حِرز یمانی یکی از دعاهای مشهور که به چند طریق از امام علی(ع) نقل شده استحرز یمانی
مشهورترین ادعیه ای که حضرت امیرالمومنین نقل کرده و مشتمل بر« اسم اعظم» بوده است و برای مسلمانان به چند شیوه مختلف، بیان شده است؛ به نام دعای حرز یمانی می باشد. حضرت مهدی( عج)، اشتباهات این دعا را براساس گفته ها و روایات، در زمانی که امیر اسحاق استرآبادی در محضر ایشان رفتند، تصحیح کرده است. حرز یمانی که برای نابودی دشمنان، خوانده میشود؛ در کتب ادعیه از جمله دعاءالسیف و دعاءالسیفی می باشد. برطبق روایات، در زمانی که حضرت علی به یمن سفر میکرد؛ این دعا را از پیامبر اسلام یاد گرفت. اگر دعای حرز یمانی را در صبح و نیمه شب بطور مداوم بخوانید؛ بر زندگی شما آثار عجیبی بر جای میگذارد.
تاریخچه روایت دعای یمانی توسط حضرت علی
افرادی نظیر عبدالله بن جعفر و عبدالله بن عباس روزی نقل کرده اند که یک روز در مجلسی بهمراه حضرت علی ( ع) حضور داشتیم که امام حسن( ع) از پدرش، اجازه دخول مردی را گرفت. پس از اجازه دادن حضرت امیر المومنین، مردی به این مجلس وارد شد که قوی هیکل ، خوش چهره و والا مقام بود و به جمع حاضر با لهجه ای فصیح، سلام کرد و همچنین خطاب به جمع و حضرت علی فرمود:من از بزرگان عربهای شیعه در سرزمین یمن هستم و با تنی لاغر و رنجور بهمراه چهارصد بنده، از مناطق دوردست، نزد شما آمده ایم.
خدا را شاکرم که زندگی مرا با نعمت های بی پایانش مملو از خوشی و حالی اسوده کرده و به من اموال و املاک بزرگی داده است. من سختی روزگار را به خوبی چشیده ام و تجارب فراوانی را کسب کرده ام ولی دشمن بسیار سرسختی دارم که با یاران بیشمارش به من حمله کرد و در مقابل من پیروز شد. شب هنگام ، خواب دیدم که فردی به من سفارش می کند تا نزد شما بیایم و با از سوی شما یکی از دعاهای حضرت محمد ( ص) را یاد بگیرم و در جهت پیروزی علیه دشمنم آن را بخوانم؛ چون برای مقابله با رفتارهای زشت و ناپسند او هیچ راه چاره ای ندارم.
اکنون من شما و حضرت محمد را گواه می گیرم که تنها برای رضایت و خشنودی خدا، تمام این بندگان را آزاد کرده ام. ای امیر مومنان، درخواست من از شما اینست که بر من منت بگذارید و به حق بزرگواریتان، آن دعا را به من یاد دهید. حضرت علی در جواب به آن مرد یمنی فرمودند:ان شاا... این کار را انجام خواهم داد و سپس دعا حرز یمانی را با درخواست دوات و کاغذی، برای آن فرد نوشت و فرمود:به خوبی از این دعا محافظت کن و تمام این دعا را در طی یک روز بخوان؛ به لطف خدا تا زمانی که تو به سرزمینت برسی، دشمنت نابود میشود.
دعای حرز یمانی در میان حرزهای اسلامی، از جایگاه خاصی برخوردار استسپس آن شخص یمنی به سرزمینش برگشت و نامه ای را پس از چهل روز از این ماجرا، خطاب به حضرت علی فرستاد که در آن به لطف و بزرگی خداوند متعال، خبر از نابودی و هلاکت دشمنان آن مرد میداد بگونه ای که در سرزمین او هیچ اثری از آن دشمنان یافت نخواهد شد. امام علی ( ع) در زمانی که این نامه را خواند، فرمود:« از قبل، بر چنین مسأله ای واقف بودم و پیامبر اسلام ، این حقیقت را به من آموخته بود. هیچ کاری نیز بر من وارد نشده تا از این دعا استفاده کنم، جز آن که به وسیله ی این دعا و به لطف خداوند متعال، کار او آسان و تمام آفاتش دفع شد.»
فواید دعای حرز یمانی
یکی از خواص دعای حرز یمانی در نابود کردن دشمنان اینست که مانند شمشیر عمل می کند و از این دعا به عنوان “دعای سیفی” یاد میشود. البته طبق گفته ی برخی از علمای اسلام، مداومت بر خواندن حرز یمانی در صبح و شب، آثار و نتایج بسیار عجیبی بر زندگی شما دارد. به نقل از امام علی ( ع)، کسی که با خلوص نیت، این دعا را به درگاه خداوند متعال بخواند به گونه ای که خداوند از او بپذیرد، کوه ها با آن شخص همگام خواهند شد. همچنین دعای حرز یمانی در باور عموم، از دعاهای سریع الاجابه محسوب میشود.
