به گزارش باشگاه خبرنگاران به نقل از مدیکال اکسپرس، ما احتمالا نمی توانیم به دلیل محدودیت های بیولوژیکی سرعت پیر شدن را کاهش دهیم، یک مطالعه بی سابقه از آمار طول عمر (Longevity) در انسان های اولیه و غیر انسانی این نتیجه را تایید کرده است.
این مطالعه برای آزمایش فرضیه «نرخ ثابت تغییرناپذیری» است که می گوید یک گونه نسبت به سن بلوغ نسبتا ثابت است. تیمی بین المللی از دانشمندان۱۴ کشور از جمله خوزه مانوئل ابورتو از مرکز علوم جمعیت شناسی لورهولم در آکسفورد، داده های مربوط به تولد و مرگ سنین خاص را در قرن ها و قاره ها تجزیه و تحلیل کرد.
خوزه مانوئل ابورتو می گوید: یافته های ما این نظریه را پشتیبانی می کند که به جای کاهش سرعت مرگ، بیشتر افراد به علت کاهش مرگ و میر در سنین جوانی عمر طولانی تری دارند. ما داده های تولد و مرگ انسانها و نخستی های غیر انسانی را مقایسه کردیم و دریافتیم این الگوی کلی مرگ و میر در همه آنها یکسان بود. این نشان می دهد که در نهایت بیولوژیک و نه عوامل محیطی، طول عمر را کنترل می کنند.
این آمار تایید کرد افراد با بهبود وضعیت زندگی، طول عمر بیشتری خواهند داشت که منجر به افزایش طول عمر در کل جمعیت می شود، با این وجود افزایش شدید مرگ و میر، با گذشت سال ها تا پیری در همه گونه ها کاملا واضح است.
بحث در مورد اینکه چه مدت می توانیم زندگی کنیم جامعه دانشگاهی را برای چندین دهه به تحقیق و مطالعه وا داشته است. برخی از محققان معتقدند که طول عمر انسان محدودیتی ندارد، برخی دیگر خلاف این را می گویند، اما آنچه از دست رفته است تحقیق مقایسه طول عمر چندین حیوان با انسان برای کار کردن است، مطالعه ما این شکاف را برطرف می کند. این مجموعه فوق العاده متنوع از اطلاعات ما را قادر می سازد تا تفاوت مرگ و میر را در داخل و بین گونه ها مقایسه کنیم.
این تیم داده های نزدیک ترین بستگان ژنتیکی انسان را تجزیه و تحلیل کرد که در جریان این بررسی ها، تیم تحقیقاتی اطلاعات ۳۰ گونه پستاندار را مورد تجزیه و تحلیل قرار داد، ۱۷ گونه در حیات وحش و ۱۳ گونه در باغ وحش ها از جمله گوریل ها، بابون ها، شامپانزه ها و گنون ها.
تمام مجموعه داده های بررسی شده توسط تیم، همان الگوی کلی مرگ و میر را نشان می دهد که حاکی از آن است که خطر بالای مرگ در نوزادی که به سرعت در سال های نوجوانی کاهش می یابد، تا اوایل بزرگسالی کم است و سپس به طور مداوم با بالا رفتن سن افزایش می یابد.
خوزه مانوئل ابورتو می گوید:یافته های ما تائید می کند که در جمعیت های باستانی امید به زندگی پایین بوده است زیرا بسياري از افراد جوان در آن زمان درگشته اند؛ اما با ادامه پیشرفت های پزشکی، اجتماعی و زیست محیطی، امید به زندگی افزایش یافته است. افراد اکنون طولانی تر زندگی می کنند با این حال، مسیر حرکت به سمت مرگ در سنین پیری تغییر نکرده است. این مطالعه نشان می دهد زیست شناسی تکاملی همه چیز را از بین می برد و تاکنون پیشرفت های پزشکی نتوانسته اند این محدودیت های بیولوژیکی را از بین ببرند.
این تیم امیدوار است یافته های این مطالعه منجر به درک زیست محیطی بیشتر و تکامل طیف وسیعی از گونه های جانوری در سراسر جهان شده و به حفظ آنها کمک کند.
- 12
- 3
