغد‌ها وجود دارد. رومی‌ها معتقدند که جغد‌ها به دلیل شب بیداریشان مشکوک هستند و مرگ را پیش بینی می‌کنند.

اوایل جغد‌ها در جشن‌ها سوزانده شده و خاکسترشان در رودخانه ریخته می‌شد. پس از گذشت قرن‌ها عقاید جدیدی جای عقاید قدیمی را گرفت مثل اینکه وقتی جغد جیغ می‌کشد مرگ یک نوزاد را اعلام می‌کند. هم چنین جغد‌ها را با ارواح و جادوگران مرتبط می‌دانند، مثلا اینکه وقتی جغدی در یک خانه لانه می‌سازد یعنی آن خانه توسط ارواح تسخیر شده است. به طور مشابه دیدن جغد در خواب به معنی تصادف و دیدن جغد در روز به معنای یک اتفاق بد است.چنین عقایدی منجر به کشتار، شکار و فروش غیرقانونی آن‌ها شده است.

سندروم سگ سیاه

قرن هاست که مذاهب و خرافات سگ‌های سیاه را بدیمن می‌دانند. برای مثال در روزهای اولیه مسیحیت سگ بزرگ سیاه را شوم می‌دانستند و معتقد بودند در گورستان زیاد دیده می شود و وقتی پشت پنجره افراد بیمار می‌رود به این معنی است که خیلی زود می‌میرند. هم چنین زمانی معتقد بودند که خون آشام‌ها به شکل سگ‌های سیاه درمی آیند.

اروپاییان شرقی می‌گفتند که چطور این موجودات بعد از حمله به گله‌ها در آن اطراف پرسه می‌زدند و همین باعث شد که فکر کنند سگ‌ها نحس و دلیل این حملات هستند. همه این‌ها باعث شده که سگ‌ها در میان مردم کمتر پذیرفته شده و موجب ترس و ارعاب شوند. در مقایسه با حیوانات خانگی دیگر سگ‌های سیاه دیرتر به فروش می‌رسند.

خوردن سگ برای درمان بیماری و پریشانی

ایگوروت ها، مردم بومی کوه‌های شمالی فیلیپین، معتقدند که سگ‌ها نگهبانان معنوی با ویژگی های عرفانی هستند. گفته می‌شد دندان‌های سگ برای درمان نیش مار و حتی صاعقه مناسب است. این دندان‌ها با خواص جادویی که داشتند به شکل گردنبند یا طلسم استفاده می‌شدند. هم چنین ایگوروت‌ها تصویر سگ‌ها را خالکوبی می‌کردند تا الهام بخش چابکی و قدرت آن‌ها باشد. علاوه بر این، ایگوروت‌ها گاهی گوشت سگ را برای درمان می‌خوردند. این کار به ندرت و فقط در مراسم خاص انجام می‌شد.

به مخاطره افتادن آی-آی (Aye-Aye) به خاطر انگشت شیطانی اش

آی-آی موجود کوچکی است که در ماداگاسکار یافت می‌شود. پستاندار بی آزاری که مردم ماداگاسکار او را در معرض خطر قرار داده اند. همه این‌ها فقط یک علت دارد: این حیوان انگشت میانی بزرگی دارد. این انگشت یک ابزار تکاملی است که برای بیرون آوردن حشرات از پوست و شاخه درختان استفاده می‌شود، اما خرافات و هذیان‌های بومیان اصلا این موضوع را نمی‌پذیرد. مردم بومی معتقدند که انگشت بلند آی آی شوم است.

آن‌ها معتقدند این موجودات شب‌ها به خانه آن‌ها می‌روند و از این انگشت بلند برای سوراخ کردن قلبشان استفاده می‌کنند. چه راهی بهتر از کشتن حیوان برای پیشگیری از چنین اتفاقی وجود دارد؟ اگر بومیان ببینند که یک آی آی به سمتشان می‌آید، که خیلی معمول است چون این حیوانات طبیعت دوستانه و کنجکاوی دارند، آن‌ها را با یکی دو گلوله می‌کشند.

گرگ یا شیطان تاسمانی (Thylacine)

گرگ تاسمانی از دهه ۱۹۳۰ به لطف تغییرات محیط زیست و و خرافات احمقانه مردم منقرض شده است. از آنجا که این حیوان در بالای هرم شکار قرار دارد عجیب نیست که برخی عقاید اغراق آمیز و وحشیانه درمورد آن وجود داشته باشد. همان طور که افسانه خون آشام‌ها و گرگ نما‌ها در میان مردم شایع می‌شد گرگ‌های تاسمانی را به عنوان شیطان شناختند.