نکات مهم در آداب قرائت دعای حرز یمانی
در بسیاری از روایات، نکات مهمی برای قرائت دعای حرز یمانی سفارش شدهکه برخی از آن ها عبارتند از:
- دعای حرز یمانی را در صبح یا شب به صورت مداوم بخوانید.
- هنگام خواندن دعای حرز یمانی، لباستان تمیز و پاک باشد.
- قبل از قرائت دعای حرز یمانی به منظور پاکیزگی، غسل کنید.
- دعای حرز یمانی را در مکان های خلوت بخوانید.
- دو رکعت نماز حاجت، استغفار و صلوات را بعد از قرائت حرز یمانی بخوانید.
- بعد از تلاوت حرز یمانی، ۱۸ مرتبه ناد علی را بخوانید.
دعای حرز یمانی خواص زیادی داردمتن حرز یمانی
متن حرز یمانی به شرح زیر میباشد :
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ
به نام خداوند بخشنده مهربان
أَللَّهُمَّ أَنْتَ الْمَلِکُ الْحَقُّ الَّذی لا إِلهَ إِلّا أَنْتَ، وَأَنَا عَبْدُکَ، ظَلَمْتُ نَفْسی، وَاعْتَرَفْتُ بِذَنْبی، وَلایَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلّا أَنْتَ، فَاغْفِرْ لی یا غَفُورُ یا شَکُورُ.
أَللَّهُمَّ إِنّی أَحْمَدُکَ، وَأَنْتَ لِلْحَمْدِ أَهْلٌ، عَلى ما خَصَصْتَنی بِهِ مِنْ مَواهِبِ الرَّغائِبِ، وَما وَصَلَ إِلَیَّ مِنْ فَضْلِکَ السَّابِغِ، وَما أَوْلَیْتَنی بِهِ مِنْ إِحْسانِکَ إِلَیَّ، وَبَوَّأْتَنی بِهِ مِنْ مَظَنَّةِ الْعَدْلِ، وَأَنَلْتَنی مِنْ مَنِّکَ الْواصِلِ إِلَیَّ، وَمِنَ الدِّفاعِ عَنّی، وَالتَّوْفیقِ لی، وَالْإِجابَةِ لِدُعائی حَیْنَ اُناجیکَ داعِیاً.
خدایا تو آن پادشاهی هستی که حق هستی که جز تو خدا نیست و من تو را می پرستم، به خود ستم کردم و به گناهان خود آگاه بودم، پس مرا ببخش ای بخشنده.
خدایا ستایشت میکنم و تو شایسته ستایش هستی. برای استعدادهایی که به من عطا کردی، و آنچه از فضل فراوانت به من رسیده است و آنچه از نعمتت به من عطا کرده ای و آنچه از روی عدالت به من ارزانی داشته است و از تو به من عطا کن تا به من برسم و از من دفاع کنی و توفیقم می‌دهی و مستجاب می‌کنی دعایم را چون تو را دعا کنم.
وَأَدْعُوکَ مُضاماً، وَأَسْأَلُکَ فَأَجِدُکَ فِی الْمَواطِنِ کُلِّها لی جابِراً، وَفِی الْاُمُورِ ناظِراً، وَلِذُنُوبی غافِراً، وَلِعَوْراتی ساتِراً، لَمْ أَعْدَمْ خَیْرَکَ طَرْفَةَ عَیْنٍ مُنْذُ أَنْزَلْتَنی دارَ الْإِخْتِیارِ، لِتَنْظُرَ ما اُقَدِّمُ لِدارِ الْقَرارِ، فَأَنَا عَتیقُکَ مِنْ جَمیعِ الْآفاتِ وَالْمَصائِبِ، فِی اللَّوازِبِ وَالْغُمُومِ الَّتی ساوَرَتْنی فیهَا الْهُمُومُ، بِمَعاریضِ أَصْنافِ الْبَلاءِ، وَمَصْرُوفِ جُهْدِ الْقَضاءِ، لا أَذْکُرُ مِنْکَ إِلّاَ الْجَمیلَ، وَلا أَرى مِنْکَ غَیْرَ التَّفْضیلِ.
و تو را به درود می‌خوانم و از تو می‌خواهم و تو را در همه امور خود راضی و در امورم بیننده و آمرزنده گناهانم و پوشاننده عیب‌هایم می‌بینم. از زمانی که مرا به خانه انتخابی نازل کردی، یک چشم به هم زدن خیر تو را از دست ندادم، تا آنچه را که به خانه تصمیم عرضه کردم، ببینی، زیرا از هر آفتی رهایی یافته ام. در بارها و غصه‌هایی که نگرانی‌هایم مرا فراگرفته است، در اقسام بلا، و خرج تلاش قضا، تو را جز زیبا یاد نمی کنم و از تو جز ترجیح نمی بینم.
