میرطاهر مظلومی از جمله بازیگرانی است که علاوه بر ایفای نقش در سینما و تلویزیون، در حوزه های دیگری چون تئاتر، دوبله و رادیو نیز فعالیت دارد. «بچه ها نگاه می کنند» «کلانتر» «عمارت فرنگی» «چمدان» «سی امین روز» «بزرگ مرد کوچک» «تاکسی تهران» «دختری به نام آهو» «دفترخانه شماره۱۳» «اخراجی ها۲» «ایران برگر» «دل شکسته» «گشت ارشاد» «به نام پدر» «پایان نامه» و … از جمله، برخی از فیلم ها و سریال های وی هستند.
او از اواخر دهه ۶۰ تا کنون قالب های گوناگونی را در دنیای تصویر تجربه کرده است و علاوه بر حضور در سریال «پرستاران»، مدتی پیش نیز با سریال «آرام می گیریم»، بازهم از دریچه جعبه جادو نقش آفرینی کرد. این سریال بهانه ای شد تا در بانی فیلم، گفت و گویی با او داشته باشیم، صحبت هایی که در ادامه آن را می خوانید:
| با سریال«آرام می گیریم» شروع کنیم، شما به عنوان بازیگر و عضوی از این سریال، کار را چه طور می بینید؟
-«آرام می گیریم» سریالی است که با یک کارگردان شریف ساخته شد. این مجموعه به گونه ای برش هایی از زندگی است، که بین کاراکترها تقسیم شده. دغدغه های به روز شده ای که در قالب یک سریال به تصویر کشیده شده اند. از جمله آن ها خانواده ای است که من در آن حضور دارم و مثل خیلی از خانواده های امروز، با مشکلات و تفاوت عقیده برای تربیت و شکل دادن شخصیت فرزندشان رو به رو هستند.
| کاراکتر خودتان را به عنوان پدری که سعی در آرام کردن فرزندش و ایجاد تعادل در خانواده دارد، چه طور برآورد می کنید؟
-من در این کار به همراه خانم عابدی، دو اندیشه متفاوت و روبه روی هم هستیم. در یک سو پدر با صبوری بیشتر و ازیک طرف مادر حساس و سخت گیر حضور دارد. منصور در این سریال، بین چند ماجرا گیر افتاده، یکسو خانواده خودش است، در بخش دیگر فراز و نشیب هایی است که برادرش دارد و در ادامه فرزند و همسری است که باید حواسش به آن ها هم باشد. در این کار به گونه ای تضاد و تقابل بین سنت و مدرنیته وجود دارد. تعلیق های پی در پی نیز که قصه را جلو می برد از جمله دیگر ویژگی های قصه است.
| این اختلافات تا کجای داستان ادامه داشتند؟
-هر چه کار بیشتر جلو می رفت، شاهد تفکیک بیشتری بین این پدر و مادر هستیم. بعد ها ممکن است این دو به نقطه مشترکی برسند، چون منصور به شدت به کانون گرم خانواده اعتقاد دارد و فکر می کند که اگر آرامش باشد، نیازهای عاطفی نیز رفع می شوند. در همین راستا مهمترین کار او این است که بتواند این آرامش را ایجاد کند و پیش ببرد، وگرنه یک جنگ رخ می دهد. منصور تلاش می کند تا فرزندش را به خواسته هایش نزدیک کند و از طرفی، پیچیدگی های زندگی را نیز به او گوشزد می کند.
| بازی جلوی دوربین روح الله سهرابی به عنوان کارگردان چه طور بود و چه ویژگی هایی داشت؟
-سهرابی کارگردان کاربلد و فهیمی است که با صبوری به پیشنهادات هنرپیشه فکر می کند. او کاراکترها را روی نمودار و فضایی که از پیش تعیین شده، جلو می برد و خودش فیلم را در ذهنش ساخته و همزمان با هنرپیشه رشد می کند. کار کردن با آقای سهرابی فضا آرامی را ایجاد می کندکه آدم مشتاق ادامه آن می شود. از سوی دیگر گروه هم ویژگی های خاص خودش را داشت.
| چه ویژگی هایی؟
-این سریال گروه پربازیگری داشت و مخاطبان خود را جذب کرده است. پیش بردن این جمعیت با وجود همه کاستی هایی که هست، به صورت خوب و مستمر از جمله ویژگی هایی است که نشان از گروه اجرایی و تهیه کنندگی قوی دارد. گروه موجود در این کار بسیار یکدل و یکرنگ هستند و همین باعث شده تا مجموعه اثرگذار و پرمخاطب شود. لازم به ذکر است که هماهنگی این تعداد بازیگر فقط از فرزاد رحمانی که برنامه ریز کار است و هوشیارانه آن را پیش برد، ساخته است.