این موجود را به خاطر فک‌های قدرتمند که می‌توانست گوشت و استخوان را خرد کند با مرگ‌های اسرارآمیز در گله‌ها مرتبط می‌دانستند. علاوه بر این، عکسی از دهه ۱۹۲۰ این حیوان را با مرغی در دهانش نشان می‌دهد. همین باعث شد بسیاری فکر کنند که گرگ‌های تاسمانی دزدان وحشی هستند و دولت به سرعت جوایزی برای کشتن آن‌ها در نظر گرفت.

دار زدن گاو برای سالی پر از سلامتی

وبسایت‌های سفر چینی به فستیوال نائویو در چین اشاره می‌کنند که یک رویداد مذهبی است که هر سال ۲ ژوئن تقویم چینی برگزار می‌شود. این فستیوال هم مانند بسیاری از جشن‌ها شامل رقص، آواز و سرودهای سنتی می‌شود. گاوبازی هم یکی از بخش‌های برجسته این فستیوال است. اما اتفاق دیگری هم می‌افتد که به ندرت میان گردشگران تبلیغ می‌شود.

مردم محلی روز با ماهیگیری و دعا آغاز می‌کنند و با کشتن وحشیانه یک حیوان به اوج خود می‌رسد. آن‌ها یک گاو را می‌گیرند یک طناب دور گردنش می‌بندد و آویزان می‌کنند تا بمیرد. آن‌ها این مرگ آرام و دردناک برای آن‌ها سالی پر از آرامش و محصول می‌آورد.

کشتن توله خرس‌ها برای پیوستن به جهان روحانی

مردم ژاپن نسبت به خرس‌های قهوه‌ای احترام زیادی قائل هستند و به آن‌ها به عنوان چیزی شبیه به خدا نگاه می‌کنند. هم چنین آینو‌ها معتقدند، چون خداوند در جهان روحانی قرار دارد بنابراین خرس‌ها نیز باید به همان جا فرستاده شوند و مراسمی بدین منظور برگزار می‌کنند.

آن‌ها برای این کار یک توله خرس را از طبیعت شکار می‌کنند. اگر مادر خرس آن اطراف باشد سریعا کشته می‌شود تا مراسم را به هم نزند. سپس توله خرس به روستا آورده شده و از او مراقبت می‌شود. اگر توله خرس خیلی جوان باشد زنان روستا با شیر خود او را بزرگ خواهند کرد.

حدود یکی دو سال بعد، جشن ترسناک برگزار می‌شود. توله خرس را از قفس بیرون آورده و در وسط روستا می‌بندند. روستاییان ابتدا با تیر‌ها کند و سپس با تیرهای کشنده‌تر او را با تیر و کمان می‌زنند. اگر بعد از همه این‌ها خرس هنوز زنده باشد، بومی‌ها با یک کنده درخت بزرگ سرش را خرد می‌کنند یا او را خفه می‌کنند. آن‌ها سپس مغز، زبان و چشم‌های حیوان را در آورده و جمجمه را با گل پر می‌کنند.

قربانی کردن صد‌ها هزار حیوان برای خدای هندو

هر پنج سال میلیون‌ها هندو برای دلجویی و نزدیک شدن به الهه قدرت، گادهیمای (Gadhimai) به معبد باریاپور می‌روند و حدود ۴۰۰ هزار حیوان را در دو روز می‌کشند. بخشی از این قربانی‌ها شامل ۴۰ هزار بوفالو می شود.

هندو‌ها آن‌ها را مقدس نمی‌دانند، چون با یاما راجا، خدای هندوی مرگ و مجازات در ارتباط هستند. هر حیوانی را در این مراسم می‌توانید پیدا کنید مثل موش، مار و کبوتر که در مقابل معبد کشته می‌شوند. این عمل نه تنها مذهبی بلکه تجاری هم هست از آنجا که محصولات این حیوانات (استخوان، گوشت و ...) برای استفاده به شرکت‌های مختلف فروخته می‌شوند. با وجود اعتراض‌های فراوان، دولت نپال هیچ اقدامی درباره این موضوع نکرده، زیرا نمی‌خواهد در یک سنت قدیمی دخالت کند.