خَیْرُکَ لی شامِلٌ، وَفَضْلُکَ عَلَیَّ مُتَواتِرٌ، وَنِعْمَتُکَ عِنْدی مُتَّصِلَةٌ، وَسَوابِقُ لَمْ تُحَقِّقْ حِذاری، بَلْ صَدَّقْتَ رَجائی، وَصاحَبْتَ أَسْفاری، وَأَکْرَمْتَ أَحْضاری، وَشَفَیْتَ أَمْراضی وَأَوْهانی، وَعافَیْتَ مُنْقَلَبی وَمَثْوایَ، وَلَمْ تُشْمِتْ بی أَعْدائی، وَرَمَیْتَ مَنْ رَمانی، وَکَفَیْتَنی مَؤُونَةَ مَنْ عادانی.
احسان تو بر من همه جانبه و فضل تو بر من فراوان و نعمتت بر من مستمر و مسبوق به سابقه است. امیدم را برآورده کردی و سفرهایم را همراهی کردی و حضور مرا گرامی داشتی. و دردها و ناتوانی هایم را شفا دادی و بازگشتم را خوب ساختی و دشمنانم را بر من مغرور نکردی و حمله کنندگان به من را محدود کردی.
فَحَمْدی لَکَ واصِلٌ، وَثَنائی عَلَیْکَ دائِمٌ، مِنَ الدَّهْرِ إِلَى الدَّهْرِ، بِأَلْوانِ التَّسْبیحِ، خالِصاً لِذِکْرِکَ، وَمَرْضِیّاً لَکَ بِناصِعِ التَّوْحیدِ، وَ إِمْحاضِ التَّمْجیدِ بِطُوْلِ التَّعْدیدِ، وَمَزِیَّةِ أَهْلِ الْمَزیدِ، لَمْ تُعَنْ فی قُدْرَتِکَ، وَلَمْ تُشارَکَ فی إِلهِیَّتِکَ، وَلَمْ تُعْلَمْ لَکَ مائِیَّةً فَتَکُونَ لِلْأَشْیاءِ الْمُخْتَلِفَةِ مُجانِساً، وَلَمْ تُعایَنْ إِذْ حَبَسْتَ الْأَشْیاءَ عَلَى الْغَرائِزِ، وَلا خَرَقَتِ الْأَوْهامُ حُجُبَ الغُیُوبِ، فَتَعْتَقِدُ فیکَ مَحْدُوداً فی عَظَمَتِکَ، فَلا یَبْلُغُکَ بُعْدُ الْهِمَمِ، وَلایَنالُکَ غَوْصُ الْفِکَرِ، وَلایَنْتَهی إِلَیْکَ نَظَرُ ناظِرٍ فی مَجْدِ جَبَرُوتِکَ.
پس حمد من پیوسته و ستایش من برای تو دائمی است، گاه به رنگهای تسبیح، صرفاً برای یاد تو. هذیان ها حجاب های غیب را نیز درنوردیده اند تا تو را در عظمت محدود بدانند تا بعد از آن عزم به تو نرسد. هذیان ها حجاب های غیب را نیز درنوردیده اند تا تو را در عظمت محدود بدانند تا بعد از آن عزم به تو نرسد. غوطه ور شدن اندیشه به تو نمی رسد و نگاه بیننده به شکوه قدرت تو پایان نمی پذیرد.
اِرْتَفَعَتْ عِنْ صِفَةِ الْمَخْلُوقینَ صِفاتُ قُدْرَتِکَ، وَعَلا عَنْ ذلِکَ کِبْرِیاءُ عَظَمَتِکَ، لایَنْقُصُ ما أَرَدْتَ أَنْ یَزْدادَ، وَلایَزْدادُ ما أَرَدْتَ أَنْ یَنْقُصَ، لا أَحَدَ حَضَرَکَ حینَ بَرَأْتَ النُّفُوسَ، کَلَّتِ الْأَوْهامُ عَنْ تَفْسیرِ صِفَتِکَ، وَانْحَسَرَتِ الْعُقُولُ عَنْ کُنْهِ عَظَمَتِکَ، وَکَیْفَ تُوْصَفُ وَأَنْتَ الْجَبَّارُ الْقُدُّوسُ، اَلَّذی لَمْ تَزَلْ أَزَلِیّاً دائِماً فِی الْغُیُوبِ وَحْدَکَ لَیْسَ فیها غَیْرُکَ وَلَمْ یَکُنْ لَها سِواکَ.
بالاتر از درجات مخلوقات، صفات قدرت توست و بالاتر از آن افتخار عظمت توست. آنچه می خواهی زیادش کنی کم نمی شود و آنچه می خواهی کم کنی زیاد نمی شود. هنگامی که ارواح تبرئه شدند هیچکس حضور نداشت. توهمات از تبیین صفات تو منسوخ شده اند و ذهن ها از اینکه عظمت تو چیست و چگونه می توان تو را توصیف کرد در حالی که توانا و مقدّس هستی دور شده است. آنکه برای همیشه در غیب تنها ماند، جز تو نیست و جز تو کسی نبود.