| همکاری و حضور مرحوم حسن جوهرچی در سریال «آرام می گیریم» نیز از جمله رخداد هایی بودکه نبودش قطعأ در کار خلأ ایجاد کرد…
-بله، این اتفاق نه تنها در کار بلکه برای جامعه هنرمندان خلأ ایجاد کرد. من سال ها با حسن دوست بودم. کل افراد حاضر در سینما و تلویزیون که حتی کمی او را می شناختند، از مهربانی و اخلاق او می گویند. گاهی چنین شخصیت هایی تا سال آینده نیز تکرار نمی شوند و نبودشان یک شکاف دائمی را ایجاد می کند. او همیشه مهربابانه و دوستانه بقیه را راهنمایی می کرد و تجربیاتش را بی هیچ منتی در اختیار بقیه قرار می داد. حسن واقعأ رفیق نابی بود و با ویژگی های خاصی که داشت همه چیز را خوب می دید، این یعنی او در برخورد اول با آدم ها ابتدا خوبی را جست و جو می کرد و خیلی شفیق، مهربان و دوست داشتنی بود و همه ویژگی های یک انسان خوب را داشت. حسن لهجه آذری را خیلی شیرین صحبت می کرد و بازهم می گویم که جایش همیشه در سراسر تلویزیون و سینما خالی است.
| از جمله کاراکترهایی که نقش مقابل شما را بازی می کند، نگار عابدی است. این همکاری چه طور بود؟
-خانم عابدی بازیگر فهیم و باهوشی است که کار با او به خوبی پیش می رود. در حین ایفای نقش نیز، ما مدام بده و بستان و در واقع پاسکاری داریم که به خاطر آن، در تمرینات قبل از ضبط، به یکدیگر کمک می کنیم. این دو کاراکتر به گونه ای هستند که در کنار یکدیگر کامل می شوند.
| در کل چه قدر از بداهه گویی برای نقش تان بهره می برید؟
-بداهه گویی و اعمال نظر در هر کاری بسته به نوع کار، وجود دارد. در آرام می گیریم نیز به جهت این که آقای سهرابی نویسنده خوبی نیز است، این پیشنهادات را می شنود و هر از گاهی بداهه ها را رتوش و رنگ آمیزی ادبی می کند. این اتفاق باعث می شود که کار حرفه ای تر شود.
| شما قالب ها و فضاهای گوناگونی را تجربه کردید و در خیلی از نقش هایتان در مقابل کاراکتر مقابل حتی به ظاهر، تسلیم می شدید و کوتاه می آمدید، در «آرام می گیریم» هم ما تقریبأ شاهد این اتفاق هستیم. کمی از این موضوع و معیارتان برای انتخاب نقش ها بگویید.
-ابتدا در مورد انتخاب نقش باید بگویم که کاراکتر و نقش پیشنهادی، برای من باید در ساختار نوعی تعلیق ایجاد کند، اثر گذار باشد و حذف آن از کار در روند تولید، باعث اختلال شود. درباره کوتاه آمدن هم واقعیت این است که همانطور که گفتم در آرام می گیریم، تا جایی این شیوه وجود دارد. منصور فراز و نشیب هایی را در روند رفتاریش دارد، اما فعلأ در مرحله کوتاه آمدن است. در نقطه ای او چرخش می کند و جایی از اصلاح ناامید می شود، آن موقع مجبور است بایستد. البته آن ایستادن هم براساس فرهیختگی است نه لجبازی و مقاومت او از جنس خودش است.
| تئاتر هم از جمله حوزه هایی است که شما در آن سال های سال فعالیت داشتید. در حال حاضر در این عرصه مشغول کاری هستید؟
-بله، نمایش «غبار» به کارگردانی محمدضا مداحیان و نویسندگی انوش معظمی از جمله تئاترهایی است که از ۱۹ بهمن تا ۱۶ اسفندماه در تالار وحدت به روی صحنه رفت.
اردلان شجاع کاوه، شهرام عبدلی، خسروشهراز، جوادزیتونی، محسن افشار، شاپورکلهر، علی طهماسبی، یحیی ایراندوست و انوش معظمی از جمله بازیگران حاضر در این کار هستند که نمایش آیینی را به روی صحنه برده اند.
| حال و هوای تئاتر را این روزها چه طور می بیند؟
-واقعیت این است که حال تئاتر خیلی خوب نیست، اما قول هایی داده شده که امیدواریم سال بعد را برای تئاتر درخشان تر کند. پایه و اساس بازیگری، تئاتر است و من آرزو دارم تا حال دوستانم در این حوزه بهتر شود تا از آن سو شاهد حضور بازیگران سرحال تری باشیم. ما هنوز سالن های استاندارد کم داریم، تعداد این مراکز باید بیشتر شود و افزایش آن ها نیاز به مسائل مالی دراد. گویا وزیر وعده داده اند که سال آینده بودجه تئاتر چند برابر می شود و من امیدوارم که این اتفاق بیفتد چرا که کمک به تئاتر به گونه ای کمک به پیشرفت سینما و تلویزیون است.
| شما در رادیو و دوبله هم دستی بر آتش دارید، پیش برد همه این کارها سخت نیست؟
-مدت ها است که همه این ها در کنار هم و باهم هستند. گاهی واقعا آدم باید تکثیر شود تا حواسش به همه آن ها باشد. در این دو عرصه نیز غالبأ هر روز کار داریم و همه این کارها برای من دوست داشتنی هستند.
- 18
- 4