حارَ فی مَلَکُوتِکَ عَمیقاتُ مَذاهِبِ التَّفْکیرِ، فَتَواضَعَتِ الْمُلُوکُ لِهَیْبَتِکَ، وَعَنَتِ الْوُجُوهُ بِذُلِّ الْإِسْتِکانَةِ لَکَ، وَانْقادَ کُلُّ شَیْ ءٍ لِعَظَمَتِکَ، وَاسْتَسْلَمَ کُلُّ شَیْ ءٍ لِقُدْرَتِکَ، وَخَضَعَتْ لَکَ الرِّقابُ، وَ کَلَّ دُونَ ذلِکَ تَحْبیرُ اللُّغاتِ، وَضَلَّ هُنالِکَ التَّدْبیرُ فی تَصاریفِ الصِّفاتِ، فَمَنْ تَفَکَّرَ فی ذلِکَ رَجَعَ طَرْفُهُ إِلَیْهِ حَسیراً، وَعَقْلُهُ مَبْهُوراً، وَتَفَکُّرُهُ مُتَحَیِّراً.
در پادشاهی شما عمیق ترین آموزه های فکری داغ است، بنابراین پادشاهان در برابر اعتبار شما فروتن کردند و چهره ها در برابر شما به فروتنی اختصاص داشتند. و همه چیز را تسلیم عظمت خود کن و همه چیز را به قدرتت تسلیم کن و گردن را به خود تسلیم کن، و در صیغه صفات میزانی است، پس هر کس در آن بیندیشد، متحیر به سوی او بازگردد، ذهنش مبهوت و اندیشه اش متحیر شود.
أَللَّهُمَّ فَلَکَ الْحَمْدُ مُتَواتِراً مُتَوالِیاً مُتَّسِقاً مُسْتَوْثِقاً، یَدُومُ وَلایَبیدُ غَیْرَ مَفْقُودٍ فِی الْمَلَکُوتِ، وَلا مَطْمُوسٍ فِی الْمَعالِمِ، وَلا مُنْتَقِصٍ فِی الْعِرْفانِ، وَلَکَ الْحَمْدُ ما لاتُحْصى مَکارِمُهُ فِی اللَّیْلِ إِذا أَدْبَرَ، وَالصُّبْحِ إِذا أَسْفَرَ، وَفِی الْبَراری وَالْبِحارِ، وَالْغُدُوِّ وَالْآصالِ، وَالْعَشِیِّ وَالْإِبْکارِ، وَفِی الظَّهائِرِ وَالْأَسْحارِ.
خداوندا، حمد و ستایش از آن توست، مکرر، پیاپی، متواتر و مستند، ماندگار و نابود کننده، در ملکوت گم نشده است. نه در نقاط عطف محو می شود و نه در عرفان کاهش می یابد، ستایش تو را که برکاتت در شبی که روی برمی گرداند بی شمار است. و در بامداد که طلوع می کند و در بیابان و دریاها و صبح و شام و شام و ساعات اولیه و بعدازظهرها و سحرها.
أَللَّهُمَّ بِتَوْفیقِکَ قَدْ أَحْضَرْتَنِی الرَّغْبَةَ، وَجَعَلْتَنی مِنْکَ فی وِلایَةِ الْعِصْمَةِ لَمْ أَبْرَحْ فی سُبُوغِ نَعْمائِکَ، وَتَتابُعِ آلائِکَ مَحْفُوظاً لَکَ فِی الْمَنْعَةِ وَالدِّفاعِ مَحُوطاً بِکَ فی مَثْوایَ وَمُنْقَلَبی، وَلَمْ تُکَلِّفْنی فَوْقَ طاقَتی، إِذْ لَمْ تَرْضَ مِنّی إِلّا طاعَتی، وَلَیْسَ شُکْری وَ إِنْ أَبْلَغْتُ فِی الْمَقالِ وَبالَغْتُ فِی الْفِعالِ بِبالِغِ أَداءِ حَقِّکَ، وَلا مُکافِیاً لِفَضْلِکَ.
خدایا به توفیقت آرزوی من را به ارمغان آورد و مرا در امان قرار دادی و از شکوه نعمتهایت کوتاهی نکردم. و توفیق دعای تو در پیشگیری و دفاع محفوظ است و تو را در آرامگاه و بازگشتم احاطه کرده است و بیش از توانم بر من تکلیف نکردی. از آنجا که جز اطاعت من و نه شکر من راضی نیستی و اگر در مطلبی با ادا کردن حق تو در عمل مبالغه نمودم و هیچ معادلی برای فضل تو نیست.
لِأَنَّکَ أَنْتَ اللَّهُ الَّذی لا إِلهَ إِلّا أَنْتَ، لَمْ تَغِبْ وَلا تَغیبُ عَنْکَ غائِبَةٌ، وَلاتَخْفى عَلَیْکَ خافِیَةٌ، وَلَمْ تَضِلَّ لَکَ فی ظُلَمِ الْخَفِیَّاتِ ضالَّةٌ، إِنَّما أَمْرُکَ إِذا أَرَدْتَ شَیْئاً أَنْ تَقُولَ لَهُ کُنْ فَیَکُونُ.
چون تو خدایی که جز تو معبودی ندارد، پنهان نیستی و پنهانی از تو پوشیده نیست و تو خود را در تاریکی های پنهان گمراه نکردی، فرمان تو این است که اگر چیزی را می خواهی به آن بگو «باش» و آن می شود.
أَللَّهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ مِثْلَ ما حَمِدْتَ بِهِ نَفْسَکَ، وَحَمِدَکَ بِهِ الْحامِدُونَ، وَمَجَّدَکَ بِهِ الْمُمَجِّدُونَ، وَکَبَّرَکَ بِهِ الْمُکَبِّرُونَ، وَعَظَّمَکَ بِهِ الْمُعَظِّمُونَ، حَتَّى یَکُونَ لَکَ مِنّی وَحْدی بِکُلِّ طَرْفَةِ عَیْنٍ، وَأَقَلَّ مِنْ ذلِکَ مِثْلُ حَمْدِ الْحامِدینَ، وَتَوْحیدِ أَصْنافِ الْمُخْلِصینَ، وَتَقْدیسِ أَجْناسِ الْعارِفینَ، وَثَناءِ جَمیعِ الْمُهَلِّلینَ، وَمِثْلُ ما أَنْتَ بِهِ عارِفٌ مِنْ جَمیعِ خَلْقِکَ مِنَ الْحَیَوانِ، وَأَرْغَبُ إِلَیْکَ فی رَغْبَةِ ما أَنْطَقْتَنی بِهِ مِنْ حَمْدِکَ، فَما أَیْسَرَ ما کَلَّفْتَنی بِهِ مِنْ حَقِّکَ، وَأَعْظَمَ ما وَعَدْتَنی عَلى شُکْرِکَ.
خداوندا، ستایش برای توست مانند آنچه خود را به آن ستایش کرده ای، و تسبیح کنندگان تو را با آن تسبیح می کنند، و بزرگان به وسیله او تو را تجلیل کردند. و من همانقدر به تو میل دارم که آنچه را که در ستایشت به من گفتی، پس آسان ترین آنچه به من سپرده ای حق توست و بزرگ ترین آن چیزی است که برای شکرگزاری به من وعده داده ای.
اِبْتَدَأْتَنی بِالنِّعَمِ فَضْلاً وَطَوْلاً، وَأَمَرْتَنی بِالشُّکْرِ حَقّاً وَعَدْلاً، وَوَعَدْتَنی عَلَیْهِ أَضْعافاً وَمَزیداً، وَأَعْطَیْتَنی مِنْ رِزْقِکَ اعْتِباراً وَفَضْلاً، وَسَأَلْتَنی مِنْهُ یَسیراً صَغیراً، وَأَعْفَیْتَنی مِنْ جُهْدِ الْبَلاءِ وَلَمْ تُسْلِمْنی لِلسُّوءِ مِنْ بَلاءِکَ مَعَ ما أَوْلَیْتَنی مِنَ الْعافِیَةِ، وَسَوَّغْتَ مِنْ کَرائِمِ النَّحْلِ، وَضاعَفْتَ لِیَ الْفَضْلَ مَعَ ما أَوْدَعْتَنی مِنَ الْمَحَجَّةِ الشَّریفَةِ، وَیَسَّرْتَ لی مِنَ الدَّرَجَةِ الْعالِیَةِ الرَّفیعَةِ، وَاصْطَفَیْتَنی بِأَعْظَمِ النَّبِیّینَ دَعْوَةً، وَأَفْضَلِهِمْ شَفاعَةً، مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ.
مرا با نعمت فراوان مملو کردی و به شکرگزاری راستین و عادلانه دستور دادی. و بارها بر آن و بیشتر به من وعده دادی و از خود به من روزی دادی. و اندکی از آن را از من خواستی، و تو مرا از استرس مصیبت رها کردی و با وجود سلامتی که به من عطا کردی مرا از مصیبت خود به بدی رهانیدی. با زیارت شریفی که به من امانت دادی، فضلی را برای من چند برابر کردی و مقام بلند و متعالی را برایم آسان ساختی. و مرا با برترین پیامبران در نماز برگزیدی و بهترین شفیع آنان محمد صلی الله علیه و آله و سلم.
أَللَّهُمَّ فَاغْفِرْ لی ما لایَسَعُهُ إِلّا مَغْفِرَتُکَ، وَلا یَمْحَقُهُ إِلّا عَفْوُکَ، وَلا یُکَفِّرُهُ إِلّا فَضْلُکَ، وَهَبْ لی فی یَوْمی یَقیناً تُهَوِّنُ عَلَیَّ بِهِ مُصیباتِ الدُّنْیا وَأَحْزانَها بِشَوْقٍ إِلَیْکَ، وَرَغْبَةٍ فیما عِنْدَکَ، وَاکْتُبْ لی عِنْدَکَ الْمَغْفِرَةَ، وَبَلِّغْنِی الْکَرامَةَ، وَارْزُقْنی شُکْرَ ما أَنْعَمْتَ بِهِ عَلَیَّ.
خدایا آنچه را که جز بخشش تو نیست مرا ببخش و جز عفو تو او را اصلاح نمی کند و جز فضل تو کفاره او را نمی بخشد. در روزگارم به من یقین عطا کن که بدبختی ها و غم های دنیا را با اشتیاق به تو بر من آسان می کند. و آنچه را نزد توست می‌خواهد، و نزد خودت برای من آمرزش بنویس و کرامتی به من برسان، و شکر آنچه را به من ارزانی داشته‌ای به من برسان.
فَإِنَّکَ أَنْتَ اللَّهُ الْواحِدُ الرَّفیعُ الْبَدی ءُ الْبَدیعُ السَّمیعُ الْعَلیمُ، اَلَّذی لَیْسَ لِأَمْرِکَ مَدْفَعٌ، وَلا عَنْ قَضائِکَ مُمْتَنِعٌ، أَشْهَدُ أَنَّکَ رَبّی وَرَبُّ کُلِّ شَیْ ءٍ، فاطِرُ السَّماواتِ وَالْأَرْضِ، عالِمُ الْغَیْبِ وَالشَّهادَةِ، اَلْعَلِیُّ الْکَبیرُ.
تو خدای یگانه و برتر و مبتکر و شنوا و دانا هستی. کسی که نه برای امر تو دفعی وجود دارد و نه برای قضاوت تو، پرهیزی است. گواهی می دهم که تو پروردگار من و پروردگار هر چیزی هستی، پدیدآورنده آسمان ها و زمین، دانای غیب و آشکار، بلندمرتبه و بزرگ.
أَللَّهُمَّ إِنّی أَسْأَلُکَ الثَّباتَ فِی الْأَمْرِ، وَالْعَزیمَةَ عَلَى الرُّشْدِ، وَالشُّکْرَ عَلى نِعْمَتِکَ، أَعُوذُ بِکَ مِنْ جَوْرِ کُلِّ جائِرٍ، وَبَغْیِ کُلِّ باغٍ، وَحَسَدِ کُلِّ حاسِدٍ، بِکَ أَصُولُ عَلَى الْأَعْداءِ، وَبِکَ أَرْجُو وِلایَةَ الْأَحِبَّاءِ مَعَ ما لا أَسْتَطیعُ إِحْصاءَهُ، وَلاتَعْدیدَهُ مِنْ عَوائِدِ فَضْلِکَ، وَطُرَفِ رِزْقِکَ، وَأَلْوانِ ما أَوْلَیْتَ مِنْ إِرْفادِکَ.
خدایا از تو استقامت در امر و عزم به نیکی و شکر نعمتت می خواهم و از ظلم هر ستمگری به تو پناه می برم. و از ظلم و ستم هر ستمگر و حسادت هر حسودی بر دشمنان ریشه دارید و به تو امید دارم.
فَإِنَّکَ أَنْتَ اللَّهُ الَّذی لا إِلهَ إِلّا أَنْتَ، اَلْفاشی فِی الْخَلْقِ رِفْدُکَ، اَلْباسِطُ بِالْجُودِ یَدُکَ، وَلاتُضادُّ فی حُکْمِکَ، وَلاتُنازَعُ فی أَمْرِکَ، تَمْلِکُ مِنَ الْأَنامِ ما تَشاءُ، وَلایَمْلِکُونَ إِلّا ما تُریدُ.
زیرا تو خدایی هستی که جز تو معبودی نیست، انتشار دهنده ی خلقت، دست تو، بخشنده ی سخاوت. و در داوری تو مخالفتی نیست، و در امر تو اختلافی نیست، تو بر مردم چنان که می خواهی مسلط هستی، و آنان جز آنچه تو می خواهی، ندارند.
« قُلِ اللَّهُمَّ مالِکَ الْمُلْکِ تُؤْتِی الْمُلْکَ مَنْ تَشاءُ، وَتَنْزِعُ الْمُلْکَ مِمَّنْ تَشاءُ، وَتُعِزُّ مَنْ تَشاءُ وَتُذِلُّ مَنْ تَشاءُ بِیَدِکَ الْخَیْرُ إِنَّکَ عَلى کُلِّ شَیْ ءٍ قَدیرٌ تُولِجُ اللَّیْلَ فِی النَّهارِ وَتُولِجُ النَّهارَ فِی اللَّیْلِ وَتُخْرِجُ الْحَیَّ مِنَ الْمَیِّتِ وَتُخْرِجُ الْمَیِّتَ مِنَ الْحَیِّ وَتَرْزُقُ مَنْ تَشاءُ بِغَیْرِ حِسابٍ» أَنْتَ الْمُنْعِمُ الْمُفْضِلُ الْخالِقُ الْبارِئُ الْقادِرُ الْقاهِرُ الْمُقَدَّسُ فی نُورِ الْقُدْسِ، تَرَدَّیْتَ بِالْمَجْدِ وَالْعِزِّ، وَتَعَظَّمْتَ بِالْکِبْرِیاءِ، وَتَغَشَّیْتَ بِالنُّورِ وَالْبَهاءِ، وَتَجَلَّلْتَ بِالْمَهابَةِ وَالسَّناءِ، لَکَ الْمَنُّ الْقَدیمُ، وَالسُّلْطانُ الشَّامِخُ، وَالْجُودُ الْواسِعُ، وَالْقُدْرَةُ الْمُقْتَدِرَةُ.
بگو: «خدایا ای صاحب ملک، پادشاهی را به هر که خواهی می دهی و پادشاهی را از هر که بخواهی می‌گیری و هر که را بخواهی برتری می‌بخشی و هر که را خواهی خوار می‌کنی، شب را روز می کنی و روز را شب می کنی و زنده را از مرده بیرون می آوری و مرده را از زنده بیرون می آوری و هر که را بخواهی بدون حساب روزی می دهی.
تو بخشنده ترین، آفریدگار، بی گناه، توانا، قادر مطلق هستی. و به نور و شکوه پوشانده شدی و به عظمت و شکوه پوشیده شدی، تو دارای منّای کهن و اقتدار والا و سخاوت گسترده و قدرتی عظیم.
جَعَلْتَنی مِنْ أَفْضَلِ بَنی آدَمَ، وَجَعَلْتَنی سَمیعاً بَصیراً، صَحیحاً سَوِیّاً مُعافاً، لَمْ تَشْغَلْنی بِنُقْصانٍ فی بَدَنی، وَلَمْ تَمْنَعْکَ کَرامَتُکَ إِیَّایَ، وَحُسْنُ صَنیعِکَ عِنْدی، وَفَضْلُ إِنْعامِکَ عَلَیَّ، أَنْ وَسَّعْتَ عَلَیَّ فِی الدُّنْیا، وَفَضَّلْتَنی عَلى کَثیرٍ مِنْ أَهْلِها، فَجَعَلْتَ لی سَمْعاً یَسْمَعُ آیاتِکَ، وَفُؤاداً یَعْرِفُ عَظَمَتِکَ، وَأَنَا بِفَضْلِکَ حامِدٌ، وَبِجُهْدِ یَقینی لَکَ شاکِرٌ، وَبِحَقِّکَ شاهِدٌ.
مرا از بهترین فرزندان آدم قرار دادی و شنوا و بینا و سالم و تندرست ساختی و هیچ نقصی در بدنم به من وارد نکردی عزت تو مانع لطف تو به من نشد، و نعمت تو بر من این است که در دنیا نسبت به من سخاوتمندی، و مرا بر بسیاری از مردم ترجیح دادی، پس گوشى براى من ساختى كه آيات تو را بشنود و جانى كه عظمت تو را بشناسد و من تو را سپاس مى گويم و با كوشش خاصى شكر مى كنى و حق تو گواه است.
فَإِنَّکَ حَیٌّ قَبْلَ کُلِّ حَیٍّ، وَحَیٌّ بَعْدَ کُلِّ حَیٍّ، وَحَیٌّ لَمْ تَرِثِ الْحَیاةَ مِنْ حَیٍّ، وَلَمْ تَقْطَعْ خَیْرَکَ عَنّی طَرْفَةَ عَیْنٍ فی کُلِّ وَقْتٍ، وَلَمْ تُنْزِلْ بی عُقُوباتِ النِّقَمِ، وَلَمْ تُغَیِّرْ عَلَیَّ دَقائِقَ الْعِصَمِ، فَلَوْ لَمْ أَذْکُرْ مِنْ إِحْسانِکَ إِلّا عَفْوَکَ، وَ إِجابَةَ دُعائی حینَ رَفَعْتُ رَأْسی بِتَحْمیدِکَ وَتَمْجیدِکَ، وَفی قِسْمَةِ الْأَرْزاقِ حینَ قَدَّرْتَ، فَلَکَ الْحَمْدُ عَدَدَ ما حَفَظَهُ عِلْمُکَ، وَعَدَدَ ما أَحاطَتْ بِهِ قُدْرَتُکَ، وَعَدَدَ ما وَسِعَتْهُ رَحْمَتُکَ.
شما قبل از هر زنده‌ای زنده‌اید، پس از هر زنده‌ای زنده‌اید، و زیستن را از زنده‌ای به ارث نبرده اس، و هیچ وقت یک چشم به هم زدن خوبی هایت را از من قطع نکردی، مجازات های انتقام جویی بر من وارد نکردی، اگر از احسان تو جز بخشش و اجابت دعای خود را به یاد نیاوردم آنگاه که سرم را با حمد و ثنای تو بلند کردم. و در رزق و روزی او هنگامی که مقدر شدی، پس ستایش تو را به اندازه ای که علمت حفظ کرده است، و به تعداد آنچه قدرت تو احاطه دارد و به تعداد آنچه رحمت تو فرا گرفته است.
أَللَّهُمَّ فَتَمِّمْ إِحْسانَکَ فیما بَقِیَ، کَما أَحْسَنْتَ فیما مَضى، فَإِنّی أَتَوَسَّلُ إِلَیْکَ بِتَوْحیدِکَ وَتَمْجیدِکَ، وَتَحْمیدِکَ وَتَهْلیلِکَ، وَتَکْبیرِکَ وَتَعْظیمِکَ، وَبِنُورِکَ وَرَأْفَتِکَ، وَرَحْمَتِکَ وَعُلُوِّکَ، وَجَمالِکَ وَجَلالِکَ، وَبَهائِکَ وَسُلْطانِکَ، وَقُدْرَتِکَ وَبِمُحَمَّدٍ وَآلِهِ الطَّاهِرینَ، أَلّا تَحْرِمَنی رِفْدَکَ وَفَوائِدَکَ.
خدایا خیرت را در آنچه باقی می ماند کامل کن، همانطور که در گذشته نیکو کردی، تو را به توحید و تسبیح، به حمد و بیان تو، به عظمت و تسبیحت، به نور و رحمتت می خواهم، و جمال و عظمت و جلال و قدرتت و سوگند به محمد و آل پاکش، مرا از حمایت ها و مزایای خود بی نصیب نگذارید.
فَإِنَّهُ لایَعْتَریکَ لِکَثْرَةِ ما یَتَدَفَّقُ بِهِ عَوائِقُ الْبُخْلِ، وَلایَنْقُصُ جُودَکَ تَقْصیرٌ فی شُکْرِ نِعْمَتِکَ، وَلاتُفْنی خَزائِنَ مَواهِبِکَ النِّعَمُ، وَلاتَخافُ ضَیْمَ إِمْلاقٍ فَتُکْدِیَ وَلایَلْحَقُکَ خَوْفُ عُدْمٍ فَیَنْقُصَ فَیْضُ فَضْلِکَ.
زیرا از فراوانی آنچه از موانع بخل می گذرد چیزی کم نمی کند و از سخاوتت در سپاسگزاری از لطفت نمی کاهد و گنجینه استعدادهایت منقضی نمی شود، و از فقر نترسی که از فراوانی فضلت کاسته نشود.
أَللَّهُمَّ ارْزُقْنی قَلْباً خاشِعاً، وَیَقیناً صادِقاً، وَلِساناً ذاکِراً، وَلاتُؤْمِنّی مَکْرَکَ، وَلاتَکْشِفْ عَنّی سِتْرَکَ، وَلاتُنْسِنی ذِکْرَکَ، وَلاتُباعِدْنی مِنْ جَوارِکَ، وَلاتَقْطَعْنی مِنْ رَحْمَتِکَ، وَلاتُؤْیِسْنی مِنْ رَوْحِکَ، وَکُنْ لی أَنیساً مِنْ کُلِّ وَحْشَةٍ، وَاعْصِمْنی مِنْ کُلِّ هَلَکَةٍ، وَنَجِّنی مِنْ کُلِّ بَلاءٍ، فَإِنَّکَ لاتُخْلِفُ الْمیعادَ.
خدایا به من دلی خاشع و یقین راستگو و زبان ذکری عطا فرما و به مکر خود به من اعتماد مکن و رازت را از من آشکار مکن و به یاد خدا مرا فراموش مکن. و مرا از همسایگی خود جدا مکن و از رحمتت منقطع مکن. و مرا از هر هلاکتی حفظ کن و از هر مصیبتی نجاتم ده که عهد خود را نمی شکنی.
أَللَّهُمَّ ارْفَعْنی وَلاتَضَعْنی، وَزِدْنی وَلاتَنْقُصْنی، وَارْحَمْنی وَلاتُعَذِّبْنی، وَانْصُرْنی وَلاتَخْذُلْنی، وَآثِرْنی وَلاتُؤْثِرْ عَلَیَّ، وَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ الطَّیِّبینَ الطَّاهِرینَ، وَسَلَّمَ تَسْلیماً کَثیراً.
خدایا مرا بالا آور و خوارم مکن و زیادم کن و کوچکم مکن و به من رحم کن و عذابم مکن و مرا یاری کن و مرا رها مکن و به من عنایت کن و بر من برتری نده، درود و سلام بر محمد و آل او پاک و منزه باد.
از مشهورترین ادعیه نقل شده از سوی حضرت امیرالمومنین ، دعای حرز یمانی میباشد گردآوری: بخش مذهبی سرپوش
- 19
- 2
